Οι «58» και το θολό «ποτάμι» της πολιτικής

Οι «58» και το θολό «ποτάμι» της πολιτικής

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ 

Είπαμε ότι οι επερχόμενες ευρωεκλογές (κυρίως) θα αποτελέσουν ένα «πείραμα» πολιτικής «καινοτομίας και αντοχής» στις δύσκολες μέρες που περνάμε, αλλά δεν φανταζόμασταν ότι μέσα σε μία εβδομάδα θα είχαμε τόσα πολλά συμβάντα που να επιβεβαιώνουν αυτή την εκδοχή.

Πρώτον, μας τελείωσαν οι «58» και η περιβόητη πρωτοβουλία τους για ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς, που τόσο προβλήθηκε από τα συστημικά ΜΜΕ. Οι «58» διέγραψαν ένα πολύ σύντομο κύκλο στο ελληνικό πολιτικό στερέωμα της ιδιόμορφης κεντροαριστερής σκηνής και αποσύρθηκαν ξαφνικά, όταν είδαν ότι δεν μπορούν να αλλάξουν σημαντικά τα παγιωμένα εδώ και καιρό πολιτικά δεδομένα.

H Ελιά, ο Δάκος και ο «Ποδονίφτης»

του Ανδρέα Νεφελούδη

Φωτογραφία: Μενέλαος Μυρίλλας

Ο προαναγγελθείς θάνατος της «Ελιάς», από την επίθεση του Δάκου με το όνομα Βαγγέλης συντελέστηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Ήταν τόσο στέρεο το πολιτικό και ιδεολογικό υπόβαθρο αυτού του φορέα, όπως και του συνολικού εγχειρήματος της λεγόμενης «κεντροαριστεράς» που ένα διαδικαστικό τερτίπι του παράσιτου που λέγεται δάκος, ήταν ικανό να καταστρέψει τα όνειρα για την συγκρότηση του.

Της Διβάνη της βρωμάει ο Ντι Κάπριο αλλά της ευωδιάζει ο Βενιζέλος

Της Διβάνη της βρωμάει ο Ντι Κάπριο αλλά της ευωδιάζει ο Βενιζέλος

 Κώστας Βαξεβάνης

Σε ένα πρόσφατο άρθρο της (protagon),η κυρία Λένα Διβάνη,δηλώνει αγανακτισμένη με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο και την τελευταία του ταινία.Ένας ηθοποιός που θαύμαζε όπως γράφει,κατέληξε να παίζει σε μια ταινία που περιγράφει την βρώμα του καπιταλισμού στο τελευταίο του στάδιο.Η κυρία Διβάνη ήταν τόσο αγανακτισμένη (δεν διευκρινίζει αν ήταν με τον Κάπριο ή με τον καπιταλισμό) που έφυγε απ την αίθουσα.Δεν μου πέφτει λόγος για το τι αρέσει στην Λένα Διβάνη,ούτε έχω δει την ταινία.Αλλά πιστεύω πως ανήκει σε μια κατηγορία δημοσιολόγων που είναι ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι.

58 συν ΦΠΑ lifestyle

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΞΕΒAΝΗΣ

Για να παραφράσω τον ποιητή «τι είναι αριστερός, τι μη αριστερός και τι το ανάμεσό τους;». Μα η κίνηση των 58 μπορεί να είναι η απάντηση. Η κίνηση που ξεκινά από τις παρυφές του διεφθαρμένου Σημιτισμού και καταλήγει ως τα όρη της πολιτικής σκέψης του Νίκου Μπίστη που ναι, κινούνται με τη δύναμη της διαρκούς πολιτικής του θέλησης. Ό,τι αμφιβολία υπήρχε για το τι μπορεί να είναι οι 58, λύθηκε με την παρουσία των 700 και το θαύμα του εκδοτικού μεσιανισμού να τους εμφανίσει ως πεντακισχιλίους.

Τα συσσίτια και οι 3.058

Του Κλέαρχου Τσαουσίδη

Το να επιθυμείς διακαώς την ανασύσταση της Κεντροαριστεράς είναι ένα θέμα και άλλο το τι είδους πολιτική θα ασκήσεις. Το δεξιό, νεοφιλελεύθερο, κόμμα του κ. Βενιζέλου σαν Κεντροαριστερά αυτοπροσδιορίζεται, το αυτό και η ΔΗΜ.ΑΡ., ομοίως ο κ. Λοβέρδος («είναι και πολλοί οι συνταξιούχοι και δεν πεθαίνουν») και ένα σωρό άλλα γκρουπούσκουλα που φύτρωσαν σαν ζιζάνια στην κοπριά του σηπόμενου ΠΑΣΟΚ.

«Όταν θα γίνουν όλα αυτά που λέει, ο ΣΥΡΙΖΑ θα βάλει συσσίτια», ανέκραξε η βουλευτίνα της Νέας Δημοκρατίας, Σοφία Βούλτεψη, σε τηλεοπτικό πρωινάδικο.

Το κείμενο των 58 και το Κόμμα των αγορών. 

Του Στέλιου Κούλογλου

Περίμενα με ενδιαφέρον το κείμενο όσων φιλοδοξούν να βάλουν την κεντροαριστερά και τη σοσιαλδημοκρατία στο ελληνικό πολιτικό προσκήνιο. Στο κάτω-κάτω η τραγωδία που ζούμε, η οικονομική αλλά και ηθική κρίση που συνταράσσει την Ευρώπη, είναι άμεση συνέπεια αυτού που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «μεγάλη προδοσία» στο τέλος του 20ού αιώνα: το γεγονός, δηλαδή, ότι η διεθνής σοσιαλδημοκρατία, η κεντροαριστερά αν αυτό διευκολύνει τη συζήτηση, απαρνήθηκε τις ιδέες του κοινωνικού κράτους και της κοινωνικής δικαιοσύνης, υιοθετώντας το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα. Την ιδέα ότι η «αγορά», οι μεγάλοι χρηματοπιστωτικοί όμιλοι και οι οίκοι αξιολόγησης είναι που οι κυβερνήσεις πρέπει, αντί να ελέγχουν, να εξυπηρετούν.

Η κεντροαριστερά και τα λοιπά εξωτικά φρούτα

Η κεντροαριστερά και τα λοιπά εξωτικά φρούτα

Il conformista, Giorgio Gaber

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΙ;

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΙ;

kartesios

  Τα κενά τα καλύπτει η Φύση. Ενίοτε καλύπτονται και παρά φύσιν. Δεν είναι αμαρτία. Άλλωστε ο σκοπός πάντα αγίαζε τα μέσα. Ως εκ τούτου, το να δρας εξτρεμιστικά εναντίον της λογικής και να δηλώνεις κεντροαριστερός για να επιβιώσεις πολιτικά, οικονομικά ή κοινωνικά, δεν είναι κακό. Μαλακία το λες, κακό όχι.

Το κενό δημιουργήθηκε από τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ, το οποίο ξεκίνησε ως λαϊκίστικο σοσιαλκάτι τρίτου δρόμου, εξελίχθηκε σε εκσυγχρονιστικό χρηματιστηριακό, μετατράπηκε σε απολιτίκ φιτ και κατάντησε προσωπική άποψη περί μνημονιακής κεντροαριστεράς.