Η «ιδιωτική» πλευρά του χρέους
Της Φλώρας Νικολιδάκη
Η τρικομματική ελληνική κυβέρνηση, «λόμπυ» της Ευρωπαϊκής Οργάνωσης των Τραπεζών (*), συνέβαλε στη συγκεκριμενοποίηση του σχεδίου της τρόικα, σχετικά με τον κατευνασμό των αντιδράσεων, την «πρόληψη» ανάπτυξης αγώνων με απρόβλεπτα αποτελέσματα, όταν αποσυρθούν και τα τελευταία «εμπόδια», στη δράση των τραπεζών
Το σχέδιο προβλέπει τον τεμαχισμό των αντιδράσεων των ιδιωτών, που έχουν εμπλακεί στον τραπεζικό δανεισμό, έτσι ώστε να γίνει δυνατό να αντιμετωπιστούν οι αντιδράσεις και οι αντιστάσεις των πολιτών, από τη συγκρότηση και δράση, ενός γενικού, απρόσωπου, ίσως και αγγλόφωνου εισπρακτικού μηχανισμού, που θα αναλάβει το σύνολο των οφειλών του καθένα και της κάθε μιας.
Η μέθοδος είναι παλιά, και απολύτως εκσυγχρονισμένη, στο περιεχόμενό της, αλλά κυρίως στη δυνατότητα εφαρμογής. Συγκεκριμένα:
Ο καινούργιος νόμος, εισήχθη αρχικά ως πληροφορία: «Οριζόντια ρύθμιση δανείων, αλλά ενήμερων δανείων». Το ακούς και θυμάσαι ότι η τράπεζα σε κυνηγάει για να πας να ρυθμίσεις τα δάνειά σου. Σκέφτεσαι ότι πρέπει να τα ρυθμίσεις, για να μπορείς να «μπεις στο νόμο».
Κέρδος πρώτο: Θα ρυθμιστούν δάνεια, πριν καν διατυπωθεί ο νόμος.
Απώλεια πρώτη: Θα δεχτούμε όρους ρυθμίσεων, που στη συνέχεια μπορεί να αποδειχτούν δικά μας εμπόδια στη διαχείριση του χρέους μας.
Στη συνέχεια διαρρέουν ορισμένες ακόμη πληροφορίες: «Ο νόμος δεν προβλέπει προϋποθέσεις για ιδιαίτερα αδύναμες ομάδες του πληθυσμού». Αν ανήκεις σε ομάδα αναπηρίας, ανεργίας κλπ, σκέφτεσαι αυτομάτως «ότι κάτι μπορεί να γίνει και για μένα».
Κι ενώ ανήκεις στη ομάδα πληθυσμού που έχει δεχθεί, κυριολεκτικά ασύμμετρα χτυπήματα, μπαίνεις σε στάση αναμονής. Οι αγωνιώδεις εκκλήσεις των πολιτών που αγωνίζονται, είναι συμπαθητικές, αλλά τις ακούς και κάπως υπερβολικές.
Κέρδος δεύτερο: Αγοράζουν χρόνο.
Απώλεια δεύτερη: Χάνεις χρόνο.
Στη συνέχεια διαρρέουν και κάποιες πληροφορίες ακόμη:
Ακούγονται όρια εισοδημάτων και όρια αξίας περιουσίας. Αρχίζεις τους υπολογισμούς και τους προβληματισμούς: «Μήπως τα καταφέρω; Μπορεί να έχει πέσει το εισόδημα στο 50%, αλλά αν φτάνει;».
Οι φωνές που σε καλούν σε αντίσταση, συνεχίζουν, αλλά εσύ προβληματίζεσαι.
Κέρδος τρίτο: Αποκτούν το «πλεονέκτημα» να σε «χειρίζονται» σα να είσαι αυτοκινητάκι με μπαταρία.
Απώλεια τρίτη: Συμβάλλεις στη μείωση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων, που αν μη τι άλλο τους υπενθυμίζουν με ενοχλητικό τρόπο ότι δεν είναι μόνοι τους και δε μασάμε κουτόχορτο.
Έχεις εναλλακτική; Έχεις.
Η πρώτη είναι να μαζέψεις τα κουράγια σου και να βγεις έξω. Να πιστέψεις, δηλαδή, αυτή τη φωνούλα που σου λέει ότι έχεις όλα τα στοιχεία για να ξέρεις πια ότι τίποτα καλό δεν μπορεί να σκεφτούν αυτοί για σένα.
Η δεύτερη είναι να γίνουν εκλογές, και να στείλεις τον Τσίπρα στο Ζάππειο, να φωνάξει αυτό που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για τα χρέη των φυσικών προσώπων. Δεν είναι ο θεός, αλλά είναι υπαρκτό πρόσωπο.
Και να θυμάσαι: το κίνημα μπορεί να κάνει τα πάντα, αλλά το θαύμα, να υπάρχει χωρίς εσένα, δεν είναι στο ρεπερτόριό του.
(*): Η Ευρωπαϊκή Οργάνωση Τραπεζών, αυτή τη στιγμή λέγεται ΕΣΧΕ : Ευρωπαϊκό Σύστημα Χρηματοοικονομικής Εποπτείας.
Το ΕΣΧΕ αποτελείται από:
1. ΕΥΡ. ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΣΥΣΤΗΜΙΚΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ (1092/2010)
2. ΕΥΡ. ΑΡΧΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ (1093/2010)
3. ΕΥΡ. ΑΡΧΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓ. ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ (1094/2010)
4. ΕΥΡ. ΑΡΧΗ ΚΙΝΗΤΩΝ ΑΞΙΩΝ ΚΑΙ ΑΓΟΡΩΝ (1095/2010)
(Νίκος Μούσης: ο μίτος της Αριάδνης στο λαβύρινθο της ΕΕ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου