ΕΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ;

ΕΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ ;

 

Άμεση και επιτακτική η ανάγκη για την συνένωση των Αριστερών Δυνάμεων του τόπου και ας είναι χωρίς την συγκατάθεση των κομμάτων της αριστεράς. Φτάνουν πια οι πάτρωνες των κινημάτων. Σήμερα, όπως και σε κάθε κινητοποίηση,  φάνηκε ξεκάθαρα πόσο η κοινωνία  απαιτεί αυτή την  ομοψυχία .Να αναδειχθεί έντονα η παλλαϊκή ανάγκη για έξοδο από την στενωπό που μας έχει οδηγήσει  η  αδηφάγος καπιταλιστική και καταπιεστική διάθεση του μεγάλου κεφαλαίου. 

Δεν είναι δυνατόν να βλέπεις τους εργαζόμενους,  δημοσίου ή ιδιωτικού τομέα, να κατεβαίνουν σε πορείες και αυτές να απαρτίζονται από λίγα άτομα γιατί ακολουθούν ,την μία ή την άλλη παράταξη .Το ένα ή το άλλο κόμμα. Δεν είναι δυνατόν να είναι σε δύο κινητοποιήσεις τα ίδια συνδικάτα. Πρέπει πια να σταματήσει αυτή η τακτική με τις διπλές  κινητοποιήσεις, μια του ΠΑΜΕ και μια των άλλων. 

Δεν λέω, πρέπει να είναι κανείς τοποθετημένος πολιτικά , να ψηφίζει  το κόμμα που τον αντιπροσωπεύει , αλλά  η κατάσταση έχει φτάσει σε σημείο, που πρέπει να δεις το πρόβλημα για όλο το λαό.  

Πρέπει φίλε μου, να είσαι πίσω από το "πανό" που αντιπροσωπεύει το συνδικάτο της δουλειάς σου και όχι πίσω από το "πανό" του κόμματος ή της παράταξης σου. 

Στο κάτω-κάτω ,εσύ ψήφισες ποιος θα σε αντιπροσωπεύει στο σωματείο ή στο συνδικάτο, ακολούθησέ το λοιπόν. 

Έτσι θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε όταν γίνεται ένα παλλαϊκό, πανεργατικό συλλαλητήριο. Και ακόμη, έτσι θα μπορέσουν οι διαδηλωτές να περιφρουρήσουν  πιο εύκολα τις κινητοποιήσεις τους από  προβοκάτσιες ή άλλες κακόβουλες ενέργειες . 

Φαντάζομαι όμως πως αυτό το πρόβλημα δημιουργείται γιατί υπάρχει ένας στόχος. 

Το στραπατσάρισμα του εργατικού κινήματος. Την διάλυσή  και την συντριβή του .Για να μπορεί η κάθε μορφής αντιλαϊκή εξουσία να ποδοπατά τον εργαζόμενο.Όπου και αν εργάζεται ,όπου κι αν ανήκει. 

Είναι ευκαιρία, λοιπόν, να οργανωθούμε πιο ρεαλιστικά για να μπορέσουμε να αντιδράσουμε στη λαίλαπα των αντεργατικων νομοσχεδίων.
Από οποιαδήποτε κυβέρνηση και αν προέρχονται . Να οργανωθούμε παντού, όχι μόνο στα σωματεία ,αλλά και στους χώρους δουλειάς ,  στους συλλόγους , στις γειτονιές.
Τον δρόμο μας το δείχνουν και τ' άλλα κράτη. Η παλλαϊκή κινητοποίηση στην Ιταλία , η εξέγερση των φοιτητων στην Αγγλία  (ποιος το περίμενε), η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και παλιότερα Αργεντινή, Βραζιλία κλπ. Τι περιμένουμε;;;;

                                                                                                                                 NiK o BoBoToS