Ημείς οι ξένοι

Ημείς οι ξένοι

Λώρη Κέζα
 

Να παίξουμε λίγο. Θα αντιγράψω μια κουβέντα και θα βρείτε τίνος είναι: «Έχουν γεμίσει οι μετανάστες τα νηπιαγωγεία και οι Έλληνες δεν μπορούν να μπουν στον παιδικό σταθμό. Αυτό τέρμα. Είναι ορισμένα πράγματα που κι εμένα με ενοχλούν όσο εσάς αλλά θα πρέπει να σταματήσουμε την καραμέλα ότι είναι ρατσισμός». Μην πάει ο νους σας στα αυτονόητα. Το έχει πει ο πρωθυπουργός απαντώντας σε ερωτήσεις πολιτών στην ενημερωτική πλατφόρμα e-nikos.gr.
Ο κ. Αντώνης Σαμαράς έκανε λάθος. Δεν πρόκειται για λάθος τοποθέτηση αλλά για πραγματολογικό σφάλμα. Δεν προκύπτει κάτι τέτοιο από τα στοιχεία που παρέχει το ίδιο το κράτος. Για πέμπτη χρονιά εφέτος υλοποιείται η δράση «Εναρμόνιση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής» που απευθύνεται σε εργαζόμενες μητέρες. Καλύπτει τα έξοδα σταθμού για βρέφη και νήπια (από 2.900 ως 3.700 ευρώ ανάλογα με την ηλικία και τη σίτιση). Τα χρήματα καταβάλλονται απευθείας στους σταθμούς εκ των οποίων το 70% είναι δημοτικοί.

Ο εκφασισμός και η ευτέλεια...

Ο εκφασισμός και η ευτέλεια...

prokopis doukas 

Την ώρα που η ελληνική οργανωμένη κοινωνία αντιμετωπίζει (και θα αντιμετωπίζει για τα επόμενα χρόνια) το φάσμα της άτακτης χρεοκοπίας και τον κίνδυνο να βρεθεί εκτός ευρωπαϊκού οικονομικού πλαισίου, ξαφνικά φαντάζει εξίσου πιθανό να κινδυνεύσει ακόμα πιο βαθιά, από τον εκφασισμό.

Πατώντας πάνω σε ένα συνδυασμό αβυσσαλέας άγνοιας, ωχαδερφισμού και κουτοπονηριάς, οι πρακτικές και τα επιχειρήματα της Χρυσής Αυγής επαναφέρουν τη συζήτηση για τα αυτονόητα, γύρω από νόμους και δικαιώματα. Για παράδειγμα, η επίκληση άρθρων του Ποινικού Κώδικα που δήθεν επιτρέπουν τον έλεγχο και την “καταδίωξη” του παρεμπορίου, ως αυτόφωρου αδικήματος, στην οποία “η πολιτεία ολιγωρεί”, κινείται στο χώρο της καφενειακής επιχειρηματολογίας. Όπως μπορεί να εξηγήσει οποιοσδήποτε επαρκής νομικός, ο πολίτης έχει το δικαίωμα (και την ηθική υποχρέωση) να παρέμβει, για παράδειγμα, στην περίπτωση μιας ληστείας και να συλλάβει τον δράστη. Αυτό όμως, όταν γίνεται άδολα και αυθόρμητα.

Ο κουρέας της Μεταμόρφωσης

Ο κουρέας της Μεταμόρφωσης

Tου Παντελη Μπουκαλα

Τα τελευταία χρόνια κουρεύομαι, αραιά και πού, στη γειτονιά μου, σ’ ένα κουρείο που το δουλεύει αλλοδαπός. Ενα ταπεινό καθαρό ημιοϋπογειάκι, όπου δεν συχνάζουν μόνο συμπατριώτες του· οι συμφερτικές τιμές κι η καλή δουλειά φέρνουν εκεί και Ελληνες. Εντάξει, έλεγε μέχρι πριν από λίγο καιρό, δεν είναι κι ο παράδεισος εδώ, και δεν είναι η πατρίδα μου. Αλλά ακόμα είναι καλύτερα από κει που γεννήθηκα. Κι ύστερα, εδώ είναι η πατρίδα των παιδιών μου. Εδώ γεννήθηκαν, τα ελληνικά πρωτοέμαθαν, εδώ πήγαν σχολείο, εδώ ντύθηκαν τσολιαδάκια στις γιορτές, εδώ έκαναν παρέες, εδώ διάλεξαν ομάδα, εδώ φλερτάρουν. Κι εδώ θέλουν να ζήσουν. Στη δική μου πατρίδα πάνε το καλοκαίρι. Για λίγο. Σαν τουρίστες.

Αφγανός μαθητής πρωτεύει στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Ήρθε μόλις πριν πέντε χρόνια στην Ελλάδα, με μόνο όνειρο να σπουδάσει…

Αφγανός μαθητής πρωτεύει στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΔΟΥΜΑΝΗΣ

Ένας Αφγανός μαθητής που πριν από πέντε χρόνια πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει ολομόναχος την πατρίδα του για την Ευρώπη με μόνο όνειρο να σπουδάσει, διέπρεψε στις πανελλαδικές εξετάσεις.

Διαγωνιζόμενος με όσους φοιτούν σε εσπερινά λύκεια, ο κ Βαχίτ Βασίλ κατέκτησε την πρώτη θέση στο τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.

Ο μαθητής που ήρθε στην Ελλάδα και επέλεξε τη Θεσσαλονίκη για να μείνει, δηλώνει στην εφημερίδα «Μακεδονία» ότι όταν ήρθε στη χώρα μας, δεν ήξερε ούτε πώς λέγεται το «καλημέρα».

Ο πόνος μας υψώνει

Ο πόνος μας υψώνει

 

Του ΓΙΩΡΓΟΥ Χ.ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

Τώρα το τίποτα. Πριν ν’ ανθίσει η ομορφιά. Προτού η αθωότητα προλάβει να αμαρτήσει, πριν να μεταλάβει τα άχραντα μυστήρια του έρωτα χάθηκε στη θάλασσα της Σμύρνης. Ένα παιδί ποζάρει στο θάνατο. Και δεν υπάρχει μάνα να μοιρολογήσει, να ονοματίσει, να θρηνήσει. Το πένθος διαχέεται παντού μέσα από τις ηλεκτρονικές φρυκτωρίες και ο αναπεμπόμενος πόνος ενώνει τους ανθρώπους.

Οι ράγες του χρόνου

Οι ράγες του χρόνου

ΑΝΤΩΝΙΑ ΞΥΝΟΥ

To τρένο ήταν έτοιμο να αναχωρήσει. Οι επιβάτες της τελευταίας στιγμής έτρεχαν πανικόβλητοι κρατώντας τσάντες, υπνόσακους ακόμα και κατοικίδια, για να μπουν σε κάποιο βαγόνι.
Η υπάλληλος του ΟΣΕ παρακολουθούσε από την αποβάθρα όλο αυτό το πηγαινέλα με σχετική απάθεια. Γύρισε στη φίλη μου, που με τη σειρά της ετοιμαζόταν να επιβιβαστεί, και με μία φυσικότητα της είπε: "Να προσέχεις. Στο βαγόνι σου έχει πολύ μαυρίλα. Μην κοιμηθείς αμέσως".

Δρόμοι που οδηγούν δυτικά και βόρεια

Γράφει  για τον Παραλληλογράφο η Krotkaya

Φέτος που λες, έκλεισα  δεκαετία. Δέκα χρόνια εκτός Ελλάδας. Μεγάλωσα σε κείνη την Ελλάδα του  ανάδελφου έθνους, του «σοσιαλισμού» και των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων, την Ελλάδα που η μεσαία της τάξη ονειρευόταν να γίνει Ευρώπη αλλά ένιωθε πάντα κομπλεξικός φτωχός συγγενής. Σε κείνη την Ελλάδα που αγνοούσε ότι στο έδαφος της δεν ζούσαν μονάχα Έλληνες (αλλά και καθολικοί, σλαβόφωνοι, βλαχόφωνοι και Πομάκοι), που προσποιούνταν πως ξέχασε τους εμφύλιους του παρελθόντος της και δοκίμασε ανεπιτυχώς να θάψει τα αγεφύρωτα χάσματα κάτω από τις στάχτες των καμένων φακέλων της Εθνικής Συμφιλίωσης.

Γεμίσαμε δολοφόνους!

Γεμίσαμε δολοφόνους! 

 ΓΕΩΡΓΙΑ ΛΙΝΑΡΔΟΥ

Πολλοί δολοφόνοι μαζευτήκανε σ’ αυτόν τον τόπο, δε νομίζετε;

Ένα νεαρό κορίτσι στην Πάρο και ένα νεαρό αγόρι στην Αθήνα. Το ένα στην εντατική επειδή κάποιος ανώμαλος τύπος θέλησε να ξεσπάσει τη λύσσα επάνω του. Το άλλο νεκρό, διότι κάποιοι άλλοι ανώμαλοι ξέβρασαν την άθλια ύπαρξη τους επάνω του.

Αν ήμουν μάνα τους μόνον φριχτά πράγματα θα μου έρχονταν στο μυαλό που θα μπορούσα να κάνω στους θύτες, στους δολοφόνους ή τους παρ’ ολίγον δολοφόνους. Είμαι ελληνίδα Μάνα, αλλά αν ήμουν Μάνα από το Ιράκ, αυτά και πάλι θα σκεφτόμουν.

Κρήτη: Απόγνωση από τους μετανάστες

Κρήτη:Απόγνωση απ'τους μετανάστες

 Οι εκπρόσωποι της κοινότητας των Πακιστανών έφυγαν από το Δικαστικό Μέγαρο ικανοποιημένοι αλλά επιφυλακτικοί, περιμένοντας την υλοποίηση των δεσμεύσεων.

Τα αλλεπάλληλα «τυφλά» χτυπήματα βίας σε βάρος μεταναστών έχουν τρομοκρατήσει την κοινότητα των αλλοδαπών που διαμένουν στην Κρήτη. Σύμφωνα με το cretalive.gr, η κοινότητα των Πακιστανών είχε χθες συνάντηση με την Εισαγγελέα Ηρακλείου, στην οποία εξέθεσαν την κατάσταση, ενώ συνάντηση έχει προγραμματιστεί και με τον αστυνομικό διευθυντή της περιοχής.

Το κυνήγι της αλεπούς

Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης 

 

Ο λόγος που επικρατεί ο παραλογισμός, είναι πως είναι απείρως πιο εξυπηρετικός και βολικός από τη λογική και τις απαιτήσεις της. Η Ελλάδα ζει λοιπόν σε έναν παραλογισμό που την βοηθά να αποτάξει τις ευθύνες της, να ξεφύγει από την απαίτηση να βρει πολιτικές λύσεις, να δικαιολογηθεί για μια ακόμη φορά. Μόνο που ο φασισμός δεν είναι παιχνίδι και ας είναι η δικαιολογία του βλάκα: «Φταίνε για όλα οι άλλοι. Εγώ πρέπει απλώς να είμαι συνεπής και ανυποχώρητος στην όποια βλακώδη απόφαση και στερεότυπό μου».

Παραμυθιαζόμαστε επί χρόνια, πως δεν είμαστε ρατσιστές, δεν είμαστε ξενοφοβικοί και σίγουρα δεν είμαστε φασίστες. Αν κάτι παράγει ο βλακώδης νεοελληνισμός και η αμορφωσιά είναι απλώς οι βάσεις του φασισμού.

Ο Ξένιος Δίας δεν μένει πια εδώ

Ο Ξένιος Δίας δεν μένει πια εδώ

Του Παντελη Μπουκαλα

Το πρόβλημα είναι σοβαρότατο, με παραμέτρους πολύ περισσότερες απ’ όσες μάς επιτρέπουν να δούμε οι ιδεολογικές ή συμφεροντολογικές παρωπίδες μας. Και μία από τις αιτίες της τωρινής οξύτητάς του είναι η στάση της πολιτείας: τα κυβερνήσαντα κόμματα, καθένα με τη σειρά του, γνώριζαν ότι μεγάλο τμήμα της ανάπτυξης των προηγούμενων χρόνων οφειλόταν στην ανασφάλιστη και πάμφθηνη εργασία που εξαναγκαστικά παρείχαν οι μετανάστες. Ως και το «θαύμα» των Ολυμπιακών, με τα έργα που εσκεμμένα αφέθηκαν για την τελευταία στιγμή ώστε να θεωρηθούν πολυτέλεια οι διαγωνισμοί, οφείλουν εν πολλοίς στους κάθε χρώματος «μαύρους» την έγκαιρη πραγματοποίησή τους.

Το φως στο τούνελ (ταμπουρωμένος)

Το φως στο τούνελ (ταμπουρωμένος)

Θωμάς Ξωμερίτης

Λίγοι ζούμε πλέον στην πολυκατοικία, ελάχιστοι ιδιοκτήτες ή ενοικιαστές, τα περισσότερα διαμερίσματα κλειστά.  Ασκούμε κοινή διαχείριση, τα κοινόχρηστα συλλέγονται στο mini market που έχει ένας από τους ιδιόκτητες.  Όταν αυτός έδωσε προτεραιότητα στην πληρωμή για τον καθαρισμό και τη συντήρηση του ανελκυστήρα, χωρίς να μας πει, αφέθηκε το κοινόχρηστο ηλεκτρικό απλήρωτο.  Ένα μήνα πριν, έκοψαν το ρεύμα.  

Ο ναζισμός στην καθημερινή μας ζωή

Ο ναζισμός στην καθημερινή μας ζωή

Αντιγράφω την αφήγηση της αντιγόνης, που δημοσιεύτηκε ως σχόλιο στο μπλογκ το βυτίο

Nur für Arien (Μόνο για Άρειους)

Σήμερα, ντράπηκα και μάλιστα πολύ. Βγαίνοντας από το μετρό, νεαρός μετανάστης έψαχνε στον κάδο για να βρεί εισιτήριο. Του έδωσα το δικό μου. Καθώς απομακρυνόμουν άκουσα φωνές. Γύρισα και είδα ένα ηλικιωμένο, μίζερο ανθρωπάκι που του ούρλιαζε ότι αν δεν έχει λεφτά να μην μπεί, να σηκωθεί να φύγει και άλλα πολλά.Τον έσπρωξε και του πέταξε το εισιτήριο. Γύρισα πίσω και παρενέβηκα, με απείλησε ότι θα καλέσει την Αστυνομία. Του είπα ότι θα την καλέσω πρώτη. Φεύγοντας ο μετανάστης γύρισε και μου είπε “αυτοί δεν είναι που βάλατε στη βουλή”

Νέα επίθεση εναντίον μετανάστη

Κρήτη 

Νέα επίθεση εναντίον μετανάστη

Μετά την επίθεση και ληστεία σε βάρος άστεγων μεταναστών, νέο επεισόδιο χθες στα Χανιά.

Σοκ έχουν προκαλέσει στην κοινωνία των Χανίων οι συνεχόμενες δολοφονικές επιθέσεις σε ξένους μετανάστες μέσα σε ένα 24ωρο και μάλιστα στην ίδια περιοχή, αυτή της Νέας Χώρας.

Χθες, τις πρώτες πρωινές ώρες, άγνωστοι επιτέθηκαν σε 25χρονο άστεγο, Αιγυπτιακής καταγωγής, με σιδηρολοστούς, προκαλώντας του σοβαρά τραύματα με αποτέλεσμα να κινδυνεύσει η ζωή του και να του αφαιρεθεί το ένα νεφρό. Ο 25χρονος νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο Χανίων.

Αττική: Φοβούνται την έκρηξη των εμιγκρέδων

Τεταμένο το κλίμα στις κοινότητες των αλλοδαπών - Τριάντα μετανάστες αγνοούνται από τον Σεπτέμβρη

Αττική: Φοβούνται την έκρηξη των εμιγκρέδων

Τα συμβάντα ρατσιστικής βίας στην Αθήνα ξεπέρασαν τα 500 στο πρώτο τρίμηνο του 2012

Αχιλλέας Χεκίμογλου  

 

«Συναγερμός» έχει ξεσπάσει στις κοινότητες των μεταναστών της Αττικής, καθώς πληθαίνουν τα κρούσματα ρατσιστικής βίας, αλλά και οι εξαφανίσεις αλλοδαπών.

Όπως αναφέρουν εκπρόσωποι των μεταναστευτικών οργανώσεων, το κλίμα στις κοινότητες τους είναι τεταμένο, αφού σε καθημερινή βάση καταγράφονται βίαιες επιθέσεις ρατσιστικού χαρακτήρα.

Μάλιστα, γίνεται προσπάθεια να τηρηθούν χαμηλοί τόνοι στις τάξεις τους, καθώς διαπιστώνεται εκτεταμένη οργή από μερίδα μεταναστών, που δηλώνουν έτοιμοι να προβούν σε αντίποινα.

Όπως πληροφορείται «Το Βήμα», προ μηνός σημειώθηκε εκτεταμένη συμπλοκή μεταξύ ακροδεξιών και μεταναστών στην πλατεία Κύπρου, στην οποία συμμετείχαν σχεδόν 200 άτομα. Αντίστοιχα επεισόδια είχαν σημειωθεί και τον χειμώνα στον Άγιο Νικόλαο, όπως σημειώνουν πηγές με άριστη γνώση της υπόθεσης.

Πρόσωπα που χρόνια δίνουν αγώνα για να καλλιεργήσουν ένα πνεύμα ειρηνικής συμβίωσης μεταξύ Ελλήνων και μεταναστών δηλώνουν ιδιαίτερα ανήσυχα από τις εξελίξεις, καθώς φοβούνται την έκρηξη των εμιγκρέδων, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε επεισόδια διαρκείας.

Μάλιστα, το όλο κλίμα επισκιάζεται από τον εντοπισμό δύο πτωμάτων αλλοδαπών (κατά πληροφορίες Αφγανών) στην γέφυρα του Μοσχάτου την προηγούμενη εβδομάδα.

Δεν θα περάσει ο φασισμός Μάνο

Photo: Kikos Dad

του Ervin Kondakçiu

Το παρακάτω δεν αποφάσισα εγώ να το γράψω. Με σκλάβωσε εκείνο και με ανάγκασε να το αποτυπώσω. Δεν έχω γράψει ποτέ με το συναίσθημα. Πάντα προτιμούσα τον λόγο, τον ορθό λόγο. Το παρακάτω, λοιπόν, αποτελεί μια αυθεντική αποτύπωση συναισθημάτων, μια ακτινογραφία του αισθάνεσθαι, μια ζυγαριά του βάρους που με καταπλακώνει από προχθές.

Στις 8/5/2012 στα πλαίσια πανεπιστημιακής διάλεξης στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο καθηγητής ξεκίνησε το μάθημα βάζοντάς μας να γράψουμε ο καθένας ανώνυμα σε ένα χαρτάκι τι ψήφισε την Κυριακή των εκλογών. Αρχικά σάστισα. Δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Να με αυτο-αποκλείσω(;) αφού εγώ ο διαβιών επί 14 χρόνια και 9 μήνες στην πόλη των Αθηνών – την πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους από το 1834 – δεν έχω δικαίωμα ψήφου. Το ελληνικό κράτος δεν αναγνωρίζει καμία σχέση μαζί μου κι ας φοίτησα επί 12 χρόνια σε ελληνικά σχολεία, κι ας είμαι φοιτητής ελληνικού πανεπιστημίου, κι ας πλήρωναν οι γονείς μου φόρους και παράβολα για άδειες διαμονής όλα αυτά τα χρόνια· το ελληνικό κράτος με αγνοεί, με θεωρεί ξένο.

«Εγέρθητω, ρε, εδώ είναι Ελλάδα»

Οργή προκάλεσε με τη συμπεριφορά του ελεγκτής - χρυσαυγίτης στη γραμμή 13

«Εγέρθητω, ρε, εδώ είναι Ελλάδα» και οι επιβάτες του τρόλεϊ πάγωσαν

Αννα Μήτρου

Ωρα 1 το μεσημέρι και στη γραμμή του τρόλεϊ 13 στην Ακαδημίας μπαίνει ο ελεγκτής. Για καλή τους τύχη δύο νεαροί Μπαγκλαντεσιανοί μάλλον, που έχουν μπει στο τρόλεϊ χωρίς εισιτήριο δέχονται την προσφορά δύο κυριών που τους δίνουν από τα δικά τους. Αλλά, φεύ, το ακυρωτικό μηχάνημα έχει ήδη κλείσει με την εμφάνιση του ελεγκτή, με αποτέλεσμα και άλλοι επιβάτες - αλλοεθνείς και ημεδαποί - οι οποίοι κρατούσαν τα μαγικά χαρτάκια στα χέρια να μην προλάβουν να τα «χτυπήσουν» για να αποφύγουν το τσουχτερό πρόστιμο των 75 ευρώ ως λαθρεπιβάτες.

Οι πουτάνες της Ελλάδας

 Συντάκτης: Μαρίνα από Βέλγιο

Χτες ενιωσα να σκάει στα μούτρα μου η μπότα του φασισμού της Ελληνικής πλειοψηφίας, των ανώνυμων πολλών συμπολιτών μας που θεώρησαν (έστω και με τη σιωπή τους) ότι η δημοσιοποίηση αυτών των φωτογραφιών ήταν αυτονόητη. Που είχαν ήδη πάρει της αποφάσεις τους για το ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα. Επίσημη πολιτεία, media και πολίτες ξαφνικά έγιναν ένα με τον λούμπεν υπόκοσμο. Ένα κακότεχνο Twin Peaks με ηθοποιούς από το Σπιρτόκουτο, και σκηνοθέτη τον Τζέιμς Πάρις. Τίτλος της ταινίας: Η Γαλανόλευκη Κορδέλα. Και η ταινία είναι σπλάτερ.

Το όνομά μου είναι θάνατος, οι φίλοι με φωνάζουνε πουτάνα…

Το όνομά μου είναι θάνατος, οι φίλοι με φωνάζουνε πουτάνα…

του Παντελή Προμπονά

 Αλλά το ασάλευτο ταξίδι των πορνών,
ποιός από σας, τυφλοί, ποτέ το βλέπει;
Ο μεσονύχτιος ήλιος πάντοτε το σκέπει
και τ’ άστρο κάποιων άγνωστών σας ουρανών.

[ν. καββαδίας]

 Η ιστορία κύκλους δεν κάνει, δεν θα μπορούσε άλλωστε καθώς έτσι θα έλλειπαν τα στοιχεία της μνήμης και της εμπειρίας. Έπρεπε όμως να διδάσκει. Καταγραφή, αποκάλυψη, υγειονομικός έλεγχος. Τόσες κανονικοποιητικές λέξεις για τόσο απεχθείς κοινωνικές συμπεριφορές. Ο σύγχρονος κοινωνικός κανιβαλισμός και ο σύγχρονος πολιτικός ολοκληρωτισμός δεν έχουν ανάγκη στρατόπεδα συγκέντρωσης, προγραφές και περιβραχιόνια με αστέρι. Αρκεί η τηλεοπτική εικόνα και η διασπορά μιας φωτογραφίας από τα social media, μέχρι η Αστυνομία να βάλει plugin των social media στο site της και τότε οι σύγχρονοι καταδότες δεν θα χρειάζονται κουκούλες, χρηματισμό και εξουσία αλλά ένα profile στο facebook όπου ανάμεσα στο τελευταίο shared σκυλάδικο από το youtube και την πιο πρόσφατη θεωρία συνομωσίας θα στιγματίζουν το σύγχρονο κοινωνικό περιθώριο, το «α-ποκείμενο» της εποχής μας.

Άγιε μου Παντελεήμονα, τι αυγή μας ξημερώνει;

ΕΝΘΕΜΑΤΑ

Άγιε μου Παντελεήμονα, τι αυγή μας ξημερώνει;

της Μαρίας Καλαντζοπούλου

Μέρες που ’ναι, έχουμε βομβαρδιστεί επαρκώς με ποικιλώνυμα φασιστικά προεκλογικά μηνύματα και πάμπολλες προσεγγίσεις για την άνοδο της ακροδεξιάς, κι εδώ κι αλλού. Όντας γέννημα θρέμμα μιας συνοικίας-λίκνου για το σχετικό «αυγό», θέλησα να καταγράψω τις σκέψεις μου γι’ αυτή τη διαδικασία εκκόλαψης που έχει χρονικό και ποιοτικό βάθος πολύ μεγαλύτερο από αυτό που ενδεχομένως αντιλαμβάνονται όσοι τη γνώρισαν από τις ειδήσεις στην τηλεόραση και τον Τύπο τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Το κοινωνικό προφίλ που περιγράφεται δεν είναι ασφαλώς η μοναδική ταυτότητα της περιοχής, ούτε και περιορίζεται μόνο σ’ αυτή τη γειτονιά. Αποτελεί όμως πραγματικό και χαρακτηριστικό υπόστρωμα για την ανάλυση ενός ιδιαίτερα επικίνδυνου φαινομένου.