Καμία θριαμβολογία και συγκεκριμένες κοινωνικές προτεραιότητες

Καμία θριαμβολογία και συγκεκριμένες κοινωνικές προτεραιότητες

Οι ομιλίες του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Γιάννη Δραγασάκη, και του υπουργού Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτου, στη χθεσινή συνεδρίαση της Βουλής που απάντησαν για τον τρόπο που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση κρίσιμα ζητήματα, όπως το πού οδηγούν οι αλλαγές στην Ε.Ε. και στις ΗΠΑ, την πορεία του νεοφιλελευθερισμού, την επιμονή στα μεγάλα πλεονάσματα, την υπερφορολόγηση και τα κοινωνικά μερίσματα, το είδος της ανάπτυξης και το κρίσιμο θέμα των εργασιακών. 

Σημεία από τη χθεσινή παρέμβαση του Γιάννη Δραγασάκη: 

Απάντηση στη Χρυσή Αυγή 

«Πρέπει να πούμε και να θυμίσουμε στους απερχόμενους εκπροσώπους της Χρυσής Αυγής ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα ενάντια σε αυτή την πατρίδα και τη χώρα έγιναν στο όνομα της πατρίδας. Τα μεγαλύτερα εγκλήματα ενάντια στο ελληνικό έθνος έγιναν στο όνομα του έθνους. Και η προδοσία της Κύπρου ακόμα έγινε στο όνομα της πατρίδας. Εκπροσωπείτε, λοιπόν, την πατριδοκαπηλία. Αυτή είναι η ιδεολογία σας, που είναι μια από τις πιο τυχοδιωκτικές ιδεολογίες που υπήρξαν στη χώρα μας. Όπως το γερμανικό έθνος καταστράφηκε από τον γερμανικό φασισμό, όπως το ιταλικό έθνος επλήγη από τον ιταλικό φασισμό, έτσι και η χώρα αυτή κινδυνεύει, όχι από την Αριστερά, αλλά από τους πατριδοκάπηλους, όπως είστε εσείς».

Τι σηματοδοτούν οι πρόσφατες εξελίξεις (Brexit, Τραμπ, ιταλικό δημοψήφισμα)

«Οι εξελίξεις αυτές απαιτούν προβληματισμό στοχασμό και επανακαθορισμό των προτεραιοτήτων. Στην προκειμένη περίπτωση, επιβάλλουν μια εξισορρόπηση των προτεραιοτήτων, όπως είναι σε εμάς, παραδείγματος χάρη, η συνεπής εφαρμογή της συμφωνίας από την οποία εξαρτάται η χρηματοδότηση της χώρας, μέχρι να βγούμε στις αγορές, αλλά και η ταυτόχρονη ενίσχυση της συνοχής της κοινωνίας, από την άλλη. Διότι και οι κοινωνίες έχουν όρια και αν τα όρια των κοινωνιών παραβιάζονται, τότε δημιουργούνται τέρατα και τερατογεννήσεις.

Σ' αυτή τη λογική υπακούουν οι εξαγγελίες του Πρωθυπουργού. Δεν έχουν καμία σχέση με εκλογές ή με προεκλογικούς σχεδιασμούς. Αποτελούν ουσιώδη πλευρά της στρατηγικής της Κυβέρνησης για μια έξοδο από την κρίση, με την κοινωνία όρθια και για έναν τρόπο υλοποίησης της συμφωνίας με τους δανειστές που, παρά το πλαίσιο δημοσιονομικών περιορισμών που υπάρχει, θέλουμε και προσπαθούμε να υπηρετεί η πολιτική μας ταυτόχρονα την κοινωνική δικαιοσύνη και τη συνοχή.

Αυτή ακριβώς είναι μια διακριτή διαφορά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, αυτή είναι μια ουσιώδης διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία. Τα μέτρα που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός δεν παραβιάζουν καμιά συμφωνία, όπως βιάστηκαν να πουν ορισμένα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Αντίθετα, αξιοποιούν περιθώρια που οι ίδιες οι θυσίες του λαού δημιουργούν.

Εκείνο το οποίο κάνει η δική μας Κυβέρνηση είναι κάθε ευρώ που μπορεί να εξοικονομηθεί να πάει σε αυτούς που το έχουν ανάγκη και αυτό είναι το καινούργιο που θέλουμε να εισάγουμε στην πολιτική της χώρας. Η αναστολή της αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της προσφυγικής κρίσης, η έκτακτη οικονομική ενίσχυση των χαμηλοσυνταξιούχων, αλλά και άλλα μέτρα που βρίσκονται ήδη σε ισχύ, όπως η πρόσβαση των ανασφάλιστων στο δημόσιο σύστημα υγείας, η εφαρμογή του κοινωνικού εισοδήματος αλληλεγγύης και άλλα, είναι μέτρα που δεν βοηθούν μόνο τις κοινωνικές ομάδες που βρίσκονται στην πιο αδύναμη θέση, αλλά είναι μέτρα που βοηθούν ολόκληρη την κοινωνία, διότι συμβάλλουν στην κοινωνική συνοχή και συμβάλλουν και στην ανάκαμψη της οικονομίας. Είναι συστατικό μέρος της πολιτικής μας και του θετικού σχεδίου που έχουμε υποσχεθεί στον ελληνικό λαό για την έξοδο από την κρίση».

Για το «success story» Σαμαρά και τα πλεονάσματα

Πρέπει να θυμίσω εδώ, επειδή άκουσα πολλά για το 2014, ότι εκείνο που έγινε τότε ήταν ότι στήθηκε ένα σχέδιο ενταγμένο εξ αρχής σε μία εκλογικίστικη λογική. Το θέμα που αντιμετώπιζε η τότε Κυβέρνηση ήταν πώς να αποφύγει την ήττα στις ευρωεκλογές και, όταν η ήττα ήρθε, πώς να μπορέσει να κάμψει από την ήττα εκείνη.

Αυτό ήταν το δήθεν «success story» του κ. Σαμαρά. Γι' αυτό οργανώθηκε μία όπως-όπως έκδοση ομολόγων τον Απρίλιο του 2014. Το ομόλογο πράγματι πουλήθηκε, αν και σε υψηλό επιτόκιο. Το αμέσως επόμενο, όμως, ομόλογο που επιχειρήθηκε να εκδοθεί το καλοκαίρι του 2014 δεν μπόρεσε να πουληθεί, διότι η ευνοϊκή συγκυρία στο μεταξύ είχε αλλάξει. Αναβλήθηκαν και όλες οι επόμενες εκδόσεις που είχαν προγραμματιστεί και η κρίση –που ποτέ δεν είχε φύγει- επανήλθε δριμύτερη.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, είναι η κρίση που μάταια επιχειρείτε να φορτώσετε σε μας, κρύβοντας ότι είχε αρχίσει ήδη από τότε η επιδείνωση της κατάστασης.

Η Αντιπολίτευση κατηγορεί τη σημερινή Κυβέρνηση ότι δήθεν δεσμεύει τη χώρα σε μεγάλα πλεονάσματα. Πρόκειται για ένα ακόμα ψέμα. Η αλήθεια είναι ότι η σημερινή Κυβέρνηση προσπαθεί να απαλλάξει τη χώρα από τα πράγματι ανέφικτα πλεονάσματα για τα οποία είχαν δεσμευτεί οι προηγούμενοι. Με βάση το δεύτερο μνημόνιο, το βασικό σενάριο προέβλεπε πλεόνασμα 4% για την περίοδο 2016-2020 και 4% για την περίοδο 2021-2030. Και σας φαίνονται τώρα πολλά το 0,5% του 2016, το 1,7% του 2017 και το 3,8% που αποτελεί την οροφή, το ταβάνι, για τις συζητήσεις που γίνονται;

Την ίδια στιγμή, βεβαίως, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προτείνει 1,5%, υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει ανάλογη ελάφρυνση του χρέους. Το παράδοξο –και πρέπει να το πούμε εδώ- με τη στάση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είναι ότι στην περίπτωση που οι δανειστές δεν δεχθούν να προχωρήσουν τώρα σε επαρκή ελάφρυνση του χρέους, τότε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ζητά από εμάς πρόσθετα μέτρα 4 με 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ, σαν να είναι υπεύθυνη η Ελλάδα, επειδή οι δανειστές δεν μειώνουν το χρέος, όπως κι εμείς ζητούμε.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, η Κυβέρνηση έχει καταστήσει σαφές προς όλες τις κατευθύνσεις ότι δεν συζητά μέτρα, εφ' όσον αυτά είναι έξω από τη συμφωνία και έξω από την εντολή που μας έχει δώσει ο ελληνικός λαός. Οι όποιες καθυστερήσεις και αντιφάσεις χαρακτηρίζουν τη διαπραγμάτευση στην παρούσα φάση δεν οφείλονται σε καθυστερήσεις της ελληνικής πλευράς ούτε σε άλλα εμπόδια που θέτουμε εμείς, αλλά αποκλειστικά σε αποκλίνουσες και αντιφατικές επιδιώξεις ορισμένων από τους δανειστές.

Σημεία από την παρέμβαση του Ευκλείδη Τσακαλώτου:  

«Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω για τα Πρακτικά ότι και στα αθλητικά και στα στρατιωτικά είμαι 'μαύρος' και ΠΑΟΚτζής και μαυροσκούφης» (απάντηση στη Χρυσή Αυγή και στους ισχυρισμούς περί ανυπότακτων)

Για το «success story» και το true story

«Η ομιλία μου σήμερα θέλει να συγκρίνει δύο ιστορίες. Το «success story» και το true story. Έχουμε ακούσει από τη Νέα Δημοκρατία πολλά για το «success story», που ανατράπηκε –υποτίθεται- το 2014. Τώρα ακούσαμε μια νέα εκδοχή αυτής της ιστορίας: Χαμηλή φορολογία, επενδύσεις, ανάπτυξη. Δεν μας είπαν τίποτα για τον κόσμο της εργασίας, για τις εργασιακές σχέσεις ή τουλάχιστον μας λένε ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα που μπορούμε να το κοιτάξουμε στο μέλλον. Όταν η πίτα μεγαλώσει, μπορούμε να τη μοιράσουμε.

Άρα, αυτή η ιστορία, αυτό το «success story», δεν μας λέει πόσες θέσεις εργασίας θα χαθούν στον δημόσιο τομέα. Οι πεντακόσιες χιλιάδες του Φιγιόν είναι λίγες, πολλές; Θέλουμε περισσότερες; Και αν τις χάσουμε, πού θα τις χάσουμε; Στην υγεία, στην παιδεία;

Άκουσα και τον κ. Θεοδωράκη να λέει για τους ήρωες του ιδιωτικού τομέα. Πρέπει να πω και στον κ. Μητσοτάκη και στον κ. Θεοδωράκη ότι υπάρχουν και πολλοί ήρωες και ηρωίδες και στον δημόσιο τομέα. Θα τους καλούσα και τους δύο να έρθουν στο σχολείο των παιδιών μου, στο δημόσιο σχολείο, και το γυμνάσιο και το λύκειο, για να δείτε τι αγώνα δίνουν και τι σεβασμό χρειάζονται και όχι να είναι πάντα μόνο ιδιωτικός τομέας.

Το true story λέει ότι τα πράγματα είναι δύσκολα. Δεν θριαμβολογεί. Ούτε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θριαμβολόγησε για τα μέτρα που ανακοίνωσε πριν από δυο ημέρες. Εγώ δεν το άκουσα αυτό. Άκουσα ότι είπε ότι είναι το ελάχιστο δυνατό που μπορούμε να δώσουμε και κατάλαβα από τον κ. Μητσοτάκη ότι και αυτό το ελάχιστο δεν έπρεπε να το δώσουμε.

Και καλά, δεν ξέρει ο κ. Μητσοτάκης ότι για τις συντάξεις ή θα τα ξοδεύαμε τώρα ή θα χάνονταν, γιατί δεν θα μπορούσαμε λογιστικά να τα ξοδέψουμε στον καινούργιο χρόνο -θα σας το εξηγήσει ο κ. Σταϊκούρας- αλλά για τα νησιά, εκεί όπου υπάρχει κρίση, που είναι το προσφυγικό, ούτε αυτό; Και αυτό έπρεπε να το καθυστερήσουμε;

Δεν θριαμβολογούμε ούτε για την ανεργία. Ξέρουμε ότι έχει μειωθεί κατά διακόσιες χιλιάδες καθαρά από την 1η Γενάρη του 2015, αλλά ούτε και γι' αυτό θριαμβολογούμε».

Για τις συλλογικές συμβάσεις 

«Ξέρουμε ότι είναι δύσκολα και τα πράγματα στην Ευρώπη. Ξέρουμε ότι μετά από το Brexit, μετά από το δημοψήφισμα στην Ιταλία, με την άνοδο της λαϊκίστικης δεξιάς, η Ευρώπη δεν δουλεύει και δεν λύνει τα προβλήματα ή δεν τα λύνει αρκετά γρήγορα. Και όσο δεν τα λύνει, θα έχουμε πρόβλημα, ειδικά όσο δεν τα λύνει με δίκαιο τρόπο.

Και γι' αυτό βάζουμε στο επίκεντρο τις συλλογικές συμβάσεις, όπως ακούσατε από την Έφη Αχτσιόγλου την προηγούμενη ημέρα, που σας είπε ότι δεν είναι ιδεοληψία της Αριστεράς, αλλά είναι ένα ελάχιστο μέτρο για να αισθάνονται οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες ότι αυτοί μπορεί να έχασαν στην κρίση, αλλά τουλάχιστον θα μπορούν να συμμετέχουν στην άνοδο και στην ανάκαμψη. Και χωρίς συλλογικές συμβάσεις, χωρίς τη δυνατότητα να διαπραγματευθεί, δεν θα μπορέσουν να έχουν αυτή την αίσθηση, όχι μόνο οι Έλληνες και οι Ελληνίδες εργαζόμενοι, αλλά όλοι οι Ευρωπαίοι»

Για την αριστερή διακυβέρνηση και τη μεσαία τάξη

Το true story, η πραγματική ιστορία, ψάχνει για μια διαφορετική Ελλάδα και για μια διαφορετική Ευρώπη. Και εμείς λέμε ξεκάθαρα ότι αν η Αριστερά δεν μπορεί να εξυπηρετήσει αυτή τη διαφορετικότητα, τότε δεν έχει λόγο ύπαρξης.

Έχουμε, όμως, και μια ειλικρίνεια, για να είναι true story. Καταλαβαίνουμε ποια είναι τα προβλήματα. Ξέρουμε ποιους να βοηθάμε, ποιους δεν θέλουμε να βοηθήσουμε και ποιους θέλουμε να βοηθήσουμε και δεν μπορούμε γιατί έχουμε περιορισμούς.

Να σας πω δύο περιορισμούς που μας δυσκολεύουν για μια συγκεκριμένη τάξη. Ο πρώτος περιορισμός είναι ότι είχαμε την απόλυτη ευθύνη να βοηθήσουμε τους πιο φτωχούς, τους πιο αδύναμους, τους πιο ευάλωτους. Και γι' αυτό αρχίσαμε την πολιτική μας με την ανθρωπιστική κρίση.

Γι' αυτό σ' αυτή τη φάση ξετυλίγουμε το GMI, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, που θα κοστίσει 750 εκατομμύρια. Γι' αυτό το προηγούμενο καλοκαίρι κάναμε μια προοδευτική αλλαγή του φόρου εισοδήματος, που έφερε μεγάλα οφέλη στους φτωχούς. Γι' αυτό και αυξήσαμε στον προϋπολογισμό τις δαπάνες για την υγεία και την παιδεία.

Και με τον κ. Οικονόμου που είχαμε μία διαφορά χθες, του εξηγήσαμε με πολύ μεγάλη προσοχή και επιμονή ότι δεν είναι οι μόνες δαπάνες για την Υγεία εκείνες που είναι κάτω από το Υπουργείο Υγείας, αλλά βρίσκονται και αλλού, αν κοιτάξει αυτά τα έξοδα.

Ποια είναι τα κακά νέα; Ότι όλα αυτά τα έσοδα, που θα πάρουμε από τη φοροδιαφυγή, δεν πιάνονται για να κλείσουν τα δημοσιονομικά κενά. Οι θεσμοί τα θεωρούν μη παραμετρικά μέτρα.

Ποια είναι τα καλά νέα; Τα καλά νέα είναι ότι ό,τι κερδίσουμε από αυτά, θα μπορούμε να τα ξοδέψουμε για τους ανθρώπους που θέλουμε να βοηθήσουμε.

Όμως, γιατί τα είπα όλα αυτά; Γιατί είπα τους δύο περιορισμούς; Είχαμε τον περιορισμό των φτωχών, των πιο ευάλωτων και είχαμε και τον περιορισμό ότι ήταν δύσκολο να πιάσουμε τους πλούσιους γρήγορα και άρα, για αυτό έχουμε χτυπήσει τους μεσαίους. Το ομολογούμε αυτό. Υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι των μεσαίων στρωμάτων, των αυτοαπασχολούμενων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που πραγματικά τους έχουμε χτυπήσει και είναι πάρα πολύ δύσκολη η κατάστασή τους.

Όμως, τους λέμε να ακούσουν προσεχτικά, αν θεωρούν ότι το success story, που βασίζεται μόνο σε μειωμένη φορολογία, θα τους βοηθήσει. Τους λέμε να ακούσουν προσεχτικά με ποιους θέλουν να πάνε και ποιους θέλουν να αφήσουν. Τους λέμε, κοιτάξτε τι γίνεται σε όλη την Ευρώπη, όπου τα μεσαία στρώματα εγκαταλείπουν τον νεοφιλελευθερισμό είτε στην κεντροαριστερή εκδοχή είτε στην κεντροδεξιά εκδοχή, γιατί καταλαβαίνουν ότι είναι πολύ ευάλωτα και στην παγκοσμιοποίηση και στον νεοφιλελευθερισμό.

Και είναι ευάλωτα, γιατί η μεγάλη υπόσχεση της παγκοσμιοποίησης, ότι θα επηρεάσει μόνο ναυτεργάτες ή μόνο αυτούς που θα δούλευαν στα υφαντουργεία, δεν επιβεβαιώθηκε. Η ανισότητα της παγκοσμιοποίησης χτυπά και τα μεσαία στρώματα.

Άρα, αυτό, που έπρεπε να κάνουμε εδώ, είναι να δούμε με πιο σχέδιο μπορούν αυτές οι μεσαίες τάξεις να πάρουν τα πάνω τους: με ένα γενικά επενδυτικό πρόγραμμα, που λέει να μειώσουμε τους φόρους, να μειώσουμε και τους μισθούς ή με ένα αναπτυξιακό σχέδιο, που βγήκε από τον κ. Σταθάκη και από τον κ. Χαρίτση στην προηγούμενη Κυβέρνηση, όπου άλλαξαν τελείως το πρότυπο, τελείως τη στόχευση, τελείως το αναπτυξιακό μοντέλο και τώρα λένε ότι πρέπει να πάμε πέρα από τα μεγάλα έργα, τους δρόμους;

Βεβαίως, χρειάζονται και μεγάλα έργα υποδομών, αλλά αυτό που χρειαζόμαστε παραπάνω σε μια χώρα σαν την Ελλάδα είναι πολλά μικρά έργα. Αν διαβάζατε από εδώ, από τη δεξιά μεριά μου, τι λέει το EIB, τι λέει το BRD, τι λένε οι ξένοι οίκοι, θα διαβάζατε ότι λένε ότι ραγδαία η ελληνική Κυβέρνηση έχει αναπτυξιακό μοντέλο, στρέφεται σε αυτά τα μεσαία στρώματα.

Και πραγματικά δεν βλέπω κανένα λόγο να μην με πιστέψουν αυτά τα μεσαία στρώματα. Τους λέω ξεκάθαρα ότι με τη Νέα Δημοκρατία δεν έχετε μέλλον, όπως δεν έχετε μέλλον με κανένα κόμμα της ευρωπαϊκής λαϊκής οικογένειας. Όπου έχετε πάει εκεί, έχετε καταστραφεί.

Πάμε τώρα στο αν είναι ρεαλιστικοί οι στόχοι του Προϋπολογισμού και το 2,7. Πολλοί μας είπαν ότι ο ΟΟΣΑ μας λέει 1,8, κάποια τράπεζα λέει 0,9. Υπάρχουν διαφορές. Το ΔΝΤ, που δεν μας έχει τσακίσει σε αισιόδοξες προβλέψεις, λέει 2,8, για παράδειγμα. Η Κομισιόν λέει 2,7, η Τράπεζα της Ελλάδος λέει 2,5, η BRD λέει 2. Υπάρχουν πολλές εκτιμήσεις, αλλά δεν έιναι τόσο εξαιρετικά δύσκολο, όπως νομίζετε.

Αναρωτιέστε πώς είναι δυνατόν να αυξηθεί η κατανάλωση, όταν ο κόσμος έχει λιγότερα λεφτά. Και εν μέρει έχετε δίκιο. Ξεχνάτε, όμως, ότι μειώνεται συνεχώς η ανεργία και αυτοί οι άνθρωποι θα αρχίσουν να μπορούν να ξοδεύουν. Ξεχνάτε ότι με τη δική μας κοινωνική πολιτική –βλέπω τον κ. Πολάκη αριστερά, την κ. Φωτίου, τον κ. Ξανθό-, με αυτήν την πολιτική που κάνουν ελευθερώνουν πράγματα για τα εισοδήματα. Ξεχνάτε αυτό που σας είπα για τις επενδύσεις και τον καθαρό διάδρομο, που ήταν από την αρχή η στρατηγική αυτής της Κυβέρνησης.

Δεν θα μπω στον πειρασμό να κάνω μια άλλη αντιπαλότητα με τον κ. Βενιζέλο, που λέει ότι με το δικό του PSI, 1 τρισεκατομμύριο θα σωνόταν μέχρι το 2040. Τα μαθηματικά του κ. Βενιζέλου δεν είναι θέμα ότι σπρώχνουν πίσω τα σύνορα της μαθηματικής γνώσης. Είναι πέρα από την επιστήμη των μαθηματικών.

Τι λέει το true story; Το true story λέει ότι μπορούμε το 2017 και το 2018 να έχουμε ανάπτυξη. Φτάνει αυτό; Όχι. Το true story ξέρει ότι είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Δεν κοροϊδεύει κανέναν. Κοιτάει τον κόσμο και του λέει : Θα έχουμε ανάπτυξη το '17 και το '18. Μπορεί να μην έχουμε το '19 και το '20, αν δεν αλλάξουμε πολλά πράγματα.

Το true story γι' αυτό επιμένει σε ένα άλλο αναπτυξιακό μοντέλο. Το true story γι' αυτό δημιουργεί το Ταμείο που δεν μας άρεσε, αλλά του αλλάζει μορφή, για να έχει και βιομηχανική πολιτική μέσα από τις δημόσιες επιχειρήσεις, που θα συνδέονται με την κλαδική πολιτική και τη γενική αναπτυξιακή πολιτική. Και γι' αυτό το true story μέσα στο Ταμείο δημιουργεί για πρώτη φορά τη δυνατότητα τα ακίνητα της ελληνικής κοινωνίας να χρησιμοποιηθούν για το καλό της ελληνικής οικονομίας.

Και γι' αυτό, συνάδελφοι και συναδέλφισσες, πρότεινα το 2,5 συν 1 μέσα στο Eurogroup ως μια λύση. Το 2,5 συν 1 είναι να μειωθεί το πρωτογενές πλεόνασμα μετά το '19 στο 2,5% και το 1% να πάει στην ανάπτυξη. Αφού ο κ. Σόιμπλε μάς λέει ότι το θέμα δεν είναι το χρέος, αλλά είναι η ανάπτυξη, τι καλύτερο από μια πρόταση συμβιβαστική που λέει ότι θα μειωθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα μετά από το '18 στο 2,5% και το 1% θα χρησιμοποιηθεί με συμφωνία με τους θεσμούς, μόνο για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις;

Κάτι τέτοιο θα είχε διπλό κέρδος. Απ' τη μια μεριά θα ήταν πιο εύκολο να φτάσεις τον στόχο του 2,5%, γιατί θα είχες περισσότερη ανάπτυξη, αλλά, προσέξτε, θα ήταν πιο εύκολο να φτάσεις τον στόχο του 3,5%. Γιατί οι επενδυτές και οι οικονομικοί δρώντες βλέπουν μπροστά. Κι αν δουν μπροστά ότι θα υπάρχει φοροελάφρυνση μετά από το '19, θα αλλάξουν τις οικονομικές αποφάσεις τους τώρα.

Για τη στάση του ΚΚΕ

«Κοιτάξτε ποια είναι η άποψή μου για τη δέσμευση επόμενων κυβερνήσεων. Είναι στον κορμό του καπιταλισμού αυτό. Δηλαδή, η εικόνα που έχουμε οι αριστεροί πολλές φορές, ότι είναι ένας μονομάχος το κεφάλαιο και η Δεξιά και ένας άλλος μονομάχος η εργασία και η Αριστερά είναι λάθος. Ο μονομάχος του κεφαλαίου τι κάνει; Προσπαθεί να αλλάξει το πεδίο της μάχης. Αυτός είναι ο στόχος του καπιταλισμού. Να δημιουργήσει, δηλαδή όχι μόνο κέρδη τώρα, όχι μόνο τη δυνατότητα για εκμετάλλευση τώρα, αλλά να μπορέσει να δέσει τις επόμενες κυβερνήσεις. Και γι' αυτό είναι μεγάλη ζημιά για την Αριστερά να είσαι αδιάφορος για το ποιος κυβερνά και αν δημιουργήσει θέσεις που δυσκολεύουν την Αριστερά».

http://www.efsyn.gr/