Όταν σταμάτησα από το γραφείο, ξαφνικά τα Σαββατοκύριακα έπαψαν να έχουν νόημα. Βλέπω τους υπόλοιπους να μετράνε αντιστρόφως τα τελευταία λεπτά στη δουλειά τους Παρασκευή απόγευμα κι από αυτό και μόνο καταλαβαίνω πως την άλλη μέρα ξημερώνει Σάββατο. Ομοίως με την Κυριακή. Eνώ άλλοι τρώνε το βραδινό τους με τη σκέψη της τσαγκαροδευτέρας στην άκρη του πιρουνιού τους, εγώ βγάζω τις μπαταρίες από το ξυπνητήρι για να τις βάλω στο τηλεκοντρόλ. Η εβδομάδα θυμίζει καρδιογράφημα νεκρού.
Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011
Μέρα Μπένι, μέρα βγαίνει
Όταν σταμάτησα από το γραφείο, ξαφνικά τα Σαββατοκύριακα έπαψαν να έχουν νόημα. Βλέπω τους υπόλοιπους να μετράνε αντιστρόφως τα τελευταία λεπτά στη δουλειά τους Παρασκευή απόγευμα κι από αυτό και μόνο καταλαβαίνω πως την άλλη μέρα ξημερώνει Σάββατο. Ομοίως με την Κυριακή. Eνώ άλλοι τρώνε το βραδινό τους με τη σκέψη της τσαγκαροδευτέρας στην άκρη του πιρουνιού τους, εγώ βγάζω τις μπαταρίες από το ξυπνητήρι για να τις βάλω στο τηλεκοντρόλ. Η εβδομάδα θυμίζει καρδιογράφημα νεκρού.
Όλα αυτά μέχρι πρότινος όμως. Πλέον η επικαιρότητα, λειτουργώντας ως απινιδωτής, έχει βαλθεί να καταστήσει και πάλι ενδιαφέροντα τα κυριακάτικα βράδια. Χειριστής του μηχανήματος ο υπουργός Οικονομικών. Πριν μία εβδομάδα είχαμε την εξαγγελία της έκτακτης εισφοράς και από προχθές βλέπουμε μηδενικά να αφαιρούνται από τις συντάξεις και να προστίθενται στις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Δεν έχει καμία σημασία αν στήνεσαι μπροστά από τον δέκτη για να παρακολουθήσεις σε ζωντανή σύνδεση τον Βενιζέλο να παραληρεί. Μπορείς να βγεις έξω, να πάρεις λίγο αέρα και όταν επιστρέψεις αυτός θα είναι πάλι εκεί. Κι αν όχι ο ίδιος ως φυσική παρουσία στην οθόνη, θα έχει αφήσει πίσω νέα μέτρα σαν μυρωδιά από ασβό. Γιατί δεν χρειάζεται να περιμένεις τα μέτρα, θα έρθουν αυτά να σε βρουν ούτως ή άλλως.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου