Εργασιακός μεσαίωνας

Εργασιακός μεσαίωνας

Κυριολεκτικά εκτός ελέγχου βρίσκεται πια το παιχνίδι που παίζεται εδώ και τριάμισι χρόνια με τις απαιτήσεις της τρόικας και τις υποχωρήσεις στις οποίες με μεγάλη ευκολία προχωρά η κυβέρνηση. Η τελευταία, παρά τους λεονταρισμούς ότι δεν θα δεχθεί να πάρει νέα μέτρα, χρησιμοποιεί ως άλλοθι και «μπαμπούλα» τούς δανειστές, υποκύπτοντας τελικά πάντα στα κελεύσματά τους.

Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι νέες διαπραγματεύσεις που ξεκινούν σήμερα. Η τρόικα έρχεται να ελέγξει τα έως σήμερα επιτεύγματα, να θέσει προαπαιτούμενα και να ζητήσει παντού άμεσες «μεταρρυθμίσεις», όπως αποκαλείται στη γλώσσα των γραφειοκρατών η γενικευμένη απορρύθμιση των κοινωνικών και εργασιακών σχέσεων.

Ετσι, από τη μία έχουμε την κυβέρνηση να τα δίνει όλα προκειμένου να πετύχει μια ολιγόμηνη παράταση στα βασικά μέτρα που πρέπει να πάρει, κυρίως με τις διαθεσιμότητες των δημοσίων υπαλλήλων. Και από την άλλη έχουμε μια εντελώς αποθρασυμένη δράκα μικρομεσαίων τεχνοκρατών, χωρίς καμία τυπική, δημοκρατική νομιμοποίηση, οι οποίοι εκ μέρους των αφεντικών τους απαιτούν κυνικά να μετατραπεί ολόκληρη η χώρα σε ειδική οικονομική ζώνη «εργασιακού μεσαίωνα».

Γιατί τι άλλο είναι οι νέες, παράλογες πιέσεις του επικεφαλής του ΔΝΤ στην Αθήνα, Μπομπ Τράα, στα εργασιακά; Αύξηση του πλαφόν των ομαδικών απολύσεων έως το 10% μηνιαίως, μείωση των ήδη μειωμένων αποζημιώσεων απόλυσης, ενεργοποίηση του λοκ άουτ, ώστε να μπορούν οι εργοδότες να απολύουν χωρίς αποζημίωση σε παρατεταμένες απεργίες, περιορισμό των υπερωριών, ελαστικοποίηση του ωραρίου, μείωση κατά 40% των αποδοχών ημιαπασχόλησης των νέων. Με άλλα λόγια, ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ θέλει να καταρρακωθεί κάθε έννοια ευρωπαϊκού εργασιακού κεκτημένου σε μια χώρα που ανήκει στην Ευρωζώνη, δηλαδή στο στενό πυρήνα της Ε.Ε.!

Το πρόβλημα εδώ δεν είναι τι απαιτεί ο κ. Τράα. Είναι ότι τελικώς μάλλον θα τα πετύχει, αφού όποιο ζήτημα βάζει στο τραπέζι των συζητήσεων η τρόικα γίνεται νόμος του ελληνικού κράτους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Βοηθά αποφασιστικά σ' αυτό η πλήρης αδυναμία όλων των ελληνικών κυβερνήσεων να διαπραγματευτούν σοβαρά και να θέσουν «κόκκινες γραμμές», τις οποίες όμως πράγματι θα τηρούν. Η τακτική που ακολουθεί και η σημερινή κυβέρνηση προοιωνίζεται και πάλι τα χειρότερα για την κοινωνία και τους πολίτες. 

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=372193