Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΟΙΗΣΗ-ΤΕΧΝΗ -ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΟΙΗΣΗ-ΤΕΧΝΗ -ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΠΕΡΓΟΣ / STRIKE IN GREECE

ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΠΕΡΓΟΣ / STRIKE IN GREECE



Χρύσα Βελησσαρίου 
Στο τέλος του μήνα
Δε θα'χω να ταΐσω
Τα παιδιά μου 
Με εγκατέλειψαν όλοι
 Με θεωρούν παράλογο
 Γιατί ν' αγωνιστώ 
Σ' ένα σαθρό κόσμο 
Μ' ένα κατέστημένο

Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

Λίγες μέρες ακόμη

Λίγες μέρες ακόμη


ixnilasies
Είμαι στο μπαλκόνι και γράφω από ανάγκη
Τι είδους ανάγκη, δεν είμαι σίγουρος όμως, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα.
Κανονικά θα έπρεπε να είμαι στο Μοναστηράκι, στο Θησείο, ίσως στον Εθνικό Κήπο, σε κανένα μουσείο ίσως, με τα παιδιά ή ακόμη καλύτερα μόνος μου. Δεν υπάρχει φράγκο όμως, ξόδεψα μέχρι και τις φόδρες από τις τσέπες μου, οπότε σκάω και κοπανάω το πληκτρολόγιο.
Α, ρε πατέρα, δεν έγινες εισοδηματίας γαμώτο, να με πάρεις κι εμένα στο επάγγελμα από μικρό να δω προκοπή.
Οικοδόμος έμεινες, σπίτια άλλων έφτιαχνες, προίκισες και δυό αδερφές, που να περισσέψει τίποτα

Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

Σαν τόν τυφλό μπροστά στόν καθρέφτη

Σαν τόν τυφλό μπροστά στόν καθρέφτη

“Ὤ ναί, ξέρω καλά πώς δέν χρειάζεται καράβι γιά νά ναυαγήσεις, πώς δέν χρειάζεται ὠκεανός γιά νά πνιγεῖς.

Ὑπάρχουνε πολλοί πού ναυαγῆσαν μέσα στό κοστούμι τους,

μές στή βαθιά τους πολυθρόνα, πολλοί πού γιά πάντα τούς σκέπασε τό πουπουλένιο πάπλωμά τους.

Πλῆθος ἀμέτρητο πνίγηκαν μέσα στή σούπα τους, σ’ ἕνα κουπάκι του καφέ, σ’ ἕνα κουτάλι του γλυκοῦ… Ἄς εἶναι γλυκός ὁ ὕπνος τους ἐκεῖ βαθιά πού κοιμοῦνται, ἅς εἶναι γλυκός κι ἀνόνειρος.

Κι ἅς εἶναι ἐλαφρύ τό νοικοκυριό πού τούς σκεπάζει.”

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΜΕΝΟΙ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΜΕΝΟΙ

Του Αλκίνοου Ιωαννίδη


Δεν θα πω για τους άλλους. Λίγο με ενδιαφέρει η ποιότητα και η στάση τους σε τέτοιες στιγμές. Ούτε και περίμενα καλύτερη αντιμετώπιση. Όσο και να τους βρίσω, χαϊδεύω τα αυτιά μας και τίποτα δεν αλλάζει. Θα πω για εμάς, και συγχωρήστε με:
Έρχεται η μέρα που η μάσκα τραβιέται βίαια. Η μέρα που το αληθινό μας πρόσωπο φανερώνεται, θέλουμε-δεν θέλουμε, αφτιασίδωτο και τρομακτικά αληθινό. Πρέπει να το κοιτάξουμε, είναι θέμα ζωής και θανάτου. Πρέπει να το ρωτήσουμε, να μας πει ποιοι είμαστε. Γιατί μόνο αυτό γνωρίζει.

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

Είναι τρελοί αυτοί οι Γαλάτες!

Είναι τρελοί αυτοί οι Γαλάτες!


Βαγγέλης Δόνιος


Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι, θα σ’ αγοράσω ένα αμαξάκι. Να το παίρνεις, να πηγαίνεις στη σχολή και τη δουλειά, να βολτάρεις, να κάνεις εκδρομές και αποδράσεις, και εκείνο να μην σου ζητάει πολλά σε αντάλλαγμα. Λίγη βενζίνη, λίγο θάλασσα και το σέρβις του.

Ίσως το μυστικό της επιτυχίας να βρίσκεται στο να μπορείς να φυτεύεις ένα «θέλω» και να φυτρώνει ένα «μπορώ». Η σύγχρονη μυθολογία των μεταφορών λέει πως για τα νηστικά πορτοφόλια, το να έχεις δικό σου αυτοκίνητο είναι όνειρο απατηλό.

Σάββατο 9 Μαρτίου 2013

Η αγάπη


Η αγάπη
zeta dor

Σε απέλυσαν λες, κι εγώ που έχω ακόμα σώας τας φρένας μου, έβγαλα το γλυκό απ’το ψυγείο. Τα ζαχαρωμενα ψίχουλα τ’ αφήσαμε στο περβάζι να τα βρουν το πρωί τα περιστέρια. Τι θ’ απογίνουν τα παιδικά μας  χαμόγελα όταν θα έχουμε πια μεγαλώσει;Θυμάμαι τότε -σαν σήμερα- που τίποτα δεν ξεκινούσε χωρίς ένα φιλί. Ο ήλιος ζέσταινε τα κεφάλια μας κι έκανε τις σκέψεις μας να αιωρουνται αναλάφρες στον αέρα.  Θυμάμαι και τις πεταλούδες που σήκωναν με τις φτερούγες τους από μία και την έπαιρναν μαζί τους. Θυμάμαι το ίδιο και για αύριο.

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

Η συγκλονιστική ομιλία της ηθοποιού Καντέλα Πένια

Η συγκλονιστική ομιλία της ηθοποιού Καντέλα Πένια


Η ηθοποιός Καντέλα Πένια βραβεύτηκε στην χτεσινή απονομή των βραβείων Ισπανόφωνου Κινηματογράφου Γκόγια. Παρά τον ενθουσιασμό της εκμεταλλεύτηκε τη στιγμή και μίλησε για την κατάσταση στη χώρα της και τα προβλήματα που αντιμετώπισε τα τελευταία χρόνια...

«Ευχαριστώ πολύ, αυτό σίγουρα δε το περίμενα. Δε ξέρω εάν θα πρέπει να το παραλάβω στα Καταλανικά, ως Καταλανή ηθοποιός που είμαι ή να πώ Thank you very much. I am very very happy», δήλωσε και συνέχισε:

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

Θα έρθεις, επιτέλους, πλεούμενο φως;

paul-celan
Δύο Φιλιππινέζες ανεβαίνουν τα σκαλιά του Αγίου Διονυσίου. Είναι προπαραμονή Πρωτοχρονιάς και ψιλοβρέχει. Στην εσοχή της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας ένας άνθρωπος ισχνός έχει κρύψει το πρόσωπό του ανάμεσα στα γόνατα. Στα πόδια του στέκεται ένα άδειο κύπελλο. Λίγο πιο πάνω, ένας παρόμοιος δεν έχει κρύψει το πρόσωπό του, το βλέμμα του είναι καρφωμένο σε μια ζελατίνα χάμω, με φωτογραφίες δύο παιδιών, ο τίτλος λέει «είμαι νηστικός, έχω παιδιά». Παραδίπλα, στην περίτεχνη αυλόθυρα της οικίας Σλίμαν, κόσμος μπαινοβγαίνει βιαστικά από το μπαζάρ του Νομισματικού Μουσείου. Στον γαλλικό φούρνο-καφέ οι προθήκες είναι στολισμένες με γκαλέτ ντυ ρουά, μπριός, κις, τάρτες. Είναι ζεστά και ήρεμα, οι πωλήτριες μιλούν ευγενικά, ζευγάρια με ψώνια πίνουν ζεστή σοκολάτα. Η λεωφόρος κοντοστέκεται ολιγόχρωμη λίγο πριν ανάψουν τα φώτα.

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2013

Καυσόξυλα και νέφη

 Καυσόξυλα και νέφη
 Ερυθρό Καγκουρό 
Προς το τέλος Νοεμβρίου
Εποχή του μνημονίου
Πιάσανε τα πρώτα κρύα
Κι ήτανε σβηστή η εστία
Κοίταξες στα πορτοφόλια
Κι είχαν μείνει κάτι τσόλια
Είδες και το βενζινά σου
Και του είπες «Άντε γειά σου»

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

Ένας χρόνος ακόμη

Ένας χρόνος ακόμη



ixnilasies

Ένας χρόνος καρυοθραύστης
έσπασε τα τσόφλια της καθημερινότητάς μας βίαια
κι έσπρωξε τη ψύχα μας να κυλήσει ξεψυχισμένη
μετρό Αιγάλεω-Σύνταγμα-Ακαδημίας-Πανεπιστημίου-Εξάρχεια και πάλι πίσω
με τις μάσκες στην τσέπη και την τσέπη άδεια από όνειρο
Όλο και πιο άγνωστος, μέρα με τη μέρα

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Φοβᾶμαι…


Φοβᾶμαι… 
Του Μανώλη Αναγνωστάκη
 
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἑφτὰ χρόνια ἔκαναν πὼς δὲν εἶχαν πάρει χαμπάρι
καὶ μία ὡραία πρωία μεσοῦντος κάποιου Ἰουλίου
βγῆκαν στὶς πλατεῖες μὲ σημαιάκια κραυγάζοντας «δῶστε τὴ χούντα στὸ λαό».

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μὲ καταλερωμένη τὴ φωλιὰ
πασχίζουν τώρα νὰ βροῦν λεκέδες στὴ δική σου.
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ σοῦ κλείναν τὴν πόρτα
μὴν τυχὸν καὶ τοὺς δώσεις κουπόνια καὶ τώρα
τοὺς βλέπεις στὸ Πολυτεχνεῖο νὰ καταθέτουν γαρίφαλα καὶ νὰ δακρύζουν.
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ γέμιζαν τὶς ταβέρνες
καὶ τὰ σπάζαν στὰ μπουζούκια κάθε βράδυ καὶ τώρα τὰ ξανασπάζουν
ὅταν τοὺς πιάνει τὸ μεράκι τῆς Φαραντούρη καὶ ἔχουν καὶ «ἀπόψεις».

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

Ποιά ζωή, ρε καρντάσια;

Ποιά ζωή, ρε καρντάσια;

Το ξανα-θυμηθήκαμε, από ένα σύνθημα γραμμένο σε τοίχο

ΧΡΟΝΗΣ ΜΙΣΣΙΟΣ

Η ζωή μας μια φορά μάς δίνεται, άπαξ, που λένε, σα μια μοναδική ευκαιρία. Τουλάχιστον μ’ αυτή την αυτόνομη μορφή της δεν πρόκειται να ξανα-υπάρξουμε ποτέ.

Και μείς τι την κάνουμε ρε, αντί να τη ζήσουμε;
Τι την κάνουμε; Τη σέρνουμε από δω κι από κει δολοφονώντας την…

Οργανωμένη κοινωνία, οργανωμένες ανθρώπινες σχέσεις. Μα αφού είναι οργανωμένες, πώς είναι σχέσεις;
Σχέση σημαίνει συνάντηση, σημαίνει έκπληξη, σημαίνει γέννα συναισθήματος, πώς να οργανώσεις τα συναισθήματα...

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

Μικρή μαρτυρία για τον ποιητή Τάσο Λειβαδίτη, (απόσπασμα)...

Μικρή μαρτυρία για τον ποιητή Τάσο Λειβαδίτη, (απόσπασμα)...

 

του Μανόλη Πρατικάκη

Θα περιγράψω ένα περιστατικό σχετικά με δημοσίευση ποιημάτων του Λειβαδίτη σε περιοδικό, γιατί νομίζω ότι έχει ένα γενικότερο ενδιαφέρον, καθώς εμπλέκονται σ’ αυτό και άλλοι σημαντικοί ποιητές. Το 1988ήταν τα δεκάχρονα του περιοδικού «Το Δέντρο» και στο πανηγυρικό τεύχος ο Μαυρουδής και ο Γουδέλης θέλησαν να τιμήσουν τον Λειβαδίτη, με πρωτοσέλιδα ανέκδοτα ποιήματά του.
Ο Μαυρουδής γνώριζε την φιλία μου με τον Λειβαδίτη και με παρακάλεσε να μεσολαβήσω για τη συγκατάθεσή του και να έρθουν τα πρωτότυπα κείμενα στα χέρια τους. Πράγματι τηλεφώνησα στον Λειβαδίτη, του εξήγησα την πρόθεση του περιοδικού και εκείνος συμφώνησε.

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Όσο μας τρομάζει η μορφή του τέρατος… Μάνος Χατζιδάκις


Όσο μας τρομάζει η μορφή του τέρατος… Μάνος Χατζιδάκις


Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει [...] Η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά [...] Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πως πρέπει, του πως οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε; Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά.

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Τι θέλει να πει ο τραμπούκος;

Τι θέλει να πει ο τραμπούκος;

Μιχάλης Αποστολίδης 
                                                
Ευτυχώς που είναι στρέιτ ο Πέτρος Γαϊτάνος και μπορεί να λέει άφοβα πως του αρέσει ο τσαμπουκάς. Και στις γυναίκες αρέσει, άλλωστε. Από τον γνωστό τραγουδιστή, που έχει ερμηνεύσει εκκλησιαστικούς ύμνους στο παρελθόν, διαφεύγει ίσως ότι η πίστη σε οτιδήποτε, εκτός από το ότι σε απαλλάσσει εν πολλοίς από την ευθύνη να σκέφτεσαι, πληρώνει καλά και δημιουργεί περιουσίες. Το διπλό του φασισμού, όσο η αγανάκτηση δεν ψάχνει να ανακαλύψει τις βαθύτερες αιτίες της, δίνει 4,60 στο κουπόνι του στοιχήματος και αξίζει οι παίκτες να ποντάρουν σ’ αυτό. Να βαράμε προσοχές, αλλά να βγάλουμε και κάτι. Αυτή ήταν ανέκαθεν η λογική του καριόλη.

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

Ερωτευτείτε

Ερωτευτείτε


Αναρχικός τραπεζίτης

Ερωτευτείτε αυτόν που έγραψε: «Το αληθές απόβαρον ενός ανθρώπου ισούται με τις αγάπες, τον οίκτο και την αηδία που ένιωσε στη ζωή. Δύο μεγάλες αδικίες εγνώρισα: την φτώχια και την ερωτική καταφρόνια
 Ερωτευτείτε τη διανόηση που δεν δέχεται να πρωταγωνιστήσει, που δεν βγαίνει το μεσημέρι στη ΝΕΤ, που δεν μπερδεύει την μετριοπάθεια με τις ίσες αποστάσεις και την εξαθλίωση με το αναπόφευκτο.Τη διανόηση που πολεμά το αναπόφευκτο, που παθιάζεται, που καίγεται από αγάπη και αγωνία, που βρίσκει τη θέση της όταν ανάβει η μάχη. Τη διανόηση που φτύνει τον κόρφο της όταν την αποκαλείς διανόηση.

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

Κατερίνα Γώγου: Η οργισμένη ποιήτρια των Εξαρχείων

 

Κατερίνα Γώγου: Η οργισμένη ποιήτρια των Εξαρχείων


 ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ 

«Ντούκου ντούκου η γραφομηχανή, φαίνεται εμπνέει το ντούκου ντούκου», την πείραζε ο Νικόλας Άσιμος. Κι ας ήξερε πως κι η Κατερίνα Κροκανθρώπους αναζητούσε. Αλλά κι εκείνη τον προειδοποιούσε: «Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είν` ο στόχος, το νου σου, ε;». «Πρέζες υπάρχουν πολλές, αλλά η ηρωίνη σκοτώνει», της τραγουδούσε ο Παύλος Σιδηρόπουλος και η Κατερίνα έδειχνε να συμφωνεί: «Μιλάω για την ηρωίνη γιατί αποδεκάτισε τα παιδιά»...

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

Francois Villon : ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΜΠΛΟΥΑ


 Francois Villon : ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΜΠΛΟΥΑ


Πλάι στη βρύση πεθαίνω διψασμένος
Καίω σα φωτιά και τρέμω, τουρτουρώ
Στον τόπο μου ενώ ζω, είμαι τέλεια ξένος
Κοντά στη 'στιά τα δόντια κουρταλώ
Σα σκούληκας γυμνός στολή φορώ
Γελώντας κλαίω χωρίς ελπίδα πια
Χαίρουμαι κι όμως δεν έχω χαρές
Θεριό είμαι δίχως δύναμη καμιά
Καλόδεχτος, διωγμένος με κλοτσιές

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ ΘΗΣΕΑΣ

Πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ ΘΗΣΕΑΣ


 Δημήτρης Βάρος


Με κάτασπρο πανί ένα καράβι απ' το πενήντα έχει να φανεί
και συ βιδώθηκες μες στο λιμάνι με ανθοδέσμη που 'χει μαραθεί.
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί
ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί.


Σε εδίκασαν να σπαταλάς τα χρόνια σε μια ζωή χωρίς προοπτική.
Χάνεσαι σαν το γλάρο στην Ομόνοια και όταν ψάχνεις λύση στην φυγή.