Η ομάδα σαν πατρίδα

Η ομάδα σαν πατρίδα

Tου Παντελη Μπουκαλα

Μερικούς μήνες πριν, ο κ. Ψωμιάδης, ως περιφερειάρχης Δυτικής Μακεδονίας, ενοχλημένος από άλλη μία αδικία του αθηναϊκού κατεστημένου εναντίον ομάδας της Θεσσαλονίκης, είχε αναρωτηθεί «αν έφτασε ο καιρός οι εκτός κέντρου ομάδες να διοργανώσουν το δικό τους πρωτάθλημα». Προφανώς η εμπλοκή του με τη Δικαιοσύνη δεν του επέτρεψε να ασχοληθεί στα σοβαρά με το σχέδιο αυτό. Και, γεγονός πρωτοφανές, αυτός ο πρωτοπόρος βρίσκεται τώρα πια δεύτερος και καταϊδρωμένος, διότι οι οπαδοί του υποβιβασθέντος Ηρακλή, πιο προχωρημένοι, απείλησαν ότι θα πάρουν την ομάδα τους και θα πάνε να παίξουν στο πρωτάθλημα των απεχθών μέχρι χθες Σκοπίων. Για να δείξουν μάλιστα πόσο βαθιά είναι η οργή τους ανέμισαν σκοπιανές σημαίες στους δρόμους της πόλης, αδιαφορώντας για τις τόσες μάχες για το αστέρι της Βεργίνας.

 

Δεν αλλαξοπίστησαν βέβαια εθνικώς οι οπαδοί του Ηρακλή. Να πικάρουν θέλουν, να προκαλέσουν περιγελώντας όσα λατρεύονται σαν ιερά και όσια, υπέρ των οποίων (και εναντίον των Σκοπίων) ενδέχεται να είχαν διαδηλώσει και οι ίδιοι λίγα χρόνια πριν, στο φόρτε του Μακεδονικού. Το ίδιο ακριβώς έχουν στο μυαλό τους οι Παοκτζήδες που μια στο τόσο, όταν νιώθουν αδικημένοι περισσότερο του συνήθους, εμφανίζουν τουρκική σημαία στην Τούμπα, χωρίς να είναι ούτε αυτοί εξωμότες. Ακόμα κι αυτή η στρατηγική του εθνικοσυναισθηματικού εκβιασμού πάντως, που ποντάρει όχι απλώς στο υπερβολικό αλλά στο απίθανο, δείχνει ότι για τους φανατικούς οπαδούς (μη φανατικοί δεν υπάρχουν), τα εθνικά και τα θρησκευτικά λάβαρα έρχονται σε δεύτερη μοίρα, ακριβώς όπως φωνάζουν και με τα συνθήματά τους: πατρίδα τους, θρησκεία τους και θεότητά τους είναι η ομάδα.

Οπως και να ’ναι, έχει το ενδιαφέρον της, κοινωνιολογικό και ιδεολογικό, αυτή η περιστασιακή έστω και πάνω στο θυμό αποστασιοποίηση μιας μερίδας οπαδών από το εθνικώς ορθό, από το αναμενόμενο, το σχεδόν δεδικασμένο. Ούτε για αντιεθνικισμό πρόκειται ούτε για αιφνίδια ανάδυση κάποιου διεθνισμού. Αλλά και πάλι δεν μπορεί να χαρακτηριστούν αδιάφορες τέτοιες αντιδράσεις από την πλευρά ανθρώπων εθνοπρεπώς καταδημαγωγημένων επί χρόνια.