Η αποτυχία της Ελληνικής Βιοτεχνίας Ενδυμάτων

Η αποτυχία της Ελληνικής Βιοτεχνίας Ενδυμάτων

  Νίκος Γουδής

Είναι μια παλιά ιστορία αυτή της Ελληνικής Βιοτεχνίας Ενδυμάτων. Έκανε την αρχή της κάπου προς το τελος της δεκαετίας του ‘60 και φαίνεται να τελειώνει στην ανατολή του 21ου αιώνα. Αλήθεια όμως, τι έφταιξε και χάθηκε αυτός ο παραγωγικός κλάδος της ελληνικής οικονομίας που μαζί με τον τουρισμό ήταν οι δύο σπουδαιότεροι;

Aς πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ποιοι γίνονταν βιοτέχνες; Όποιος ήθελε και είχε λίγα χρήματα στην άκρη έπαιρνε και κάποιο δάνειο από την τράπεζα, αγόραζε μηχανές κι έστηνε μια βιοτεχνία. Γνώσεις επί του αντικειμένου συνήθως μηδενικές. Αλλά δε χρειαζόταν και ιδιαίτερη γνώση… Οι συνεχείς υποτιμήσεις της δραχμής και η πριμοδότηση από το κράτος των εξαγωγών έως και 36 % επί του ποσού εξαγωγής έφτανε για να υπάρξει ένας οικονομικός οργασμός δισεκατομυρίων (δραχμών). Βέβαια, τεράστιος ήταν τότε και ο αριθμός των ρούχων που έπαιρναν το δρόμο για Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία και Αμερική.

 

Πολλοί βιοτέχνες γίνονταν πλούσιοι, άλλοι ακόμα πιο πλούσιοι και το κράτος έτριβε τα χέρια του από ικανοποίηση για το συνάλλαγμα που εισέρεε στη χώρα. Μερικοί από αυτούς τους κατασκευστές ρούχων επένδυαν τα κέρδη τους στην επιχείρηση, την ίδια στιγμή που κάποιοι άλλοι αγόραζαν ακριβά αυτοκίνητα, έχτιζαν βίλες και ξόδευαν χρήματα στην αγαπημένη τους ομάδα.

Αλλά ούτε οι μεν ούτε οι δε είχαν σκεφτεί ουσιαστικά την επόμενη ημέρα… Που ήρθε πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι περιμεναν… Κανένας από αυτούς αλλά ούτε και το Ελληνικό Κράτος με τον Οργανισμό Προωθήσεως Εξαγωγών (ΟΠΕ) είδαν το αύριο σωστά. Κάποτε η χώρα μας δε θα μπορούσε να είναι πιο φθηνή. Θα αναδύονταν χώρες με ακόμη φθηνότερα εργατικά χέρια. Άρα, τι έπρεπε να είχε γίνει τότε;

Θα έπρεπε να είχαμε επενδύσει στο Design και γενικότερα στη δημιουργία ενός ελληνικού προϊόντος που να αγοράζεται για το όνομά (label) του και γιατί θα ηταν made in Greece. Aυτό δηλαδή που κατάφεραν οι Ιταλοί, αλλά όχι μόνο αυτοί, το κατάφεραν και στην Ισπανία και όλος ο αναπτυσσόμενος κόσμος, όπως η Κίνα και η Ρωσία αγοράζουν σήμερα τα επώνυμα ρούχα τους.

* Ο Νίκος Γουδής ασχολείται τα τελευταία 30 χρόνια με το εμπόριο ρούχων στη Γερμανία και συνεργάστηκε επί σειρά ετών με τις ελληνικές βιοτεχνίες.

http://www.parallaximag.gr/