Η Ανγκέλα δεν μασάει... Καρυάτιδες

Η Ανγκέλα δεν μασάει... Καρυάτιδες

Του Δημήτρη Σμυρναίου, Βερολίνο

Δεν ήταν λίγες οι φορές μέχρι τώρα, που γερμανοί αναλυτές και σχολιογράφοι αναρωτήθηκαν αν είναι σκόπιμο για το Βερολίνο να υποστηρίζει με τόσο πάθος εκείνα τα ελληνικά κόμματα, που μπορεί τώρα να έχουν χριστεί «σωτήρες» και συγκυβερνούν αλλά είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για την κατρακύλα της Ελλάδας. Γιατί τέτοια στήριξη σε εκείνους που έφεραν την καταστροφή; Η απάντηση είναι απλή, όπως συμβαίνει πάντα με τις κυνικές απαντήσεις. Έχοντας στο τιμόνι της διακυβέρνησης, αυτούς που ξέρουν ότι φταίνε είναι πολύ πιο εύκολο να τους διαχειριστείς, να τους κατευθύνεις ακόμα και να τους εκβιάσεις αν χρειαστεί. Και η συνταγή έχει αποδειχτεί ιδιαίτερα λειτουργική μέχρι τώρα.

Αποτελεί πια κοινό μυστικό στη γερμανική πρωτεύουσα ότι ο έλληνας πρωθυπουργός με το μονίμως θλιμμένο πρόσωπο, το γεμάτο παράκληση βλέμμα και το κουρασμένο ύφος είναι όχι απλά δεκτικός σε πιέσεις, αλλά αντίθετα δείχνει να τις τραβάει και ο οργανισμός του, αφού στο πίσω μέρος του μυαλού του κουβαλάει πάντα τα ενοχικά σύνδρομα του ανθρώπου, που ξέρει -ό,τι ξέρουν όλοι- ότι έχει λερωμένη πολιτικά τη φωλιά του.

Η γνωστή ρουτίνα

Σε αυτό το πλαίσιο αντιμετωπίζεται και η επικείμενη επίσκεψη Σαμαρά στο Βερολίνο. Τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης ελάχιστα ασχολήθηκαν μαζί της, αφού το σενάριο είναι γνωστό. Ο έλληνας πολιτικός θα έρθει να επαναλάβει ότι παραμένει ένας από τους λίγους πιστά αφοσιωμένους στο «δόγμα Μέρκελ» για την Ευρώπη και θα ζητήσει και πάλι μια επιείκεια, κάποιο μικρό δωράκι επικαλούμενος τους κινδύνους, που θα φέρει η άνοδος στην εξουσία μιας αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα. Η γνωστή «ρουτίνα» μιας επίσκεψης ρουτίνας, όπως βιάστηκε να την χαρακτηρίσει η κυβερνητική εκπρόσωπος στο Βερολίνο. Το πόσο μπορεί να συγκινήσει αυτή η αφήγηση την «σιδηρά κυρία» και τους συμβούλους της είναι ένα άλλο θέμα. Γιατί βεβαίως την Μέρκελ δε μπορείς να την... ρίξεις με «Καρυάτιδες», αρχαιολαγνεία και μελοδραματισμούς που θυμίζουν τα δίστιχα στην πίσω πλευρά των ημερολογίων τοίχου. Αυτά προσφέρονται για τάισμα μόνο στον καταρρακωμένο από την κρίση ελληνικό Τύπο.

Ο γερμανικός τύπος έχει καταγράψει το τελευταίο διάστημα τις προβλέψεις, που μιλούν για ένα μεγάλο δημοσιονομικό κενό στην Ελλάδα την ερχόμενη διετία και τις έχει σχολιάσει με το πνεύμα του «νοικοκυραίου», που αισθάνεται την κόπωση, που προκαλεί η αναποτελεσματικότητα της ίδιας του της -μέχρι κάποιων ορίων- φιλανθρωπίας. Δεν είναι τυχαίο ότι πριν δέκα μέρες το «Σπίγκελ» έφτανε να ισχυριστεί ότι οι Έλληνες εμπιστεύονται περισσότερο την τρόικα παρά τους υπουργούς τους.

Το μαρτύριο της σταγόνας

H γερμανίδα καγκελάριος θα αποφύγει βεβαίως τέτοιου είδους σχόλια. Θα πει και πάλι ότι πρέπει να συνεχιστούν με αποφασιστικότητα οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα και θα ρίξει το μπαλάκι στην τρόικα για την αξιολόγηση της «προόδου» της Ελλάδας τις επόμενες εβδομάδες. Αυτό δηλαδή που έχει κάνει και στο παρελθόν. Το μαρτύριο της σταγόνας. Άλλωστε όπως σχολίαζαν και οι γνώστες του ελληνικού προβλήματος είναι μάλλον απίθανο να περιμένει κανείς κατανόηση από την Ανγκέλα Μέρκελ για τις δυσκολίες του Αντώνη Σαμαρά, ειδικά όταν αυτές σχετίζονται με την αδυναμία του να επιβάλει τα «συμφωνηθέντα» του μνημονίου. Και σε κάθε περίπτωση η γερμανική ευρωπαϊκή πολιτική δεν μπορεί να καθορίζεται από την ανάγκη του κυρίου Σαμαρά και της παρέας του να δηλώνουν «πρωθυπουργός» και «πρωθυπουργικό περιβάλλον» αντίστοιχα.

Κατά συνέπεια, ένα άλλο ερώτημα, που δειλά θέτουν κάποιοι άλλοι αναλυτές είναι αν και κατά πόσο θα συνεχίσει να αυτοπεριορίζεται η γερμανική πολιτική, εξαιτίας του φόβου μιας εκλογικής νίκης της Αριστεράς στην Ελλάδα. Στο Βερολίνο έχουν καταγράψει κινήσεις «λογικής», που κάνει το τελευταίο διάστημα ο Αλέξης Τσίπρας και ίσως να μην βλέπουν πια ως «ταινία τρόμου» το ενδεχόμενο μιας επικράτησής του στις επόμενες εκλογές.

http://www.epohi.gr/