Νίκος Μπελογιάννης 1915-1952: Τον φοβούνταν ακόμα και νεκρό...

Νίκος Μπελογιάννης 1915-1952:

Τον φοβούνταν ακόμα και νεκρό... 

Γιώργος Σαρρής

Η πορεία μέχρι το εκτελεστικό απόσπασμα - Η σύλληψη στη γιάφκα των Εξαρχείων και οι απανωτές δίκες του «ανθρώπου με το γαρίφαλο» - Η ευφάνταστη επικοινωνία με τη σύντροφό του Έλλη στο κελί, ο φίλος που αρνήθηκε να τον πυροβολήσει και το σκίτσο του Πάμπλο Πικάσο

Κάθε βράδυ οι θανατοποινίτες των φυλακών Καλλιθέας κοιµούνταν µε την αγωνία ότι αυτό θα είναι και το τελευταίο τους. Μονάχα τα Σαββατόβραδα κοιµούνταν ήρεµοι, γνωρίζοντας ότι τις Κυριακές απαγορεύονται οι εκτελέσεις. Ακόµη και οι Γερµανοί κατακτητές τηρούσαν αυτό τον άγραφο νόµο. Εκείνο το ξηµέρωµα της Κυριακής 30 Μαρτίου του 1952, όµως, έµελλε να είναι διαφορετικό για τον καταδικασθέντα Νίκο Μπελογιάννη, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ και αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης. Το ίδιο ίσχυε και για τρεις ακόµη έγκλειστους συντρόφους του.

66 χρόνια μετά τη... θυσία του Ν. Μπελογιάννη

66 χρόνια μετά τη... θυσία του Ν. Μπελογιάννη

Του Γιάννη Κουτσοκώστα

Περί θυσίας ο λόγος, σήμερα Μεγάλη Παρασκευή. Όχι γι' αυτή που τιμούν στις εκκλησίες οι ορθόδοξοι όπου γης, αλλά για τη «θυσία» ενός ανθρώπου, του Νίκου Μπελογιάννη, που έμεινε στην Ιστορία ως σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής. Που ωστόσο δεν «διαβάστηκε» όσο θα έπρεπε, ούτε αξιολογήθηκε όσο θα μπορούσε, ούτε φυσικά τιμήθηκε όσο θα του άξιζε. Ένα χωριό στα περίχωρα της Βουδαπέστης, ένα μουσείο στην Αμαλιάδα, χάρη στη Βουλή των Ελλήνων και κάποιοι δρόμοι, λίγοι στην ανατολική Ευρώπης και ελάχιστοι στην Ελλάδα, φέρνουν μέχρι τις μέρες μας το όνομα του Νίκου Μπελογιάννη.

Ο Μπελογιάννης και οι... άλλοι

Ο Μπελογιάννης και οι... άλλοι

Κουτσοκώστας Γιάννης 

Στην Ελλάδα κάνουμε ένα μεγάλο λάθος. Διαρκείας. Χρησιμοποιούμε το ρητό «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι», αλλά μάλλον δεν κατανοούμε τη σημασία του. Δεν αφήνουμε, για παράδειγμα, την Ιστορία να κάνει τη δουλειά της. Απερίσπαστη, χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις, επεμβάσεις και παραβιάσεις. Δεν προσπαθούμε να την καταλάβουμε, να την ερμηνεύσουμε και να διδαχθούμε από αυτήν αλλά την... κόβουμε και τη ράβουμε κατά πώς βολεύει τον καθένα, τη φέρνουμε στα μέτρα μας, τη χρησιμοποιούμε. Και είτε από άγνοια, είτε από αφέλεια είτε από σκοπιμότητα, τελικά, την κακοποιούμε.