Ένας στόχος που όλους τους ενώνει

Ένας στόχος που όλους τους ενώνει

Πανηγυρίζουν το "Βήμα" και η "Καθημερινή" που "επιτέλους" τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα αποφάσισαν να επιτεθούν στην Αριστερά. Το ίδιο άλλωστε κάνουν με αξιοζήλευτο γραμμητζίδικο συντονισμό και στράτευση και οι ίδιοι οι κορυφαίοι αρθρογράφοι τους. Και όσο περισσότερο ενισχύεται η Αριστερά και οι απόψεις της τόσο πιο ακραίοι γίνονται, σχεδόν γραφικοί και οπωσδήποτε επικίνδυνοι.

Ένα από τα προβλήματα που έχει η επιχειρηματολογία τους είναι πως εγκαλούν την Αριστερά ότι αποδέχθηκε, υποστήριξε, δεν αντέκρουσε αυτά που οι ίδιοι έκαναν τα τελευταία 40 χρόνια, τα οποία μάλιστα σε ό,τι τους αφορά πρέπει να θεωρούνται περασμένα ξεχασμένα, αλλά, για κάποιον λόγο, θα πρέπει να βαραίνουν την Αριστερά. Δηλαδή εγκαλούν την Αριστερά για απλή συνέργεια στα εγκλήματα τα οποία οι ίδιοι διέπραξαν...

 

Έτσι ένας τρόπος να ξεπεράσουν οι μνημονιακοί τα αδιέξοδά τους είναι η ενίσχυση της Ακροδεξιάς. Παλαιότερα, συντονισμένα, οι ίδιες μιντιακές δυνάμεις ανέδειξαν τον Καρατζαφέρη. Τον πήραν από την "τρας τιβί" και τον κατέστησαν επίκεντρο του πολιτικού συστήματος. Η ακροδεξιά, εν προκειμένω η Χρυσή Αυγή -μια συμμορία της νύχτας-, είναι σήμερα ένα πολύ χρήσιμο "εργαλείο".

Τους επιτρέπει φερ' ειπείν, όσο δεξιά και να έχουν πάει, να προβάλλονται ως το Κέντρο σε αντιδιαστολή με τα "άκρα" και επίσης να οργανώνουν σε αυτή τη βάση την καταστροφολογική τους επιχειρηματολογία.

Επίσης η ακροδεξιά στοχοποιεί τους μετανάστες και βοηθάει στον αποπροσανατολισμό του κόσμου. Δείχνει στους φτωχούς ότι ο εχθρός είναι οι ακόμα πιο φτωχοί. Απορροφά ώς ένα βαθμό τη ριζοσπαστικοποίηση των μικροαστικών στρωμάτων.

Εξάλλου η Χρυσή Αυγή (και το ΛΑΟΣ) δεν έχουν διαφορετική ατζέντα από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ.: ιδιωτικοποιήσεις, διάλυση εργασιακών σχέσεων, αστυνομικό κράτος είναι ένα τρίπτυχο που όλους τους ενώνει.

Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το μένος του "Βήματος" και της "Καθημερινής". Η παράδοσή τους το δικαιολογεί. Τα ίδια συγκροτήματα, οι ίδιες εφημερίδες, στηρίζουν όχι μόνον τις απόψεις αλλά και τους πολιτικούς προγόνους των Καρατζαφέρηδων και των χρυσαυγιτών εδώ και εξήντα χρόνια, όπως στηρίζουν και τις αντίστοιχες κυβερνήσεις, κατοχικές, εμφυλιοπολεμικές, εθνικόφρονες, χουντικές κ.λπ. Άλλωστε σε γενικές γραμμές, οι ίδιες οικογένειες είναι που πάνε και έρχονται σε όλες αυτές τις κυβερνήσεις αλλά και στις "επιχειρήσεις".

Γ.Κ.