Οι τρελοί Έλληνες Αριστεροί έχουν μια καλή ιδέα
Τόσο ο τίτλος, όσο και το κείμενο που ακολουθεί είναι η, δυνατόν ακριβέστερη, μεταφορά στα ελληνικά του σημερινού (27/1/2015) editorial του Bloomberg, το οποίο στην πρωτότυπη μορφή του μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ. Από εμένα μόνο ένα σχόλιο. Η Γερμανία βάλλεται πανταχόθεν. Στο Νταβός, στη συνάντηση των "ισχυρών", πιέστηκε αφόρητα (και όχι μόνο από τους Αμερικανούς) για μεταστροφή της πολιτικής λιτότητας. Η ΕΚΤ πέρασε το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης του Ντράγκι με τη Γερμανία μειοψηφούσα. Ίσως τελικά το "πείραμα" να απέτυχε και να ζούμε το τέλος του. Μακάρι.
Μέσα στη φιλολαϊκή ρητορική που οδήγησε το πολύ-αριστερό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ στη νίκη στις βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα, υπάρχει μια ιδέα, που ειδικά η Γερμανία, πρέπει να λάβει πολύ σοβαρά υπόψη: την αναζωογόνηση της ανάπτυξης στη ζώνη του ευρώ, δίνοντας στις χώρες που έχουν πληγεί σκληρότερα μία ελάφρυνση των χρεών τους.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος ορκίστηκε τη Δευτέρα νέος Πρωθυπουργός στην Ελλάδα, είχε ζητήσει από καιρό μία «ευρωπαϊκή διάσκεψη του χρέους» - μια σύνοδο κορυφής - στην οποία οι ηγέτες της Ευρώπης θααποφάσιζαν την μείωση των εξουθενωτικών υποχρεώσεων της Ελλάδας, καθώς και των υπολοίπων προβληματικώνοικονομιών της Ευρωζώνης. Σε αντίθεση με το υπόλοιπο πρόγραμμα του κόμματος, αυτή η ιδέα έχει νόημα.
Η Ελλάδα έχει ήδη λάβει κάποια ελάφρυνση του χρέους, αλλά όχι αρκετή για να καταστήσει τη δημοσιονομική θέση της βιώσιμη. Ο Τσίπρας καλεί για ένα κούρεμα περίπου του ενός τρίτου.
Υπάρχει ιστορικό προηγούμενο με ελάφρυνση χρεών αυτής της κλίμακας. Εν προκειμένω, μία συγκεκριμένη υπόθεσηπρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα στους Γερμανούς αξιωματούχους, οι οποίοι αντιμάχονται με σθένος την εναλλακτική τηςελάφρυνσης του χρέους. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι πιστωτές της Γερμανίας αναγνώρισαν, ότι η πλήρης εξόφληση του χρέους της χώρας θα καθιστούσε δυσκολότερη την ανασυγκρότηση του κράτους και θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει ολόκληρη την Ευρώπη. Το 1953, συμφώνησαν να διαγραφεί περίπου το 50% των χρεών της Δυτικής Γερμανίας και το υπόλοιπο να συσχετισθεί με τις οικονομικές επιδόσεις της χώρας (σ.σ. ρήτρα ανάπτυξης). Οιπιστώτριες χώρες αναγνώρισαν εκείνη τη στιγμή, πως η ελάφρυνση του χρέους ήταν για το δικό τους συμφέρον.
Σήμερα, η Γερμανία είναι το πιο ισχυρό κράτος πιστωτής στη ζώνη του ευρώ. Μία παρατεταμένη χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση - μαζί με τη φορολογική και διοικητική κακοδιαχείριση από όλες τις πλευρές - έχει οδηγήσει την Ελλάδα και άλλες χώρες στο να αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσχέρειες. Ανησυχώντας ότι η περαιτέρω ελάφρυνση του χρέουςθα ενθαρρύνει την "ασωτία", η Γερμανία αντιτίθεται στην απομείωση του χρέους και επιμένει στην αυστηρή δημοσιονομική λιτότητα. Τα αποτελέσματα της λιτότητας ήταν καταστροφικά. Στην Ελλάδα, ένας στους τέσσερις εργαζόμενους είναι άνεργος και - σύμφωνα με μία εκτίμηση - σχεδόν ο μισός πληθυσμός ζει τώρα σε συνθήκες φτώχειας.
Αυτή η επιβαλλόμενη λιτότητα δεν βελτιώνει την ικανότητα των χωρών να αποπληρώσουν τα χρέη τους, ούτε τηνοικονομική προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι χαμηλοί δείκτες ανάπτυξης έχουν διαβρώσει τα φορολογικά οφέλη της λιτότητας. Παρά τις περικοπές δαπανών και τις αυξήσεις φόρων, Ελλάδα, Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία, ακόμη και η Γαλλία δεν θα είναι σε θέση να επιτύχουν στο άμεσο μέλλον την, προβλεπόμενη από την Ευρωζώνη, μέγιστη αναλογία χρέους προς ΑΕΠ στο 60%.
Η ελάφρυνση του χρέους σε συνδυασμό με την ρήτρα ανάπτυξης θα βοηθήσει. Σε ορισμένες χώρες, το κόστοςεξυπηρέτησης του χρέους υπερβαίνει το 10% των κρατικών δαπανών. Μερικά από αυτά τα χρήματα θα ήταν καλύτερο να χρησιμοποιηθούν για δαπάνες που θα δώσουν θέσεις εργασίας. Τα υψηλότερα ποσοστά απασχόλησης και η ταχύτερη ανάπτυξη θα καταστήσουν ευκολότερη, για τις κυβερνήσεις, την καταβολή των υπολειπόμενων υποχρεώσεών τους. Γι 'αυτό, σε συνθήκες τόσο τρομερές, όπως αυτές, το πραγματικό κόστος της ελάφρυνσης του χρέους προς τους πιστωτέςείναι - στη χειρότερη περίπτωση - χαμηλό και σε ορισμένες περιπτώσεις θα μπορούσε να είναι ακόμη και αρνητικό (σ.σ. επικερδές για τους πιστωτές).
Η ελάφρυνση του χρέους θα προσδώσει και άλλα οφέλη πέρα από όσα έχουν ήδη αναφερθεί. Πρώτα και πάνω απ' όλα, ελαφρύνοντας την ταλαιπωρία που υφίστανται ήδη η Ελλάδα και οι άλλες χώρες, θα συμβάλλει στην αποκατάσταση τηςλαϊκής υποστήριξης για την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Ως κύρια ενδιαφερόμενη, η Γερμανία έχει να κερδίσει πολλά. Η άρνησή της να ανεχθεί περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους είναι οικονομικά επιζήμια και πολιτικά επικίνδυνη. Για το δικό της καλό, η Γερμανία πρέπει να το ξανασκεφτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου