Εν ονόματι της κοινωνίας
Δεν βλέπουν τα επίχειρα της πολιτικής τους οι τροϊκανοί και η
κυβέρνηση; Γιατί επιμένουν στην ίδια ρότα, που με το νέο Μνημόνιο
μετατρέπει την κοινωνική καταστροφή σε ανθρωπιστική κρίση; Άνεργοι,
άστεγοι, φτωχοί, με την παιδική φτώχεια να απλώνεται, υποσιτιζόμενοι
μαθητές, νοικοκυριά στα όρια του εξευτελισμού, οικογένειες που
ξυλιάζουν, ηλικιωμένοι με ολοένα και λιγότερες δυνατότητες περίθαλψης. Η
απόγνωση διαπερνά οριζοντίως την κοινωνία.
Οι πολίτες δυο φορές μέσα σ' ένα χρόνο -το καλοκαίρι με τους Αγανακτισμένους στις πλατείες και τον Οκτώβριο με τις κινητοποιήσεις στις παρελάσεις- έστειλαν μήνυμα αποφασιστικής αντίστασης και αξίωσαν πολιτική ανατροπή, ως προϋπόθεση για την απόκρουση των σχεδίων της τρόικας. Αν τότε το μνημονιακό σύστημα εξουσίας κατόρθωσε να ανασυνταχθεί προσωρινά, τώρα βρίσκεται στο έλεος της υπόκωφης λαϊκής οργής, που προσλαμβάνει άμεσα πολιτικό χαρακτήρα και προκαλεί πολιτικό σεισμό στις δημοσκοπήσεις.
Είναι ώρα προσωπικής πολιτικής ευθύνης για τον καθένα βουλευτή. Όσοι
αρέσκονται να μιλούν για τη "Βουλή των βουλευτών" και όχι των κομματικών
λόχων, έχουν τώρα ευκαιρία να το αποδείξουν. Να σεβαστούν τη λαϊκή
θέληση. Να καταψηφίσουν συμβάσεις και Μνημόνια, να ζητήσουν άμεσα
εκλογές.
Ο Αντ. Σαμαράς προσχώρησε στο κλαμπ των επίδοξων "σωτήρων" μας. Έδωσε
φιλί ζωής στο μνημονιακό κατεστημένο. Και με τη στάση του προϊδεάζει
για την πολιτική μετατόπισή του μετά τις εκλογές. Ο Γ. Παπανδρέου τρέμει
το ενδεχόμενο των άμεσων εκλογών. Η λαϊκή παρέμβαση, με την υποστήριξη
της ενωτικής δράσης της ευρείας αριστεράς και των αντιμνημονιακών
προοδευτικών δυνάμεων, μπορεί να ανατρέψει τον μνημονιακό ολοκληρωτισμό
και να δημιουργήσει ελπίδες για δημοκρατικές εξελίξεις σύντομα.
Οι κινητοποιήσεις αυτό το τριήμερο είναι κρίσιμες, καθώς τα όσα ζούμε συνιστούν θέμα ζωής ή θανάτου για την κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου