Γ. MΠΟΥΤΑΡΗΣ Θέλω μια σύγχρονη πόλη, περήφανη για το παρελθόν της

Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης παρουσιάζει τα σχέδιά του για τη νέα θητεία του και το διπλό όραμά του για τη Θεσσαλονίκη.

 Γ. MΠΟΥΤΑΡΗΣ Θέλω μια σύγχρονη πόλη, περήφανη για το παρελθόν της

Συνέντευξη στον Νίκο Ηλιάδη

Με τον Γιάννη Μπουτάρη έχουμε κάνει αρκετές συνεντεύξεις, από το 2005 ακόμη όταν η “Πρωτοβουλία” έκανε τα πρώτα βήματά της. Μια από αυτές έγινε πριν από περίπου τριάμισι χρόνια, παραμονή, και πάλι, της ανάληψης των δημαρχιακών καθηκόντων του. Οι συγκρίσεις με το σήμερα αναπόφευκτες. Στο πρόσωπο του Γ. Μπουτάρη διέκρινες το 2010 την αγωνία για το τι τον περιμένει. Αλλά και αμηχανία μπροστά στο άγνωστο έως εκείνη τη στιγμή για εκείνον αξίωμα του δημάρχου Θεσσαλονίκης. Καθισμένος πάντα στην ίδια πολυθρόνα, σε μια γωνιά του γραφείου του στον τρίτο όροφο του δημαρχιακού μεγάρου, αποπνέει πλέον άνεση και αυτοπεποίθηση για τις προκλήσεις που έχει μπροστά του, στη νέα -πενταετή- θητεία του. Μιλά για τα σχέδιά του αναφορικά με τα προβλήματα της καθημερινότητας, αλλά και για το όραμά του για τη Θεσσαλονίκη. Για την εκ του συστάδην πλέον αναμέτρηση με τη Χρυσή Αυγή στο δημοτικό συμβούλιο αλλά και για την Έκθεση, το λιμάνι, τα καυτά θέματα της πολιτικής επικαιρότητας. Το πρώτο μέρος της συνέντευξης του δημάρχου Θεσσαλονίκης έχει ως εξής:

Ημέρα σταθμός η σημερινή καθώς ολοκληρώνεται η πρώτη θητεία σας. Τι συναισθήματα έχετε;

Τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα. Από τη μια υπάρχει ένα αίσθημα επιτυχίας γιατί ένας από τους στόχους, τα όνειρα θα έλεγα, ήταν να δημιουργήσουμε μια εξωστρέφεια, μια εικόνα που να δείχνει ότι η Θεσσαλονίκη μπορεί να παίξει κάποιο σημαντικό ρόλο. Αυτό φαίνεται να το πετυχαίνουμε. Το εισπράττουμε από παντού. Όλη αυτή την τριετία υπήρχαν πολλά δημοσιεύματα, ακόμη και στον διεθνή Τύπο, σας θυμίζω το τελευταίο της “Huffington Post” που με συμπεριέλαβε στους καλύτερους δημάρχους στον κόσμο, πάρα πολλές παρουσιάσεις και συνεντεύξεις, οι οποίες δεν έγιναν επειδή τις επιζητήσαμε εμείς. Όλα αυτά δείχνουν ότι η προσπάθειά μας για μια εξωστρεφή πόλη ήταν επιτυχημένη.

Από την άλλη πλευρά υπήρξαν τεράστια προβλήματα στην αντιμετώπιση της καθημερινότητας, με τελευταία την ανεξέλεγκτη και ασύδοτη κατάσταση στην πόλη είτε αυτό αφορά το παρκάρισμα είτε τα τραπεζοκαθίσματα, είτε διάφορες άλλες καταστάσεις.

Τι βαθμό βάζετε στον εαυτό σας γι’ αυτήν την πρώτη περίοδο;

Κοιτάξτε, για την καθημερινότητα δεν θα έβαζα καλό βαθμό, θα έβαζα λίγο πάνω από τη βάση, για την εξωστρέφεια θα μας έβαζα πολύ καλό βαθμό, ας πούμε οκτώ.

Ποιος είναι ο κύριος στόχος στη νέα δημαρχιακή περίοδο που ξεκινά από αύριο;

Η πιο μεγάλη αγωνία για την επόμενη πενταετία είναι πώς θα καταφέρουμε να μειώσουμε την ανεργία. Εκμεταλλευόμενοι ευρωπαϊκά προγράμματα, γιατί από εκεί προέρχονται πολλοί πόροι για το σκοπό αυτό, αλλά αναπτύσσοντας και πολλές άλλες δράσεις, οι οποίες δημιουργούν θέσεις εργασίας. Επιπλέον έχουμε αρχίσει έναν σχεδιασμό για την ανάπτυξη της λεγόμενης κοινωνικής οικονομίας, μέσω για παράδειγμα των Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων, που μπορούν να φέρουν αποτελέσματα και θέσεις εργασίας.

Θα δημιουργήσετε κάποια ειδική δομή για το σκοπό αυτό;

Ακριβώς. Θα ορίσω αντιδήμαρχο. ο οποίος θα ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με αυτό το αντικείμενο. Μαζί και με έναν εντεταλμένο σύμβουλο. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα.

Τι θα επιχειρήσετε να αλλάξετε στην καθημερινή λειτουργία της πόλης;

Στόχος μου είναι ορισμένες δράσεις του δήμου να αποκτήσουν διαδημοτικό, μητροπολιτικό χαρακτήρα. Για παράδειγμα, ήδη έχουμε ξεκινήσει συζητήσεις, οι οποίες βρίσκονται σε πολύ καλό σημείο, για τη δημιουργία διαδημοτικού φορέα στον οποίο θα περάσει η ΔΕΠΘΕ (σ.σ. δημοτική τηλεόραση). Ανάλογη συνεργασία ξεκίνησε και για τη θαλάσσια συγκοινωνία. Αυτήν τη λογική θέλουμε να εφαρμόσουμε και για άλλα θέματα όπως η καθαριότητα, τα σχολεία, το κυκλοφοριακό, την προώθηση έργων όπως το τραμ.

Εδώ δεν υπάρχουν λεφτά για το μετρό, που θα βρείτε λεφτά για το τραμ;

Μόνο με ιδιωτικά κεφάλαια, με ΣΔΙΤ, δεν μπορεί να γίνει με δημόσιες επενδύσεις. Σε κανένα μέρος του κόσμου δεν γίνονται τέτοια έργα με κονδύλια από δημόσιες επενδύσεις.

Πιστεύετε πως θα βρεθεί ιδιώτης, ο οποίος θα ενδιαφερθεί για το τραμ;

Φυσικά, ήδη υπάρχουν προτάσεις. Τώρα, για να επανέλθουμε στο αρχικό ερώτημα, εγώ πιστεύω ότι για να βελτιωθεί η καθημερινότητα θα πρέπει να υπάρξει συνολικότερη αντιμετώπιση των προβλημάτων με ενιαίο τρόπο σε επίπεδο πολεοδομικού συγκροτήματος.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα συγκαλέσετε με δική σας πρωτοβουλία τους δημάρχους του πολεοδομικού συγκροτήματος επί συγκεκριμένης ατζέντας;

Αυτό θα κάνω. Θα τους καλέσω να βρούμε από κοινού λύσεις σε όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας. Ακόμη και γι’ αυτά για τα οποία σήμερα είναι αρμόδια η κεντρική διοίκηση, όπως για παράδειγμα η διαχείριση του περιαστικού δάσους, για το οποίο αρμόδιο σήμερα είναι το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης.

Θέλω να επιστρέψουμε στην πόλη. Όχι στην καθημερινότητά της, αλλά στην προοπτική της. Προς τα πού θέλετε να οδηγήσετε τη Θεσσαλονίκη σε αυτήν τη δεύτερη θητεία σας;

Προς δύο κατευθύνσεις. Η μία είναι η τεράστια ιστορική κληρονομιά της Θεσσαλονίκης, η οποία δεν έχει αναδειχθεί. Για παράδειγμα, έχουμε 15 μνημεία διατηρητέα με τη σφραγίδα και της Ουνέσκο, τα οποία δεν τα ξέρουμε ούτε οι ίδιοι. Η Θεσσαλονίκη είναι η μοναδική πόλη που διαθέτει τόσα πολλά μνημεία. Το όραμά μου είναι να υπάρξει ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων. Φυσικά θα αξιοποιήσουμε και την προηγούμενη εμπειρία της Αθήνας. Θα συγκροτήσουμε προς το σκοπό αυτό μια ομάδα με πολύ αξιόλογους επιστήμονες όπως ο Δημήτρης Φατούρος, η Χρυσούλα Παλιαδέλη κ.ά., για να το προχωρήσουμε.

Το δεύτερο σκέλος του οράματός μου είναι να κάνουμε τη Θεσσαλονίκη μια σύγχρονη πόλη ως προς την καθημερινότητά της. Δηλαδή να έχει αξιόλογα μέσα μαζικής μεταφοράς, περιορισμό της χρήσης των Ι.Χ. αυτοκινήτων, όσο το δυνατόν περισσότερα ποδήλατα, όσο το δυνατόν θαλάσσια συγκοινωνία και συγχρόνως να αξιοποιήσει τα μεγάλα πλεονεκτήματά της όπως το λιμάνι, ο χώρος της ΔΕΘ κτλ.

Κάποιες από τις ιδέες σας συναντούν σφοδρές αντιδράσεις. Για παράδειγμα, η πρόταση για διπλή αναγραφή στην ελληνική και την τουρκική γλώσσα οδών και μνημείων της πόλης.

Νομίζω πως στο θέμα αυτό υπήρξε παρερμηνεία. Καταρχήν να σας θυμίσω ότι την πρόταση για τα παλιά ονόματα την έκανε ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης κι εμείς την υιοθετήσαμε. Είπαμε, δηλαδή, σε κάποιους ιστορικούς δρόμους και σπουδαία μνημεία να υπάρχουν και οι παλιές εβραϊκές ονομασίες, οι οποίες καταργήθηκαν με μια απόφαση του δημοτικού συμβουλίου το 1942. Αυτό θα γίνει οπωσδήποτε, ας φωνάζει όποιος θέλει. Δεν πρόκειται να αφαιρέσουμε τις σημερινές ταμπέλες. Απλώς από κάτω θα μπει μια πληροφοριακή πινακίδα, η οποία θα λέει ότι “αυτό λεγόταν παλιά Χιρς ή Μοδιάνο” για παράδειγμα. Επιπλέον, σε κάποιους κεντρικούς δρόμους θα γράψουμε από κάτω και την παλιά ονομασία που είχαν στα τουρκικά. Θα το γράφουμε στα ελληνικά, στα αγγλικά και στα τουρκικά. Αυτό είναι ένας δείκτης ιστορικής μνήμης. Δεν αλλοιώνουμε τίποτε. Το παρελθόν είναι αυτό που είναι. Με το να το κρύβεις από τον επισκέπτη ή και από τον Θεσσαλονικιό, κερδίζεις τίποτε; Για παράδειγμα, πολλοί Θεσσαλονικείς δεν ξέρουν τι είναι και πού βρίσκεται το Γενί Τζαμί.

Στο νέο δημοτικό συμβούλιο θα είστε πλέον αντιμέτωπος και με τους χρυσαυγίτες. Μέχρι σήμερα το πολιτικό σύστημα τους αντιμετωπίζει με αποκλεισμούς. Κάνει σαν να μην υπάρχουν. Πιστεύετε ότι αυτή η μεθοδολογία είναι αποτελεσματική; Έτσι θα πορευτείτε κι εσείς;

Το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής, που είναι και λίγο ναζιστικό και λίγο φασιστικό και λίγο αλαλούμ, πιστεύω ότι πρέπει να απομυθοποιηθεί, όχι να το θυματοποιούμε. Να μην τους επιτρέπουμε να ισχυρίζονται ότι “να, αυτοί οι αλήτες μας αποκλείουν, γιατί τους κάνουμε άνω κάτω”. Εάν εμείς τους αποκλείσουμε εξαρχής, εμείς θα χάσουμε. Εάν τους φέρεσαι σαν κανονικούς ανθρώπους και αυτοί φέρονται σαν ψυχανώμαλοι, αυτοί θα χάσουν. Αυτή είναι η δική μου λογική.

Συνεπώς, αυτήν την τακτική του αποκλεισμού τους εσείς λέτε πως δεν θα την ακολουθήσετε.

Πιστεύω πως δεν είναι καλή. Είπε, για παράδειγμα, ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης προχθές στην ορκωμοσία ότι εμείς δεν μένουμε στον ίδιο χώρο με τους χρυσαυγίτες και φεύγουμε. Εγώ ρωτώ, ο Τσίπρας γιατί δεν έφυγε όταν ορκίστηκαν στο κοινοβούλιο οι χρυσαυγίτες; Επιπλέον, κάθε φορά που θα έχουμε δημοτικό συμβούλιο θα φεύγουν επειδή θα είναι μέσα οι χρυσαυγίτες; Ήρθαν δηλαδή τα άγρια να διώξουν τα ήμερα;

Επομένως η πρόσκληση που απευθύνατε προς τον Ματθαιόπουλο να συμμετάσχει στη σύσκεψη με τους επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων την περασμένη Δευτέρα ήταν επιλογή, δεν υπαγορεύθηκε από την εθιμοτυπία;

Ήταν επιλογή. Οι άνθρωποι αυτοί, ό,τι και να είναι, και παρότι είναι εγκληματική οργάνωση και παρότι μου έκαναν μηνύσεις, είναι εκλεγμένοι από τους Θεσσαλονικείς κι εγώ είμαι υποχρεωμένος να τους φωνάξω. Άρα θα τους κάνω να μετέχουν παντού, σεβόμενοι μάλιστα τους όρους και τους κανόνες λειτουργίας των οργάνων της αυτοδιοίκησης. Ένας από αυτούς είναι και ο κανονισμός λειτουργίας του δημοτικού συμβουλίου. Εάν λοιπόν αρχίζουν να τσιρίζουν ή να βρίζουν μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, οι σύμβουλοι ή οπαδοί τους, θα τους πετάξουμε έξω.

Με ποιο τρόπο θα τους πετάξετε έξω; Η Βουλή, για παράδειγμα, διαθέτει φρουρά, εσείς όχι. Υπάρχει περίπτωση να δούμε να συνεδριάζει το δημοτικό συμβούλιο παρουσία και της ΕΛ.ΑΣ.;

Πιστεύω ότι εάν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, εάν δηλαδή τους αποβάλει ο πρόεδρος, αλλά αυτοί δεν φεύγουν, εάν τεθεί τέτοιο θέμα, εγώ θα πω “ναι, να ’ρθει η αστυνομία”.

Το προσεχές Σάββατο έχουμε τα εγκαίνια της ΔΕΘ. Το σκηνικό επαναλαμβάνεται. Το πρωί έρχεται για λίγες ώρες ο πρωθυπουργός, το απόγευμα δίνουν το “παρών” οι διαδηλωτές. Πιστεύετε πως αυτό το μοντέλο έχει ξεπεραστεί;

Έχει δεν έχει ξεπεραστεί, το κρατάνε. Για μένα αυτό το μοντέλο κινείται στα όρια του αίσχους. Ο πρωθυπουργός έρχεται σαν κλέφτης στη Θεσσαλονίκη. Είναι ντροπή. Παλιότερα ερχόντουσαν οι πρωθυπουργοί, έβλεπαν και τους τοπικούς φορείς, τα τοπικά προβλήματα. Τώρα θα έρθει, για να πει τι; Θα πει πράγματα, τα οποία τα έχουμε ακούσει τόσες φορές.

Θα προτιμούσατε να μην έρθει καθόλου ο πρωθυπουργός;

Μετά από πολύ ώριμη σκέψη πιστεύω ότι τα εγκαίνια της έκθεσης θα έπρεπε να γίνουν από κάποιον άλλον, ίσως τον πρόεδρο του Επιμελητηρίου, τον δήμαρχο ή κάποιον άλλον και ο πρωθυπουργός να έρχεται ως επισκέπτης στην έκθεση. Όπως έρχονται όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί. Βεβαίως, ακόμη κι έτσι δεν αποφεύγονται οι διαδηλώσεις.

Τι έχετε να πείτε προς τους διαδηλωτές;

Τι να πω; Λυπάμαι για λογαριασμό τους. Μια διαδήλωση η οποία γίνεται υπό αυτές τις συνθήκες, δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Το μόνο αποτέλεσμα που έχει είναι ότι αυξάνει τη δυσφορία του κόσμου.

Τη γενική έκθεση, ως θεσμό, τη θεωρείτε χρήσιμη;

Όχι, η γενική έκθεση ως θεσμός πέθανε. Γίνονται τώρα κάποιες ενέσεις για να προσελκύσουν κόσμο. Μιλάμε για 200.000 όταν στο παρελθόν οι επισκέπτες έφταναν το ένα εκατομμύριο. Όμως δεν ξανανασταίνεται ο Λάζαρος. Οι γενικές εμπορικές εκθέσεις έχουν πλέον παντού αντικατασταθεί με άλλα γεγονότα, παραδείγματος χάρη θα ήταν προτιμότερο να γίνει ένα φεστιβάλ αντί της γενικής έκθεσης. Δηλαδή ένα γεγονός, το οποίο θα ενισχύει την εμπορική δραστηριότητα στο κέντρο της πόλης, ενώ θα έχει και ψυχαγωγικό χαρακτήρα. Γι’ αυτό και είμαστε υπέρ της ανάπλασης του χώρου της ΔΕΘ, με την κατασκευή συνεδριακού κέντρου και χώρων για τη φιλοξενία κλαδικών εκθέσεων, κατασκευή ξενοδοχείου και χώρων ψυχαγωγίας αλλά και απόδοση στην πόλη του μεγαλύτερου μέρους του οικοπέδου, ώστε να γίνει πάρκο.

Εσείς προτείνατε η εκθεσιακή δραστηριότητα να πάει στους Λαχανόκηπους;

Εκεί προτείναμε να γίνει ένα εμπορικό κέντρο, με δύο ουρανοξύστες για την εγκατάσταση επιχειρήσεων, αποθήκες κτλ. Βεβαίως, προϋπόθεση γι’ αυτό είναι να αναπτυχθεί και το λιμάνι, του οποίου η σημερινή εμπορική δραστηριότητα υπολείπεται σημαντικά του Πειραιά, αλλά και των άλλων λιμανιών της Μεσογείου.

Η υπόθεση του λιμανιού είναι σε στασιμότητα. Παλιά είχατε ταχθεί υπέρ της παραχώρησης της χρήσης του. Εμμένετε σε αυτή τη θέση;

Πράγματι, ήμουν υπέρ της παραχώρησης, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται για την παραχώρηση δεν ενδιαφέρεται κανείς.

Πιστεύετε ότι θα πρέπει να επιλεγεί η λύση της πώλησης;
Πιστεύω πως ναι, αυτήν τη στιγμή η πώληση είναι ίσως η καλύτερη λύση. Εφόσον φυσικά τεθούν σαφείς προϋποθέσεις. Θα πρέπει να ξεκαθαριστούν οι υποχρεώσεις του επενδυτή που θα το αγοράσει. Για παράδειγμα, να δεσμευτεί ότι θα κάνει τα έργα εκβάθυνσης του λιμανιού, ότι θα κατασκευάσει την έκτη προβλήτα, ότι θα μεταφέρει τον χώρο για τα κρουαζιερόπλοια κ.ο.κ. Δεν θα πρέπει να αγνοήσουμε αυτό που γίνεται στον Πειραιά. Προχθές έφτασε εκεί ένα πλοίο που είχε επάνω 14.000 κοντέινερ. Εμείς εδώ πόσα μαζεύουμε;

http://www.makthes.gr/news/reportage/125793/