Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

η άποψή μου για το Eurogroup

η άποψή μου για το Eurogroup

Par espοir - надежда - Hoffnung - speranza
Έχετε λυσσάξει από χθες να σχολιάζετε θετικά ή αρνητικά την απόφαση του Eurogroup. OK, αφού τα τραβάει ο οργανισμός σας:

– Κάντε μια σύγκριση με τον Σαμαρά, ΓΑΠ, Βενιζέλους και σία και πείτε μου ότι δεν υπάρχει καμία πρόοδος προς το καλύτερο. Όποιος το πιστεύει, παρακαλώ να με κάνει αμέσως unfriend, unfollow, block κλπ, δεν έχω χρόνο να εξηγώ σε ηλιθίους.


– Καλώς ή κακώς, ο Βαρουφάκης συμφώνησε σε κάτι και με αυτό θα πορευθούμε ως το καλοκαίρι. Όποιος προτιμούσε Χαρδούβελη ή Στουρνάρα να σηκώσει το χέρι.

– Ο καθένας θα τα παρουσιάσει στο εκλογικό του κοινό όπως μπορεί. Με τη βοήθεια και των ΜΜΕ (ακόμα και εκείνων της αλλοδαπής) όπου μην ξεχνάμε ότι εκφράζονται και οι κρετίνοι, μεταξύ άλλων. Λίγη κριτική σκέψη, δε βλάπτει.

– Πείτε μου πότε ο Τσίπρας υποσχέθηκε να εφαρμόσει το πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Προφανώς / δυστυχώς, δεν έπεισαν τον κόσμο ότι θα τα πήγαιναν καλύτερα (πολύ χαμηλό εκλογικό αποτέλεσμα). Απλούστατα, ο κόσμος δεν ψήφισε δραχμή, έξοδο από την ΕΕ, διεθνή απομόνωση κλπ, άρα ο Τσίπρας κάνει αυτό που θέλει το εκλογικό κοινό του. Αυτό λέγεται συνεπής στάση. Το εμπεδώσαμε ή όχι ακόμα;

– Όσο για το ΚΚΕ, είχαν την ευκαιρία να συγκυβερνήσουν από θέση ισχύος και να κάνουν κουμάντο στη διαπραγμάτευση. Αποφάσισαν ότι προτιμούν να παραμείνουν στον μίζερο ρόλο που παίζουν τόσα χρόνια. Μην πάνε χαμένα τόσα χρόνια προπόνησης της αντιπολίτευσης στον ΣΥΡΙΖΑ, πριν ακόμα γίνει κυβέρνηση. Οπότε κάντε μου τη χάρη και μασήστε λίγη ιδεολογική καθαρότητα. Τα περί « κρατικοποίησης των μέσων παραγωγής » θα τα συζητήσουμε πάλι όταν γίνει της μόδας η Αλβανία του Χόντζα.

– Οι Γερμανοτσολιάδες θα συνεχίσουν να λένε τις μαλακίες τους, όσο τους παίρνει. Κάποτε πρέπει να αποφασίσουμε ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα όπου φύονται (και ευημερούν) και αυτοί, εν αφθονία. Τους αφήνω στην εσώτερη μιζέρια τους (όπως έλεγε ο ποιητής), όπως εκφράζεται από Κύρτσους, Πρετεντέρηδες και λοιπούς προσκυνημένους.

– Από Δευτέρα θα δούμε τί νομοσχέδια θα έρθουν στη Βουλή, πού υπάρχει πρόοδος και πού υπάρχει οπισθοχώρηση και θα έχουμε όλη την άνεση να γκρινιάξουμε. Να βγάλουμε το άχτι μας, λέγοντας στον προπονητή τί πρέπει να κάνει, επειδή εμείς ξέρουμε καλύτερα. Προφανώς. Α, και ορισμένοι θα κατέβουν στο δρόμο για να διεκδικήσουν. Φοβάμαι ότι θα είναι πάλι οι ίδιοι, αλλά αυτό μένει να το δούμε.

– Η « κατάργηση του μνημονίου με ένα άρθρο » ίσως και να ήταν εφικτή εάν είχε πάρει ένα 50% στις εκλογές, εάν δεν είχε ναρκοθετήσει την ιστορία ο Σαμαράς με τους 2 μήνες παράτασης (αντί 6), εάν είχαν κατέβει 200 χιλιάδες στο δρόμο αντί για 20, εάν δεν αντιμετωπίζαμε πόλεμο από Ισπανούς, Πορτογάλους, Ιρλανδούς κλπ. Δεν περιμένω ότι θα αλλάξει άμεσα π.χ. το αφορολόγητο στις 12 χιλ. ευρώ ή τον βασικό μισθό στο 751. Επειδή δε ζω στη χώρα με τις νεράιδες και τους μονόκερους.

– Δεν σταματώ να διεκδικώ ΑΜΕΣΗ βελτίωση σε τομείς ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θεσμών (και ειδικά της δικαιοσύνης), καταπολέμησης της διαφθοράς. Όχι τον άλλο μήνα. Χθες. Οι 20 πρώτοι που ελευθερώθηκαν από την Αμυγδαλέζα είναι μια αρχή αλλά μόνο αυτό. Περιμένω 20 τη μέρα (αν τόσο αργούν οι υπηρεσίες που έχουν αναλάβει αυτό το έργο) μέχρι να μη μείνει κανείς εκεί. Περιμένω γιατρούς σε αυτούς που το έχουν περισσότερο ανάγκη (πχ Κολαστήριο Κορυδαλλού), κατάργηση φυλακών τύπου Γ, περιμένω δικογραφίες εναντίον υπουργών και βουλευτών να συζητηθούν στη Βουλή, σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης κλπ. ΑΜΕΣΑ. Και όσο καθυστερούν (οι 3 θάνατοι στην Αμυγδαλέζα είναι θέμα δολοφονικής καθυστέρησης), ασκώ πίεση και θυμίζω ότι είμαστε εδώ και δεν ξεχνάμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου