Ένα προαναγγελθέν ναυάγιο.

Προμηνύματα μιας αναπόφευκτης κατάρρευσης.

του Στέλιου Κουλογλου

Άλλοι προτείνουν ελάφρυνση των όρων του δανεισμού και άλλοι υποθήκες τα ελληνικά νησιά: δεν πρόκειται για ζώνη του ευρώ, αλλά για ζώνη κακοφωνίας.

ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ της επερχόμενης καταστροφής πολλαπλασιάζονται: την Παρασκευή ήταν η μυστική σύσκεψη στο Λουξεμβούργο και το κατευθυνόμενο δημοσίευμα του «Spiegel» για την αγωνία των κακόμοιρων Γερμανών από μια πιθανή απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να επιστρέψει η Ελλάδα στη δραχμή. Τη Δευτέρα τη σκυτάλη έπαιρνε ένας από τους οίκους αξιολόγησης, αυτής της ντροπής του σύγχρονου καπιταλισμού, που υποβάθμιζε ακόμη περισσότερο (λες και υπάρχει και χειρότερη κατηγορία από τα junk) την ελληνική οικονομία.

Είχαν προηγηθεί εκατοντάδες άρθρα στον διεθνή Τύπο για την αναπόφευκτη αναδιάρθρωση (διάβαζε χρεοκοπία) της ελληνικής οικονομίας, για να ακολουθήσουν άλλα τόσα που ανέβαζαν τις ξένες απαιτήσεις σε ένα νέο επίπεδο: δεν αρκεί να ιδιωτικοποι- ήσετε και τη μάνα σας, αν χρειαστεί. Για να πάρετε καινούργιο δάνειο (ή και τις δόσεις αυτού που τρέχει, τις οποίες όμως το θυμωμένο ΔΝΤ δεν θέλει πλέον να εκταμιεύσει), θα πρέπει να βάλετε σε υποθήκη τη δημόσια περιουσία. Αυτά τα νησάκια που λιγουρευόταν η «Bild» από πέρσι, όταν η μεγαλύτερη κρίση της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είχε μόλις ξεκινήσει.

 

EΝΑΝ ΧΡOΝΟ ΜΕΤΑ δεν υπάρχει καμία αμφιβολία: το μνημόνιο το οποίο επιβλήθηκε στη χώρα από τη διεθνή τρόικα έχει πλήρως αποτύχει. «Οι χώρες της ευρωζώνης είχαν προειδοποιηθεί», έγραφε τη Δευτέρα στον επικήδειό της η γερμανική έκδοση των «Financial Times». Η υπαγόρευση αυστηρών όρων μπορεί να ακούγεται καλά στους Γερμανούς, τους Γάλλους ή τους Φινλανδούς ψηφοφόρους. Οι ψηφοφόροι δεν μπορούν, όμως, να μειώσουν τα δεινά της Ελλάδας και της ευρωζώνης, όπως διαπιστώνουμε όλοι τώρα. Οι δραστικές περικοπές έβαλαν απλώς φρένο στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και οδήγησαν σε κατάρρευση των φορολογικών εσόδων, που είναι απαραίτητα για τη μείωση του χρέους.

Σε εθνικό επίπεδο, οι μεγάλοι χαμένοι της υπόθεσης είναι το κυβερνών κόμμα και ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου, που επέλεξαν να ταυτίσουν την τύχη τους με αυτήν του μνημονίου. Ήδη ο κ. Λοβέρδος, απηυδισμένος, όπως είπε, από την ασυνεννοησία που επικρατεί στο κυβερνητικό στρατόπεδο, ετοιμάζεται να την κάνει με πλάγια πηδηματάκια, δηλώνοντας ότι «δεν έχει θέση σε νεφελώδεις τακτικές» που ακολουθεί η κυβέρνηση: πρόκειται, στην πραγματικότητα, για την πρώτη κατάθεση υποψηφιότητας για την ηγεσία αυτού που θα προκύψει ή απομείνει από το σημερινό, σε κατάσταση αποσύνθεσης, ΠΑΣΟΚ.

ΒΕΒΑIΩΣ, Ο ΥΠΟΥΡΓOΣ ΥΓΕIΑΣ διευκρίνισε ότι θα παραμείνει στη θέση του αν τα πράγματα αλλάξουν και η κυβέρνηση μεταμορφωθεί σε ενωμένη, σφριγηλή και αποτελεσματική, αλλά εδώ παίζει με σίγουρα χαρτιά: αν ο ένας λόγος της πλήρους αποτυχίας του μνημονίου είναι η ίδια η συνταγή του ΔΝΤ, που δεν έχει πετύχει σχεδόν σε καμία από τις χώρες στις οποίες εφαρμόστηκε, ο άλλος είναι η παροιμιώδης ανικανότητα των περισσότερων υπουργών να υλοποιήσουν τα μέτρα εκείνα του μνημονίου (περιστολή σπατάλης, γραφειοκρατίας κ.λπ.) που θα έπρεπε να είχαν υλοποιηθεί πολλά χρόνια πριν τα επιβάλει η τρόικα, καθώς και η πλήρης αδιαφορία του πρωθυπουργού για τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου.

«Πρέπει ο πρωθυπουργός μέχρι αύριο, το αργότερο την Τετάρτη, να έχει μαζέψει το θέμα (το πλήρωμα που σπαράσσεται). Άλλωστε, ο καλός ο καπετάνιος...», συμπλήρωνε η κυρία Διαμαντοπούλου. Το αδιέξοδο είναι πλήρες: η εγχώρια κυβέρνηση αδυνατεί να αποδώσει στοιχειώδες έργο, ενώ οι Βρυξέλλες, η Γερμανία και το ΔΝΤ δεν έχουν κανένα ουσιαστικό σχέδιο για την ελληνική περίπτωση μετά την αποτυχία του μνημονίου. Άλλοι προτείνουν ελάφρυνση των όρων του δανεισμού και άλλοι υποθήκες τα ελληνικά νησιά: δεν πρόκειται για ζώνη του ευρώ, αλλά για ζώνη κακοφωνίας.

EΤΣΙ, ΤΟ ΚΛΥΔΩΝΙΖOΜΕΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚO ΣΚAΦΟΣ κατευθύνεται στο άγνωστο και αυτοί που το έχουν χρηματοδοτήσει δεν ξέρουν σε ποιο λιμάνι να το στείλουν για να κάνει τι. Θα εύχονταν να βούλιαζε, αν μια τέτοια εξέλιξη δεν κινδύνευε να παρασύρει στη χρεοκοπία όλη τη ναυλώτρια εταιρεία, αλλά δεν έχουν και καμία διάθεση να συνεχίσουν να το χρηματοδοτούν για να γυρνάει άσκοπα, καίγοντας πετρέλαιο. Το ναυάγιο είναι, απλώς, θέμα χρόνου.

 http://www.lifo.gr/mag/columns/3934