Η διάσωση των συντάξεων είναι εφικτή

Η διάσωση των συντάξεων είναι εφικτή

Δημήτρης Τρίμης

ΕUROKINISSΙ/ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΛΛΙΑΡΑΣ

Η κυβερνητική πρόταση για την επιβίωση του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος που παραδόθηκε στους θεσμούς και κατατέθηκε στα κόμματα προβλέπει:

Οι σημερινές καταβαλλόμενες κύριες συντάξεις δεν θα μειωθούν, οι επικουρικές και τα υπερβολικά εφάπαξ θα υποστούν μικρή μεσοσταθμικά μείωση, αποκλιμακούμενη από τα υψηλότερα προς τα χαμηλότερα επίπεδα.

Τα 700 εκατ. ευρώ, που υπολείπονται για την υποχρέωση του στόχου για το 2016, θα εξασφαλιστούν κατά το ήμισυ από περικοπές δαπανών και το υπόλοιπο από την αύξηση των εισφορών κατά μιάμιση ποσοστιαία μονάδα (1% για τους εργοδότες και 0,5% για τους εργαζόμενους) και

Το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης στο εξής για να ζήσει, θα χρηματοδοτείται επιπλέον και με γενικούς φόρους (επί των τραπεζικών συναλλαγών, λ.χ.) και θα είναι ενιαίο, με τις ίδιες εισφορές, τις ίδιες προϋποθέσεις και τις ίδιες αναλογικά παροχές για όλους, σύμφωνα με τις αρχές της αλληλεγγύης των γενιών.

Αυτό είναι ένα δίκαιο πλάνο που -κατά την άποψή μου- θα το αποδεχτεί με ανακούφιση και θα το στηρίξει το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας (πάνω από δύο εκατομμύρια ήδη συνταξιούχοι και άλλα τρία περίπου εκατομμύρια, που είναι οι οικογένειές τους), ανεξάρτητα από την πολιτική και συνδικαλιστική φασαρία που προκαλούν, λογικά από την πλευρά τους, ορισμένες ολιγάριθμες κατηγορίες συνταξιούχων ευνοημένων περισσότερο ή λιγότερο από το παλιό πελατειακό σύστημα.

Στο εξής προβλέπεται, ως βάση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης για όλους τους πολίτες που έχουν δουλέψει τουλάχιστον 15 χρόνια, να είναι η καταβολή της κύριας εθνικής σύνταξης των 384 ευρώ, που θα αποδίδεται σε όλους, στα ήδη προσδιορισμένα (για τις μελλοντικές γενιές συνταξιούχων) όρια ηλικίας.

Και πέραν αυτής θα προστίθεται η αναλογική σύνταξη, η οποία θα υπολογίζεται με βάση τον νέο «συντελεστή αναπλήρωσης», που θα λαμβάνει υπόψη το ύψος του μισθού, τις εισφορές και τα έτη ασφάλισης.

Ο υπολογισμός των μελλοντικών συντάξεων θα γίνεται με βάση τον μισθό καθ’ όλο τον εργασιακό βίο για τους μισθωτούς ή με βάση το εισόδημα για τον υπολογισμό των συντάξεων των ελευθέρων επαγγελματιών (ΟΑΕΕ-ΕΤΑΑ) και των αγροτών (ΟΓΑ).

Το ποσοστό αναπλήρωσης θα αποτελέσει κομβικό σημείο στη διαπραγμάτευση, καθώς η ελληνική πρόταση προβλέπει ποσοστό αναπλήρωσης 55%-65% του «συντάξιμου μισθού», ενώ οι δανειστές δεν δέχονται το ποσοστό να υπερβαίνει το 48%.

Συγκεκριμένα, το κυβερνητικό σχέδιο προβλέπει ποσοστά αναπλήρωσης (επί του μέσου μισθού του εργαζόμενου που συνταξιοδοτείται): α) 0,8%-1% για κάθε έτος ασφάλισης για τις συντάξεις με 15 χρόνια ασφάλισης και β) ποσοστά αναπλήρωσης 1,5% για κάθε χρόνο ασφάλισης για τις συντάξεις με 40 χρόνια ασφάλισης.

Ποια είναι, κατά τη γνώμη μου, τα σπουδαιότερα αποτελέσματα αυτών των λύσεων για τις επόμενες γενιές, το εισόδημά της, την ενίσχυση των εργασιακών δικαιωμάτων και την επιβίωση του κοινωνικού κράτους (περίθαλψη, γιατροί, φάρμακα, σύνταξη, επιδόματα ανεργίας και φτώχειας):

1. Το κεντρικό είναι ότι θα δημιουργηθεί επιτέλους σοβαρό κίνητρο του κάθε εργαζόμενου, ώστε να διεκδικήσει την ασφαλισμένη μισθωτή εργασία και τα ένσημά του από την πρώτη μέρα της δουλειάς (κόντρα στη «μοίρα της μαύρης εργασίας»), καθώς πλέον ο κάθε εργαζόμενος στο εξής θα καταλαβαίνει ότι η δουλειά με ασφάλιση θα έχει ουσιαστικό νόημα στη διαμόρφωση του ύψους της προσδοκώμενης αναλογικής (πάνω δηλαδή από τα 384 ευρώ) σύνταξης.
2. Αναμφίβολα θετική θα είναι επίσης και η επίδραση στη διαμόρφωση του ύψους των μισθών των σημερινών και των επόμενων γενιών εργαζομένων κάθε είδους και ειδικότητας, εφόσον ο καλύτερος μισθός αφενός θα δίνει μεγαλύτερη αναλογική σύνταξη και αφετέρου οι αυξήσεις των μισθών (δηλαδή των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας) θα δίνουν ανάσα στο όλο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης -μέσω και των περισσοτέρων εισφορών.

Κανείς ωστόσο δεν μπορεί να προβλέψει την τελική στάση των Θεσμών και της τρόικας εσωτερικού, καθώς όλοι γνωρίζουμε τη νεοφιλελεύθερη εμμονή τους στην επίτευξη της «ανταγωνιστικότητας», της υψηλής κερδοφορίας του κεφαλαίου και της «ανάπτυξης» που θα τους εξασφαλίζει την αποπληρωμή των δανείων, μέσω της πολιτικής της μείωσης μισθών, δημόσιων κοινωνικών παροχών, αλλά και διά της εξάλειψης των ασφαλιστικών και των φορολογικών «επιβαρύνσεων» των επιχειρήσεων.

Θα ξαναϋποχωρήσει η κυβέρνηση, θυσιάζοντας διαρκώς τους εργαζόμενους και τους νεότερους;

http://www.efsyn.gr/