Μικραίνουν τα παλαμάρια, πληθαίνουν τα ποντίκια
Του Κλέαρχου Τσαουσίδη
Επιλέγω κάποια φαινόμενα που αποθησαύρισα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι
κάποιοι άλλοι υστέρησαν σε φαιδρότητα, υποκρισία και αχαριστία.
Για παράδειγμα ο Χάρης Καστανίδης. Αντιγράφω: «Ο
Γιώργος Παπανδρέου αποφάσισε να διαγράψει τη συνείδησή του, όχι εμένα»,
δήλωσε. Ο Χάρης Καστανίδης, ο οποίος διαγράφηκε από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ,
εξαιτίας της απουσίας του στην ψηφοφορία για τη νέα δανειακή σύμβαση δεν
ήταν ο σαλταδόρος στα κάγκελα του λιμανιού της Θεσσαλονίκης όταν
κυβερνούσε η Ν.Δ. και απειλούσε να το ιδιωτικοποιήσει; Δεν ήταν ο
υπουργός που με πλήρη αναλγησία καταδίκασε -μαζί με τη φαμίλια- στην
εξαθλίωση μισθωτούς και συνταξιούχους; Τώρα, ανακάλυψε (εκτός υπουργικού
συμβουλίου πλέον) ότι το δεύτερο μνημόνιο, συνέπεια του πρώτου, ...δεν
αντέχεται. Ο κ. Καστανίδης πρόσθεσε ότι στις επόμενες εκλογές θα είναι
υποψήφιος με τη συνείδησή του! Βαριά συνείδηση, δε λέω.
Αυτός, όμως, που ανταποκρίνεται πλήρως στον όρο «επάγγελμα ΠΑΣΟΚ» και αποτελεί τη μετά Κουλούρη χαρακτηριστική φυσιογνωμία του ψευδεπίγραφου κινήματος, είναι ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος. Ο οποίος με δακρύβρεχτη επιστολή δηλώνει την αποχώρησή του, αφού ως τώρα στήριζε με νύχια και με δόντια τον οξύνου (όσο και ο ίδιος) πρόεδρό του. Είναι άραγε κακία να πούμε ότι μόλις είδε πως οι μέρες του ΓΑΠ είναι μετρημένες, την έκανε. «Νιώθω απογοητευμένος, νιώθω και προδομένος», δηλώνει, παραιτείται από τα όργανα, αλλά μένει στο κίνημα. Αυτό δα έλειπε.
Και έπονται οι λοιπές γραφικότητες:
Μίμης Ανδρουλάκης: «Και στην πολιτική υπάρχουν οι
free riders. Οι τσαμπατζήδες. Αφού φουσκώσουν τον λογαριασμό, την
κοπανούν και αφήνουν την πληρωμή σε άλλους». Θα μπορούσα να εκλάβω αυτό
το απόσπασμα σαν την καλύτερη περιγραφή της συμπεριφοράς του ατόμου που
κρυπτόμενο πίσω από εξυπνάδες και θεολογικού τύπου ρήσεις, συνεχίζει να
καταβροχθίζει τη βουλευτική αποζημίωση. Κατά τα άλλα, «ελευθεριακός
κομμουνιστής». Έλα «Μν» στον τόπο σου.
Κυριακή Τεκτονίδου: «Δεν είσαι ο Γιώργος που
αγαπούσα μια φορά». Να μια υποθήκη για τις εκλογές στις οποίες οι ήδη
βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Θεσσαλονίκης θα εκφωνούν λόγους στους ημέτερους στις
κατακόμβες. [Για όσους δεν τη γνωρίζουν: η κ. Τεκτονίδου ήταν
αναπληρωματική βουλευτής Θεσσαλονίκης του ΠΑΣΟΚ, κατέλαβε την έδρα του
παραιτηθέντος Θ. Ρομπόπουλου και τώρα τη διατηρεί ως ανεξάρτητη].
Άννα Βαγενά: Δηλώνει πως θα συνεχίσει ως βουλευτής,
αν και γνωρίζει πως η θητεία της θα είναι σύντομη! Ήταν κι αυτή
αναπληρωματική και ενώ ορκίστηκε βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ στη θέση της Πέμης
Ζούνη, καταψήφισε το μνημόνιο διότι -λέει- ήθελε να πει «Φτάνει πια,
σταματήστε». Ωραία. Βουλευτίνα γιατί παραμένει; Διότι «δεν ήμουν ΠΑΣΟΚ.
Κατέβηκα δύο φορές υποψήφια με το ΠΑΣΟΚ, μία επί Σημίτη και μία τώρα με
τον Παπανδρέου, γιατί και στις δύο πίστεψα πως θα γινόταν κάποια αλλαγή
σκηνικού». Καταλάβατε;
Νομίζω αρκούν τα παραδείγματα. Σε χαμηλότερο επίπεδο, στελεχών,
συμβούλων και παρατρεχάμενων, η κατάσταση είναι ακόμη πιο κωμική αλλά
και επικίνδυνη. Εκμεταλλευόμενοι την έλλειψη ενημέρωσης του κόσμου για
τις κινήσεις τους, συρρέουν κάτω από τα παράθυρα της ΔΗΜ.ΑΡ. και του
ΣΥΡΙΖΑ και λησμονώντας τους τόνους σάλιου που έκαστος έχει χαρίσει στους
χαρισματικούς Παπανδρέου και Σημίτη, αποσιωπώντας τις ακροβατικές τους
πιρουέτες μέσω οχημάτων τύπου ΑΕΚΑ, επανέρχονται περίπου σαν Κιγκινάτοι
και γλύφουν εκεί που κυριολεκτικά έφτυναν.
Είδα τις υπογραφές τους σε κείμενα ενωτικά, είδα άρθρα και αρθρίδια,
τους είδα σε εκδηλώσεις (ναι, αυτούς που δυο χρόνια πριν μας βάφτιζαν
απροσάρμοστους γιατί δεν είχαμε αντιληφθεί την πολιτική μεγαλοσύνη του
ΓΑΠ). Δεν άκουσα όμως μια κουβέντα, μια φράση τελοσπάντων, για τα
πεπραγμένα τους, για τις θεσούλες ή τις δουλειές που πήραν, ένα γιαλνίς
ολντού* ή mea culpa έστω.
Και όσο το σκάφος βουλιάζει, τόσο μικραίνουν τα παλαμάρια και πληθαίνουν τα ποντίκια.
Θα επικρατήσει και πάλι η αμνησία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου