Εμείς οι εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ. εγκαταλειμμένοι από την εργοδοσία που μας χρωστάει τεράστια ποσά - δεδουλευμένα και υπερήμερα- αποφασίσαμε να κρατήσουμε το εργοστάσιο και να επιβιώσουμε, κόντρα σε αυτό που επιβάλουν οι καιροί της καπιταλιστικής κρίσης και των αντεργατικών μέτρων.
Διαλύθηκε το μεσημέρι η αγορά χωρίς μεσάζοντες που γίνεται στην Αριστοτέλους στο Άγαλμα του Βενιζέλου, μετά από την απειλή επέμβασης από την αστυνομία. Η αστυνομία είχε δεχθεί καταγγελία από εμπόρους ότι δεν υπάρχει άδεια για την κατάληψη του χώρου και έτσι μετά από επίμονες διαπραγματεύσεις μεταξύ της επιτροπής κατοίκων του κέντρου και του επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης και με την φανερή θέα δυνάμεων των ΜΑΤ, οι παραγωγοί μάζεψαν τα προϊόντα τους και γύρω στις 12 το μεσημέρι αποχώρησαν.
Ξέρω πως τα θέματά μας αυτές τις μέρες είναι άλλα. Η υγεία, οι απολύσεις, η καταστροφή των πανεπιστημίων κυριαρχούν –και δικαίως– στη σκέψη και στις παρεμβάσεις μας. Θα έπρεπε, ίσως, η στήλη με κάτι από αυτά να ασχοληθεί. Δεν θα το κάνω. Απλώς, γιατί τυχαία διάβασα σήμερα το σχόλιο της Άντζελας Δημητρακάκη, στην Εφημερίδα των Συντακτών του περασμένου Σαββάτου. 
Σε «αποθήκες» ανθρώπινων ψυχών και απαγορευμένους χώρους για τους κατοίκους έχουν μετατραπεί τα κεντρικά πάρκα της Αθήνας, με κυβέρνηση και δήμο να βολεύονται από τα αυτοσχέδια παραπήγματα που κρύβουν το πρόβλημα των χιλιάδων αστέγων πίσω από θάμνους και φυλλωσιές
Εσύ· εσύ που έλεγες όλο αυτόν τον καιρό ότι «κάτι πρέπει να κάνουμε, αλλά πού ’ν’ το;» θα τους στηρίξεις τους καθηγητές;
