«Μην κάνεις άλλο κακό στον εαυτό σου»
Κωστής Παπαϊωάννου
Πληθαίνουν οι καλλιτέχνες, οι δημιουργοί, οι άνθρωποι που μας μεγάλωσαν και κάνουν σήμερα ό, τι μπορούν για να απογοητεύσουν, να ματαιώσουν το δικό τους έργο, τη δική τους πορεία.
Ο «εθνικός» συνθέτης συναγελάζεται με ψεκασμένους εθνικιστές στα συλλαλητήρια. Ο άλλος συνθέτης από νέο κύμα έφτασε με κωλαράκια, μπουτάκια και κοινοτοπίες να οδηγεί μια γενιά στα πιο βαθιά χασμουρητά. Ο χαρισματικός σκιτσογράφος μετεωρίζεται στο άτεχνο κενό κρεμασμένος από κάτι χυδαία χωρατά. Η τραγουδίστρια πλανάρισε στο χρόνο,μια ανάσα απ' το τραγούδι διαμαρτυρίας στους εθνομηδενισμούς και τις συνωμοσίες. Κι άλλοι κι άλλοι...
Δεν είναι η διολίσθηση, η καταβύθιση στην αντιδραστική κοινοτοπία που με νοιάζει. Μεγαλώνουν οι άνθρωποι, αλλάζουν, γερνάνε, άλλοι πιο όμορφα, άλλοι ξεμωραίνονται. Κάποιοι πάνε πιο (ακρο)δεξιά μεγαλώνοντας, πολλοί όχι. Άλλοι γίνονται μισάνθρωποι και σεξιστές, Όλα μές στο παιχνίδι. Άσε που κάποιοι τα είχαν μέσα τους αυτά, ήταν εκεί από παλιά κι ο εθνικισμός κι η μισανθρωπία κι οι κρίσεις μεγαλείου και το παραδόπιστο στις συναλλαγές και τις συνεργασίες τους. Μικρό χωριό η Ελλάδα, γνωριζόμαστε. Αλλά κι αυτά ακόμα μέσα στη ζωή είναι.
Ένα με νοιάζει, σαν ανθρώπινη αγωνία πιο πολύ: τι κρίμα να μην έχουν, να μην έχουν αφήσει να έχουν, να μην έχουν αφεθεί να έχουν, έναν άνθρωπο δίπλα τους. Κάποιον που στα μάτια του να δουν το κενό του λόγου τους. Κάποιον που απλά, με αγάπη και νοιάξιμο, θα σκύψει, θα πιάσει απαλά το μπράτσο τους και θα πει «Έλα, κουράστηκες, σώπα λίγο τώρα, αφέσου στη σιγή. Μην κάνεις άλλο κακό στον εαυτό σου».
Αυτό το κενό πονάει πιο πολύ από όσα λένε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου