Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι
Εκανε
τη διαφορά εγκαταλείποντας το στασίδι. Ο λόγος για τον κ. Γ. Φλωρίδη, ο
οποίος έφυγε από το κόμμα φεύγοντας ταυτόχρονα από τη Βουλή. Εκανε την
αρχή, βρέθηκε κι άλλος ένας να τον ακολουθήσει. Οι υπόλοιποι, οι
διαγραφέντες και ο αποχωρήσας, φεύγουν από την ομάδα αλλά μένουν στο
παιχνίδι: το πέρασμα στην ανεξαρτησία είναι στο μυαλό τους σαν είσοδος
στο πουργατόριο. Νομίζουν ότι φεύγοντας από το ΠαΣοΚ εξαγνίζονται ενόψει
της επόμενης κρίσης, εν ολίγοις προσμένουν στη λαϊκή συγχώρεση.
Δυστυχώς στην πολιτική δεν υπάρχει καθαρμός και τούτο ισχύει για όλους:
τους αληθινά παραιτηθέντες, τους αποστασιοποιημένους, τους παραμένοντες.
Στο σημείο που βρίσκονται δεν συγχωρούνται τα κρίματα.
Η προσωπική τύχη του κ. Φλωρίδη δεν
αλλάζει τον πολιτικό χάρτη, δεν επηρεάζει τους κυβερνητικούς χειρισμούς
ούτε φάνηκε να πτοεί τον πρωθυπουργό. Ολους αυτούς ο κ. Παπανδρέου τους
αντιμετώπιζε ως ενοχλητικά κουνούπια. Η απόφαση του κ. Φλωρίδη έχει μια
ηθική διάσταση. Εξελέγη με ένα ΠαΣοΚ το οποίο μεταλλάχτηκε. Δεν
εκπροσωπεί μια πολιτική για την οποία επελέγη και δείχνει να έχει
συναίσθηση. Στη διάρκεια της διετίας ο βουλευτής Κικλίς έκανε
παρεμβάσεις, επισήμανε πολλάκις ότι χρειάζεται Εθνικό Μέτωπο Ευθύνης με
Συναίνεση, είπε ότι η κυβέρνηση έκανε λανθασμένες επιλογές στην
οικονομία και τη διοίκηση του κράτους, μίλησε για αναποτελεσματικότητα.
Τα είπε ο άνθρωπος αλλά δεν έχει πλέον καμία σημασία. Η ηθική επιλογή
της παραχώρησης της βουλευτικής έδρας σε έναν άλλο πασόκο δεν έχει καμία
ιστορική σημασία.
Ο χρόνος θα σβήσει τα ονόματα και οι
προσωπικές επιλογές δεν θα καταγραφούν πουθενά. Ποιος έφυγε, ποιος
μάζεψε υπογραφές, ποιος αντιστάθηκε, ποιος υποκλίθηκε, όλα τούτα θα
είναι σε λίγα χρόνια εντελώς αδιάφορα. Το ότι υπήρξε αναστάτωση με την
υπόσχεση της συναίνεσης, το ότι έγινε ένας ακόμη ανασχηματισμός, το ότι
υπήρξε εσωκομματική διχόνοια – όλα τούτα διεκδικούν μια ασήμαντη θέση
στην ανεκδοτολογία του μέλλοντος. Αυτό που θα μείνει είναι ότι μια
κυβέρνηση υπό τον Παπανδρέου Γ’ εξελέγη χάρη στη διαπίστωση «λεφτά
υπάρχουν» (η ρήση θα διασωθεί στο πέρασμα του χρόνου). Αυτό που θα
μείνει είναι ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου Γ’ οδήγησε σε μαζική και
παρατεταμένη φτώχεια και ουδείς τόλμησε να τον αμφισβητήσει προσωπικά. Ο
κ. Φλωρίδης με την ηθική του απόφαση ουσιαστικά βγάζει την ουρά του
απέξω. Οι χειροκροτητές του πρωθυπουργού έχουν ακριβώς την ίδια ευθύνη
με όσους έδειξαν νυχάκια και δοντάκια αλλά φοβήθηκαν να θέσουν ζήτημα
ηγεσίας. Δεν αντιλαμβάνονται ότι εκεί είναι το πρόβλημα, ότι δηλαδή
είναι αμελητέο ποιος κατέχει κάποια βουλευτική έδρα όμως είναι κρίσιμο
ποιος είναι ο αρχηγός της κυβέρνησης;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου