Προσδοκώντας σε ένα κράτος δικαίου!
Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης
Η ανακοίνωση της οριστικής απόφασης έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία και προκάλεσε μεγάλη έκπληξη σε αρκετούς ανυποψίαστους.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάνθηκε ότι το πρόστιμο, ύψους κάπου 375.000 ευρώ, που είχε επιβληθεί σε βάρος γνωστού στελέχους της νομικής επιστήμης και του επαγγέλματος στην περιοχή της Αθήνας, καθώς και πρώην αντιπρόεδρου της Βουλής, παραγράφηκε πανηγυρικά!
Σημειωτέον, ότι το αρχικό πρόστιμο ανερχόταν στο καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό του σχεδόν ενός εκατομμυρίου ευρώ, για κάποιες παραλείψεις που έλαβαν χώρα το έτος 1999!
Από το έτος εκείνο, έως σήμερα, παρήλθε χρονικό διάστημα δεκαεφτά ετών!
Η ελληνική δικαιοσύνη έδειξε ολόκληρο το μεγαλείο των δυνατοτήτων, αλλά παράλληλα και των αδυναμιών της.
Όλοι αναρωτιούνται τι θα γινόταν άραγε, εάν στη θέση εκείνου βρισκόταν ένας απλός πολίτης.
Όταν για ποσά πολύ μικρότερα, αδύναμοι πολίτες οδηγούνται σε κρατητήρια, όταν για ψίχουλα γίνονται αψυχολόγητες διακοπές ρεύματος σε σπίτια αναξιοπαθούντων, και το ακόμα ακραίο για κάποια χρηματικά ποσά σπίτια απλών συμπολιτών μας οδηγούνται σε πλειστηριασμό, έτσι για να αναφέρουμε κάποια χειροπιαστά παραδείγματα!
Αλήθεια, τι πρέπει να σκεφτεί ο Έλληνας πολίτης μετά απ’ όλα αυτά;
Να απολαύσει την ταχύτητα απόδοσης της δικαιοσύνης στη χώρα μας;
Ή να σκεφτεί ότι η ελληνική δικαιοσύνη φροντίζει και μεταχειρίζεται με καλύτερο τρόπο τους πολιτικούς απ’ ό,τι τον απλό αδύναμο πολίτη;
Η απόδοση της συγκεκριμένης απόφασης συνιστά ρεκόρ καθυστέρησης, εκτός εάν με διάφορα νομικά τερτίπια, που ξεφεύγουν από τις γνώσεις μας, αθωώθηκε ο παραπάνω πολιτικός.
Τι σημαίνει, δηλαδή, «η παράταση των προθεσμιών παραγραφής που επήλθαν με τους επίμαχους νόμους, αντιβαίνει στις αρχές της ασφάλειας δικαίου και της προστατευόμενης εμπιστοσύνης που επιβάλλουν τη σαφή διατύπωση των κανόνων δικαίου»;
Μήπως ομιλούμε διαφορετική γλώσσα; Μήπως αντιβαίνει και με τη σωρεία συνεχόμενων πολιτικών παραλείψεων για δεκαετίες οι οποίες έφεραν τη χώρα εδώ στην αφιλόξενη ξέρα;
Δεν έχουν καμία ευθύνη εκείνα τα πολιτικά στελέχη; Γιατί δεν κινητοποιήθηκε αυτόματα ο δικαστικός μηχανισμός για όλους αυτούς;
Ή μήπως με τις ενδεδειγμένες καθυστερήσεις, παραγράφτηκαν;
Τι έγινε με τα δάνεια των κομμάτων και των ΜΜΕ, όλα αυτά τα χρόνια; Ήταν τελικά νόμιμα όλα αυτά;
Πότε θα βγει το αποτέλεσμα για σειρά σκανδάλων, για την καταλήστευση των ασφαλιστικών μας Ταμείων;
Ποιοι θα επιβαρυνθούν όλα αυτά τα χρηματικά ποσά όσων επιχειρήσεων, καναλιών και εφημερίδων «πτωχεύσουν»;
Φυσικά, η απάντηση είναι απλή.
Όπως πάντοτε ο Έλληνας φορολογούμενος πολίτης!
Κάτι σοβαρό συμβαίνει εδώ! Αυτή είναι η χώρα, αλήθεια, που επιθυμούσαν να οικοδομήσουν οι κυβερνήσεις όλων των προηγούμενων δεκαετιών;
Δεν φέρουν καμία ευθύνη στη σημερινή κατάντια του διασυρμού της χώρας σε διάφορα επίπεδα;
Είναι υπερήφανα τα στελέχη των δύο πολιτικών σχηματισμών τα οποία κατείχαν υπεύθυνες κυβερνητικές και κομματικές θέσεις και φυσικά είχαν πρόσβαση στην εξουσία και ευθύνη για τα τεκταινόμενα;
Είναι δυνατόν μετά από τόσα χρόνια, να συζητάμε τα αυτονόητα, όπως την ισότητα των πολιτών απέναντι στο νόμο;
Γιατί άραγε επιβλήθηκε πριν από δεκαεφτά χρόνια εκείνο το μεγάλο πρόστιμο;
Ποιοι δικαστές είχαν τελικά δίκιο; Εκείνοι, ή μήπως οι σημερινοί που απάλλαξαν το μεγαλοδικηγόρο και πολιτικό;
Γιατί η τελική απόφαση καθυστέρησε τόσο όσο να χρειάζεται να παραγραφεί;
Μήπως ο καθένας δικάζει κατά το δοκούν; Με τα δικά του μέτρα και σταθμά;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η σημερινή κυβέρνηση μικρή ευθύνη έχει για τούτο το κατάντημα.
Οι επικεφαλής όμως των άλλων δύο κομμάτων φέρνουν τεράστια ποσά ευθύνης.
Ο σημερινός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ειδικά αυτός, αφού οι δημοσκοπήσεις τον φέρνουν νικητή στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, πρέπει επίσης να απαντήσει σε σειρά ερωτημάτων που του ετέθησαν από δημοσιογράφους εφημερίδων και ιστοσελίδων.
Ερωτήματα που αφορούν το παρελθόν του και μερικές συναλλαγές του με τράπεζες, καθώς και ξένες πολυεθνικές εταιρείες.
Κι οι απαντήσεις του πρέπει να είναι απόλυτα πειστικές.
Όχι με μισόλογα και υπεκφυγές! Ο ελληνικός λαός δεν μπορεί επ’ αόριστον να τρέφεται με θεωρίες και υποθέσεις.
Απαιτεί ξεκάθαρες απαντήσεις!
Ειδάλλως, και η δική του παρουσία σε μελλοντική κυβέρνηση δεν θα δώσει λύση σε κρίσιμα προβλήματα του τόπου αλλά θα αποτελέσει κι αυτός γνωστή παρένθεση και δοκιμασμένη συνταγή, με την οποία δυστυχώς δεν θεραπεύτηκε η μακραίωνη ασθένεια της χώρας μας, έξαρση της οποίας αποτελεί και η σημερινή κατάντια στην οποία την οδήγησαν, με κλασικό και χειροπιαστό παράδειγμα την απονομή της δικαιοσύνης μετά από δεκαεφτά ολόκληρα χρόνια!
Κι όλα αυτά γιατί συνεχώς πληθαίνουν και οι απόψεις πολλών ξενιτεμένων και μορφωμένων μας παιδιών ότι με τούτα τα φθαρμένα υλικά που μεταλλάσσονται με βιολογικούς, όπως φαίνεται, μηχανισμούς, ανάσταση της χώρας είναι αδύνατη!
Κι όσο συνεχίζονται αυτά τα γεγονότα και αιωρούνται στην ατμόσφαιρα υποψίες, ο πολίτης αναγκαστικά οδηγείται στο συμπέρασμα ότι κάτι άλλο λαμβάνει χώρα μεταξύ των διαφόρων εξουσιών του τόπου!
Ο Τζούλιαν Μπαρνς (1946-), ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Βρετανούς συγγραφείς, κάπου μέσα στο βιβλίο του «Ένα κάποιο τέλος», λέει ότι «η ιστορία δεν είναι τα ψέματα των νικητών (...) είναι μάλλον οι αναμνήσεις των επιζώντων, οι περισσότερες από τις οποίες δεν έχουν να κάνουν ούτε με νίκες ούτε με ήττες»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου