Το «παγκόσμιο» Λονδίνο

Το «παγκόσμιο» Λονδίνο

Tο φοβερό κύμα βίας που σαρώνει το Λονδίνο και τις άλλες μεγάλες πόλεις της Βρετανίας είναι ένα φαινόμενο... βρετανικό. Πολυετής διαδι­κασία εξώθησης μεγάλου αριθμού νέων στο περιθώριο, ιδιαίτερες οικονομικές συνθήκες, ιδιαίτερη ταξική και εθνοτική διαστρωμάτωση και άλλα πολλά συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγ­μα που έχει τις ρίζες του στον θατσερισμό αλ­λά αναπτυσσόταν αδιάκοπα, με μικροδιαλείμματα, και στη διάρκεια της διακυβέρνησης των Εργατικών.

Ταυτοχρόνως όμως το βρετανικό είναι και ευρω­παϊκό φαινόμενο. Τα δικαιώματα, η πρόσβαση στη γνώση χωρίς τους φραγμούς των υπέρο­γκων διδάκτρων, η εξαθλίωση και η περισσό­τερη δημοκρατία είναι στην ατζέντα της συζή­τησης και των αιτημάτων. Όπως συμβαίνει στη Γαλλία με ανάλογες εξεγέρσεις, στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Ιταλία με το φαινόμενο των «Αγανακτισμένων» και τις μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις.

 

Πέρα όμως από την Ευρώπη, η έκρηξη αυτή δεν μπορεί να θεωρηθεί εντελώς άσχετη με τις εξεγέρσεις και επαναστάσεις στη Βόρεια Αφρι­κή, τη Μέση Ανατολή και... το Ισραήλ, καθώς ο πυρήνας των αιτίων είναι - πάντα με τις γε­ωγραφικές, πολιτικές, εθνικές, κοινωνικές και άλλες ιδιαιτερότητες να δίνουν τον τόνο σε καθεμία απ’ αυτές τις περιπτώσεις - περίπου κοινός.

Θα µπορούσαµε ακόμη να παραπέμψουμε στις πε­ριπτώσεις των μεγάλων κινητοποιήσεων στη Χιλή για την Παιδεία ή στο γεγονός ότι ένα κοι­νό νήμα συνδέει τη φτώχεια και την κατάρρευ­ση του κοινωνικού κράτους στις ΗΠΑ και την Ευρώπη με την πλήρη απαξίωση της πολιτικής και του πολιτικού προσωπικού, ένα θέμα που συνεχώς επανέρχεται στα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων και στον προβληματισμό των ΜΜΕ.

Ο πυρήνας του προβλήματος είναι ακριβώς αυτός: η κατάρρευση - έως την πλήρη εξαφάνιση -του κοινωνικού κράτους. Μπορεί στη δημόσια συζήτηση να κυριαρχούν οι δείκτες των χρη­ματιστηρίων και τα σπρεντ, όμως η διαχείριση του προβλήματος του χρέους έχει παγκοσμίως ένα κοινό χαρακτηριστικό: η τοκογλυφία και τα ανεξέλεγκτα κέρδη ελαχίστων διαλύουν τις κοινωνικές δομές. 

Όμως οι κοινωνίες έχουν όρια αντοχής. Και σταδιακά τα αγγίζουν...

http://topontiki.gr/article/20413