Παπαδήμος. Όπως Παπανδρέου Γ’

Παπαδήμος. Όπως Παπανδρέου Γ’

 από Po

Ο πόνος του κ. Παπαδήμου για τον δικό μας πόνο…

Για φαντάσου. Τι ευγένεια και διακριτικότητα ορισμένοι άνθρωποι. Μία γλυκύτητα άνευ διπλωματικής σως, καθότι τεχνοκράτης, κι όμως –ενώ θα μπορούσε- δεν αναφέρθηκε στον δικό του πόνο, αλλά αποκλειστικά στον δικό μας.

Περί πρωθυπουργού κου Παπαδήμου ο λόγος. Φυσικά.

Λίγη υπομονή, καρτερικότητα, κυρίως ανεκτικότητα -το κυρίαρχο ζητούμενο και· όλα θα πάνε κατ’ ευχήν…

Ίσως και κατά διαόλου.

Ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (κομισιόν) στην Ελλάδα κ. Καρβούνης τόνισε ότι δεν έχει τεθεί θέμα μείωσης του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, ή κατάργησης του 13^ου και 14^ου μισθού, και…είπε ακόμη ότι «η απόφαση για τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα ανήκει στους κοινωνικούς εταίρους και την κυβέρνηση.» (!)

 

Ο κ. Παπαδήμος επιμένει να μιλά όπου βρεθεί κι όπου σταθεί για «μισθολογικό κόστος» εννοώντας κυρίως τη μείωση των ήδη χιλιο-πετσοκομμένων μισθών πείνας, κληρονομιά των αμέσως προηγούμενων επικίνδυνων Παπανδρεϊκών προκατόχων του, κι ενώ ακόμα κι η ίδια Standard & Poors(!) στη τελευταία της ανακοίνωση εκτιμά ότι η Ανάπτυξη δεν είναι δυνατή με οριζόντια μείωση αποδοχών -και απ’ όσο γνωρίζουμε με το αυτό συμφωνεί η συντριπτική πλειοψηφία των οικονομολόγων κι αναλυτών όλων των αστικών αποχρώσεων… Αφού μετά από τόσες οριζόντιες μισθολογικές περικοπές, πως η ελληνική “οικονομία” εξακολουθεί να μην είναι ανταγωνιστική. Είναι επικίνδυνα αστείο να πιστεύει κανείς σοβαρά ότι η ανάπτυξη θα αναδυθεί μέσα από τα κοινωνικά συντρίμμια των εκατομμυρίων εξαθλιωμένων άεργων, άνεργων και άστεγων. Τι σόι οικονομική και κοινωνική δικαιοσύνη επιδιώκεται;

Ε;

Τότε, τι συμβαίνει κύριοι. Τι ακριβώς παιχνίδι παίζεται που κάνει και τον υποτιθέμενο «σωτήρα» τεχνοκράτη να επιμένει στο ίδιο μοτίβο με την γραφική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ενώ ταυτόχρονα διαλαλούν σε όλους τους τόνους ότι… εννοούν το «μη μισθολογικό κόστος»

Ενδεικτικά: Τι ισχύει στην ΕΕ

Οι υψηλότεροι και οι χαμηλότεροι μισθοί

Ο κατώτατος µισθός στην Ελλάδα ανέρχεται περίπου στο 60% των κατώτατων αµοιβών των χωρών «πρώτης κατηγορίας» της Ευρώπης, όπως είναι οι Αγγλία, Ολλανδία, Ιρλανδία και Λουξεµβούργο, ενώ υπερτερεί του αντίστοιχου κατώτατου µισθού των χωρών «δεύτερης κατηγορίας», όπως είναι η Πορτογαλία, η Σλοβενία, η Μάλτα και η Ισπανία.

Σύµφωνα µε τα στοιχεία που παραθέτει η έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ για την «ελληνική οικονοµία και την απασχόληση», ο κατώτατος-ελάχιστος µισθός ισχύει σήµερα στα 20 από τα 27 κράτη-µέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Σε ορισµένα από αυτά ο κατώτερος µισθός ρυθµίζεται µε συλλογικές διαπραγµατεύσεις (Ελλάδα και Βέλγιο), ενώ σε κάποιες χώρες κατοχυρώνεται µε νόµο κατόπιν προτάσεων των κοινωνικών εταίρων. Σε επτά χώρες, δηλαδή σε Αυστρία, Γερµανία, ∆ανία, Σουηδία, Φινλανδία, Ιταλία και Κύπρο, δεν υπάρχει κατώτατος µισθός σε εθνικό επίπεδο, αλλά κατώτατοι µισθοί ανά κλάδο παραγωγής, τους οποίους διαµορφώνουν οι διαπραγµατεύσεις µεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Στο Βέλγιο ο νόµος που ισχύει από το 1996 για τις συλλογικές διαπραγµατεύσεις υποχρεώνει τους κοινωνικούς εταίρους να λαµβάνουν υπόψη τους κατά τις διαπραγµατεύσεις το ύψος των µισθών στις γειτονικές χώρες (Γαλλία, Γερµανία και Κάτω Χώρες), ώστε να διασφαλίζεται η ανταγωνιστικότητα της οικονοµίας. Το Βέλγιο είναι µία από τις λίγες χώρες στην Ευρώπη που ισχύει αυτόµατο σύστηµα τιµαριθµικής αναπροσαρµογής των µισθών. Ο κατώτερος µισθός δεν κατοχυρώνεται µε νόµο στις ∆ανία, Γερµανία Ιταλία, Κύπρο, Αυστρία, Φινλανδία και Σουηδία, καθώς και σε δύο υποψήφιες για ένταξη χώρες, στην Κροατία και στην Τουρκία. Στη Γαλλία κατοχυρώνεται µε νόµο το ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης, ενώ στις Ιταλία, Αυστρία, ∆ανία, Φινλανδία, Σουηδία και Γερµανία οι κατώτεροι µισθοί διαµορφώνονται από συλλογικές συµβάσεις που αφορούν τους πιο σηµαντικούς κλάδους της οικονοµίας και επεκτείνονται εν συνεχεία στο σύνολο των εργαζοµένων. Στη Γερµανία προστατεύονται µε νόµο τα κατώτερα όρια των συλλογικών συµβάσεων στους κλάδους της κατασκευής, των υπηρεσιών καθαριότητας και των ταχυδροµικών υπηρεσιών.  Ο µεγαλύτερος βασικός µισθός, σύµφωνα µε τα στοιχεία της Eurostat του Ιουλίου του 2011, καταγράφεται στο Λουξεµβούργο µε 1,757.56 ευρώ ανά µήνα και οι χαµηλότεροι µισθοί στη Ρουµανία και τη Βουλγαρία µε 158 και 123 ευρώ αντιστοίχως. [«Το Βήμα»]

Ο κος Παπαδήμος, όπως και οι γραφικοί του Παπανδρέου του Γάμα, φαντάζονται ότι τα όρια του πατριωτισμού μας πρέπει να αγκαλιάσουν (να εξισωθούν) με θαλπωρή κι αλληλεγγύη οι μισθοί μας, τους μισθούς των δύσμοιρων εργαζομένων της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας.

Ο πόνος των Παπαδήμου & Σια…

 http://roides.wordpress.com/2012/01/17/17jan12/