Δευτέρα 22 Ιουνίου 2015

Όμορφες ημέρες

Όμορφες ημέρες

Γιώτα Ιωαννίδου
Η πρόσφατη διαδήλωση των «Μένουμε Ευρώπη» στο Σύνταγμα, με αιτήματα υπέρ των εκβιασμών της χώρας από δανειστές και τραπεζίτες ήταν, για πρώτη φορά, μεγαλύτερη από αυτές των πενήντα ατόμων στις οποίες μας είχαν συνηθίσει.


Δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει, πολύ περισσότερο να μας ανησυχεί,το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία κατάφερε επιτέλους να οργανώσει μία συγκέντρωση λιγότερο αποτυχημένη από τις αντίστοιχες προεκλογικές του Αντώνη Σαμαρά. Ίσως, εν μέρει, αυτό να οφείλεται και στη δική του απουσία… Προφανώς, οι ψηφοφόροι του ΆδωνηΓεωργιάδη δεν αντιστοιχούν μόνο σε ποσοστά, είναι πρόσωπα υπαρκτά,με σάρκα και οστά.

Η εικόνα του Συντάγματος το απόγευμα της Πέμπτης, είχε καταρχήν και κυρίως μία χιουμοριστική διάσταση: παρατράγουδα τρίτης ηλικίας διαδήλωναν με πάθος υπέρ της περικοπής των συντάξεών τους,ανεκδιήγητοι τύποι όρθωναν ανάστημα με πλακάτ απέναντι στον…κυβερνητικό σταλινισμό και το… «σοσιαλφασισμό», την ίδια στιγμή που περιφέρονταν ανενόχλητοι στο περιστύλιο της Βουλής ενώ άλλοτεωρύονταν «κατά των συναθροίσεων και των τραγικών τους συνεπειών στον τουρισμό». Ιλαρή εντύπωση έκαναν επίσης, τα τυπωμένα αφισάκια σε ανορθόγραφα Αγγλικά και προσέθεταν μία τελευταία πινελιά κωμωδίας στη μάζωξη ανθρώπων των οποίων η πολιτική και όχι μόνο αγραμματοσύνη τούς επέτρεψε να αυτοπροσδιορίζονται ως εκπρόσωποι της αριστείας (αν και ,τελικά, χρειάζεται να διανύσουν έτη φωτός για να αγγίξουν τη μετριότητα).

Μία, τάχα μου, αστική αλλά κυρίως λούμπεν τάξη συνόδευσε την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας σε μία παράσταση επιθεώρησης και το όλο εγχείρημα ήταν τουλάχιστον ξεκαρδιστικό.

Ανάμεσα στο πλήθος των αγωνιστών της «δεξιάς κατσαρόλας» ξεχώρισε το σύνθημα προσδιορισμού τους ως «σιωπηλής πλειοψηφίας». Αν και το πλειοψηφικό τους ρεύμα δεν αποτυπώνεται πουθενά, ούτε στις πρόσφατες εκλογές αλλά πολύ περισσότερο στις τωρινές δημοσκοπικές μετρήσεις, η χρήση του επιθέτου «σιωπηλή» έχει τη σημασία της και ήταν το μοναδικό στοιχείο στο οποίο άξιζε να εστιάσει κανείς.

Για να εξηγούμαι: ο φόβος μιας ενδεχόμενης εξόδου από την Ε.Ε. ή μιας άτακτης χρεωκοπίας της χώρας και των πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών συνεπειών που μπορεί να προκαλέσει, είναι λογικός και αληθινός.

Άλλωστε, η παρούσα κυβέρνηση έχει δηλώσει ρητά και το αποδεικνύει με την επιμονή της, ότι στόχος της είναι η παραμονή της Ελλάδας στην Ε.Ε. Μία Ευρωπαϊκή Ένωση ,ωστόσο, που θα σέβεται στοιχειωδώς τη δημοκρατική έκφραση των λαών της και δεν θα επιβάλλει το δίκαιο της πυγμής και την εξαθλίωση των ασθενέστερων.

Το να διαδηλώνει όμως κάποιος κραυγάζοντας «ΝΑΙ ΣΤΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΟΥΝΚΕΡ», υπέρ δηλαδή του κουτσουρέματος των συντάξεων, των ομαδικών απολύσεων και της ισοπέδωσης των εργασιακών δικαιωμάτων ξεπερνά αυτό το φόβο.

Είναι η πιο τρανή απόδειξη της απενοχοποίησης όσων η μαυραγορίτικη ηθική, ή μάλλον ανηθικότητα, επιτρέπει να αντιλαμβάνονται τη δική τους επιβίωση, αν όχι ευημερία, αναπόσπαστα εξαρτημένη από την καταστροφή των υπολοίπων.

Ποτέ κάποιος δεν θα τολμούσε να δηλώσει πιο κατηγορηματικά και με μεγαλύτερο θράσος την απαίτηση να εφαρμοστούν μέτρα νομοτελειακής καταστροφής εντός ευρώ, αν δεν πίστευε ότι η δική του συνέχεια θα εξασφαλιστεί όχι ανεξάρτητα από αλλά με τον αφανισμό των περισσότερων, των λιγότερο προνομιούχων και των πιο αδύναμων, την ίδια στιγμή που η Ελληνική κυβέρνηση παλεύει για το καλύτερο δυνατό εντός των πλαισίων της Ε.Ε.

Η «σιωπηλή μειοψηφία» (και όχι πλειοψηφία) δεν είναι πια σιωπηλή και δεν διστάζει να μας αποκαλύψει τα χαρακτηριστικά της…

Διανύουμε λοιπόν πολύ όμορφες ημέρες γιατί, όπως πολύ εύστοχα ειπώθηκε, όλοι και όλα είναι πιο κρυστάλλινα. Ακόμα και οι κουκούλες…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου