Η ηθική του τσεκουριού
Της Αγγελικής Καμπούρη*
Πρόσφατα στη Βουλή έγινε μια αντιπαράθεση μεταξύ του αναπληρωτή υπουργού Υγείας, Παύλου Πολάκη, και του βουλευτή της Ν.Δ. Μάκη Βορίδη, ο οποίος είχε χρηματίσει υπουργός Υγείας με την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου το 2014. Βέβαια, δεν ήταν η πρώτη φορά που ακούσαμε αντιπαραθέσεις μεταξύ πολιτικών, αλλά η συγκεκριμένη κόντρα άγγιξε πολύ ευαίσθητες χορδές και με προβλημάτισε ιδιαίτερα.
Ο Βορίδης ανέφερε ότι ο αναπληρωτής υπ. Υγείας έχει στο γραφείο του φωτογραφία του Άρη Βελουχιώτη. Η δήλωση αυτή προκάλεσε την αντίδραση του Πολάκη, που απάντησε ότι ο Βορίδης έχει τη φωτογραφία του Παπαδόπουλου με τίτλο "Να γκρεμίσουμε ό,τι και όποιον μας σταματήσει".
Μερικά λεπτά αργότερα, ο Βορίδης δήλωνε ότι ανέχεται την πολιτική κριτική, δεν τον ενδιαφέρει εάν του λένε για Παπαδόπουλους και τσεκούρια, αλλά όχι για ηθική ακεραιότητα. Κι αυτό είναι το σημείο που θέλω να σταθώ και να πω δυο λόγια.
Ο Βορίδης αντικατάστησε τον Νίκο Μιχαλολιάκο στην αρχηγία της χουντικής νεολαίας, ΕΠΕΝ, με απευθείας εντολή από τον φυλακισμένο δικτάτορα Παπαδόπουλο. Ήταν, βέβαια, νέος τότε, φοιτητής. Δεν ήταν, όμως, παιδί, αλλά τελειόφοιτος Νομικής. Ήξερε τί έκανε και γνώριζε τους νόμους. Όταν, μαζί με άλλους τραμπούκους, επετίθεντο με όπλα (τσεκούρι στην προκειμένη περίπτωση) εναντίον συμφοιτητών τους, δεν ήταν νεανική απερισκεψία. Ήταν οργανωμένοι σε φασιστικό κόμμα.
Μίλησε για ηθική ακεραιότητα ο Βορίδης. Η ηθική, όμως, στον φασισμό φαίνεται πως είναι εντελώς ιδιότυπη. Φασισμός σημαίνει ολοκληρωτικό καθεστώς, άκρα εθνικιστικό (δηλαδή ότι το συγκεκριμένο έθνος είναι ανώτερο απ' όλα τ' άλλα), ρατσιστικό (στην προκειμένη περίπτωση η λευκή φυλή είναι η ανώτερη φυλή), ξενοφοβικό, ομοφοβικό, φιλοπολεμικό, κύρια ανδροκρατούμενο και φανατικό. Η εξουσία βρίσκεται στα χέρια του ενός, του αδιαμφισβήτητου αρχηγού. Το σλόγκαν της ναζιστικής Γερμανίας ήταν: «Ein Volk, ein Reich, ein Führer» (ένας λαός, μια αυτοκρατορία, ένας αρχηγός). Πού υπάρχει, λοιπόν, ηθική σε ένα τέτοιο καθεστώς;
Η ηθική δεν βρίσκεται μόνο στο να μην κλέβει κάποιος, αλλά στην όλη συμπεριφορά του, στις ιδέες του, στις πεποιθήσεις του, στις αρχές και αξίες του.
Όταν δεν υπάρχει ελευθερία έκφρασης, δεν υπάρχει ηθική. Φασισμός σημαίνει βία, περιφρόνηση της αξίας του ανθρώπου, κατάλυση της δημοκρατίας, κατάργηση των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων, εξαφάνιση της ατομικότητας και πλήρη υποταγή στον αρχηγό. Αυτός είναι ο νόμος.
Δεν άκουσα ποτέ τον Βορίδη να δηλώνει ότι «μετά βδελυγμίας» αποστρέφεται τον φασισμό και ότι οι αντιλήψεις της νιότης του ανήκουν οριστικά στο παρελθόν. Τον έχω ακούσει, όμως, να μιλάει για δημοκρατία, όποτε τον εξυπηρετεί πολιτικά. Τον έχω ακούσει, επίσης, να μιλάει με λεξιλόγιο και νοοτροπία εμφυλιοπολεμική, με εμμονές κατά της Αριστεράς. Ούτε σ' αυτά δεν μπορώ να δω την ηθική που επικαλείται.
* M.Ed. - φιλόλογος - γλωσσολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου