Περί πόθεν έσχες
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΥΡΙΤΣΗ
Το πόθεν έσχες, με το πόθεν να μην πολυϊσχύει, είναι θεσμός διαφάνειας που θεσπίστηκε για να εξασφαλίζει στο μέτρο του δυνατού ότι οι έχοντες δημόσιο αξίωμα (βουλευτές, υπουργοί κ.λπ.) ή οι επιτελούντες λειτούργημα (δημοσιογράφοι, δικαστικοί κ.λπ.) δεν πλουτίζουν αδικαιολόγητα και παράνομα. Η λογική είναι ότι καταγράφονται κάθε χρόνο τα περιουσιακά στοιχεία και οι μεταβολές τους, ώστε, αν κάποιος μπήκε στον πολιτικό ή τον επαγγελματικό στίβο με Α περιουσία και κατέληξε να έχει 10Α περιουσία, αυτό να "χτυπάει καμπανάκια".
Το πόθεν έσχες δεν σχεδιάστηκε ως όχημα ζήλειας ή φθόνου ή χλεύης και κουτσομπολιού, παρά το γεγονός ότι λειτουργεί και με αυτόν τον τρόπο, καθώς, όταν δημοσιεύονται τα πόθεν έσχες, όλοι κοιτάμε ποιος βουλευτής είναι πλούσιος, φτωχός, έχει ακίνητα, μετοχές, μετρητά. Συμβαίνει μάλιστα το εξής παράδοξο: Σύσσωμη η κοινωνία και ιδίως αυτοί που επικροτούν την ατομική οικονομική επιτυχία ως ύψιστη κοινωνική αρετή να θεωρούν από χέρι απατεώνες τους πολιτικούς -κυρίως- που έχουν μεγάλη περιουσία, πιστεύοντας ότι την έχουν αποκτήσει από μίζες και απάτες. Δύσκολα μπορεί κανείς να αδικήσει μια τέτοια προσέγγιση. Έχουν δει πολλά τα μάτια μας.
Μέσα από τη διαδικασία του πόθεν έσχες παρατηρούμε επίσης ότι λειτουργεί στην κοινωνία το στερεότυπο ότι οι αριστεροί που έχουν λεφτά είναι κάλπηδες. Όλοι θυμόμαστε αυτά που γράφονταν για τα κότερα του Φλωράκη, για τα δισεκατομμύρια του Αλαβάνου, για τη Βαλαβάνη, τον Τσακαλώτο, τον Σταθάκη. Η αντίθετη ανάγνωση, αυτή που λέει ότι οι πλούσιοι αριστεροί είναι αξιέπαινοι γιατί αποτελούν αποστάτες της κοινωνικής τους τάξης και αυτόμολοι στο στρατόπεδο της εργασίας, δεν έχει πολλούς οπαδούς. Χρειάζεται να φτάσει κανείς στον Τσε, ή ακόμα και στον Ένγκελς, για να αναγνωριστούν τέτοιες ποιότητες.
Το πόθεν έσχες είναι μια καταγραφή που εκ των πραγμάτων αφορά το δίπτυχο "νόμιμο και ηθικό". Στην περίπτωση Σταθάκη, για να μιλάμε με παραδείγματα, υπάρχει ζήτημα "νομίμου", εν προκειμένω μάλιστα νομότυπου, και όχι "ηθικού", εφόσον πρόκειται για φορολογημένη περιουσία την οποία δήλωσε ο ίδιος καθυστερημένα και δεν του τη βρήκαν άλλοι. Δεν προσπάθησε, δηλαδή, να αποκρύψει περιουσιακά στοιχεία. Αντιστοίχως νόμιμο, αλλά όχι ηθικό, θα ήταν αν είχε κάνει χρήση ευεργετικών διατάξεων για να νομιμοποιήσει μαύρο χρήμα.
Από εκεί και πέρα, επειδή πρόκειται για υπουργό, και μάλιστα υπουργό Οικονομίας, είναι προφανές ότι η διαδικασία θα πρέπει να προχωρήσει τυπικά και αυστηρά ώστε να μη μείνει καμία σκιά. Έχει σημασία, όμως, να ξέρουμε για ποιο "αμάρτημα" ερευνάται και να μη ρίχνουμε σκατά στον ανεμιστήρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου