" προπαντώς μην δειλιάσεις..."
Tasos Glantzis
Ένας χρόνος μετά... από κείνη την πρωτομηνιά του Αυγούστου που ανέβαινα με το μηχανάκι στο Παπανικολάου με τις άσχημες εξετάσεις..."προπαντώς μην δειλιάσεις..." τραγουδούσα φωναχτά αλλά με κάλυπταν τα τζιτζίκια...όπως και οι αρνητικές σκέψεις κάλυπταν κάθε θετική εκτίμηση...στην καρμανιόλα του Ασβεστοχωρίου οδηγούσα χωρίς κράνος σ' ένα στυλ: "τί νόημα έχει να προστατευθώ;...". https://m.youtube.com/watch?v=IbrNuk6XFxM.
Ένα χρόνο μετά, ύστερα απο δυο μεγάλες επεμβάσεις κ τέσσερις μικρότερες, ύστερα από όλα τα μοντελάκια χειρουργείου πάνω μου, ύστερα απο εμπειρίες-σοκ με παραδώσατε "καθαρό" στην κοινωνία, όπως λέει κι ο γιατρός μου...εσείς όλοι κ όλες...Ποιοί όμως με γιάτρεψαν; Θα γράψω κάποια στιγμή όλα τα ονόματα των ανθρώπων που με στήριξαν με ουσία, αγάπη κ αποτελεσματικότητα. Φίλοι-φίλες που ξεπερνούν τους 100 τους οφείλω τα πάντα! Πέρα απ την οικογένειά μου κ τους συνεργάτες στο σχολειό μας...οφείλω αυτήν τη χρονιά ζωής πρώτα απ όλα στους γιατρούς μου: τον Παύλο Παπακοτούλα, τον Ανέστη Ταρπάγγο, τον Τζαμπραΐλ Νταχάμπρε, τον Γιώργο Σαλπιγγίδη, τον Διαμαντή Χλωρό, τον Γιάννη Τσιτουρίδη, τον Σταύρο Τσιτουρίδη, τον Χάρη Τοντικίδη, την Λένα Πασχαλίδου, τον Ιγκόρ Ρουντένκο, τον Βασίλη Αυλίδη.
Ποιό ευχαριστώ μπορεί να καλύψει ότι έκαναν για την γιατρειά μου;;; να προσφέρω τουλάχιστον κ εγώ κάτι-2 περιστατικά έστω-μήπως βοηθηθούν κάποιοι κ μήπως αναγνωριστεί επιτέλους αυτό που προσφέρουν οι λειτουργοί του Δημοσίου συστήματος υγείας αλλά και όλο το σύστημα: Βρέθηκα δυο φορές στα επείγοντα σε καταστάσεις που θύμιζαν "σφαγείο". Φορεία στη σειρά, άνθρωποι να σφαδάζουν, αίματα, κραυγές "Χαλέπι της Συρίας" κανονικό... κι όμως ανάμεσα στα φορεία μας, στον πόλεμο, "Άγγελοι" αληθινοί με ουρανί στολές , να εξετάζουν 2:2 ταυτόχρονα, να συνεργάζονται γαλήνια, να καθησυχάζουν όλους μας, να παίρνουν τον πόνο σαν με ραβδάκι νεράϊδας, αλλά κ να σφουγγαρίζουν αίματα κ ούρα παρέα με τις καθαρίστριες... στις 2 τα χαράματα να μου τοποθετεί νεφροστομία ολόκληρο επιτελείο, σε μένα τον παντελώς άγνωστό τους- κανένα "μέσον"-κι ο αδελφός μου να κοιτάει απ το τζάμι σοκαρισμένος...και μετά οι εξετάσεις, οι θεραπείες, τα φάρμακα όλα τρομερά κοστοβόρα και όλα παντελώς ΔΩΡΕΑΝ σε μένα τον απλό ασφαλισμένο του Ικα...
Επειδή έχουμε ζήσει καταστάσεις όπου παίρναμε απ το σχολειό μας μαξιλάρια για να πάμε στους αρρώστους μας-το 2012-, επειδή είχαμε δει νοσηλευτές να μοιράζονται το δεξί κ το αριστερό γάντι... κ επειδή θυμάμαι καλά προϊσταμένη να δίνει απο τρια κομμάτια λευκοπλάστ στις νοσοκόμες, γιατί μόνο ένα καρούλι υπήρχε- το 2013-νιώθω πως θα είμαι Άδωνις, Βορίδης και Λοβέρδος, δηλαδή συνειδητός σαμποτέρ κάθε λειτουργίας του Δημόσιου συστήματος που μας γιατρεύει αυτό πρώτο απ όλα, αν δεν τα πω, δεν τα φωνάξω δυνατά.
Ας εκμεταλευτεί όποιος κ όπως θέλει ότι γράφω... η δική μου ιδιότητα φέτος ήταν μία:ΑΣΘΕΝΗΣ... και στα νοσοκομεία μας και στους ανθρώπους τους βρήκα μόνο ανθρωπιά, επιστημονική γνώση, αυταπάρνηση και ανιδιοτελές ενδιαφέρον. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που μου δώσατε την ζωή μου πίσω... " προπαντώς μην δειλιάσεις..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου