Η «ΔΙΚΑΙΩΣΗ» ΤΟΥ ΦΟΡΟΦΥΓΑ
Ραδιοφωνικά, μέσω του Real FM, ο υφυπουργός Υγείας Μάριος Σαλμάς, μάς αποκάλυψε ότι θα καταργηθούν 10.000 κλίνες από τα δημόσια νοσοκομεία, επειδή αυτό απαιτεί το Μνημόνιο!
Οι κλίνες, δηλαδή, που θα καταργηθούν δεν έχουν χαρακτηριστεί περιττές ή πλεονάζουσες, αλλά κάτι σαν «κοστοβόρες». Το ίδιο όμως μπορεί αύριο να χαρακτηριστούν άλλες 10, 20 ή 30 χιλιάδες κλίνες. Άλλωστε, κανείς δεν ξέρει τί ακριβώς προβλέπει το Μνημόνιο ή με ποιο τρόπο «γεννά» νέα μέτρα.
Οι Οργανισμοί των νοσοκομείων που δικαιολογούν τον αριθμό του ιατρικού, παραϊατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού που απασχολείται σε κάθε ίδρυμα, έχουν άμεση σχέση με τον αριθμό των κλινών. Τα νοσοκομεία ήδη έχουν πρόβλημα έλλειψης προσωπικού. Μειώνοντας, όμως, τον αριθμό των κλινών τότε υπάρχει η περίπτωση ακόμη και το υπάρχον προσωπικό να θεωρηθεί πλεονάζον, οπότε θα μειωθεί ακόμη περισσότερο.
Μία άλλη αξιοπρόσεκτη εξέλιξη είναι ότι η πλειοψηφία των 60 Οργανισμών του Δημοσίου που θα κλείσουν μέσα στο καλοκαίρι, ανήκει στα υπουργεία Υγείας και Παιδείας. Τα σχολεία ήδη μειώνονται σε αριθμό, οι σχολικές επιτροπές ήδη αναρωτιούνται πού θα βρουν χρήματα για πετρέλαιο τον ερχόμενο χειμώνα, ενώ όλα δείχνουν ότι και τα πανεπιστήμια θα αντιμετωπίσουν οικονομικό πρόβλημα.
Οι δύο στόχοι του Μνημονίου, λοιπόν, σε ό,τι αφορά τη μείωση του Δημοσίου είναι η Δημόσια Υγεία και η Δημόσια Παιδεία. Ναι, δεν ήταν ποτέ στην καλύτερή τους κατάσταση αυτοί οι δύο τομείς και η λογική έλεγε ότι θα έπρεπε να βελτιωθούν. Όπως γίνεται προφανές, επιλέχθηκε να καταργηθούν και ειδικά ο τομέας της Δημόσιας Υγείας.
Αυτό, δεν το δείχνει μόνο η απόφαση για την κατάργηση των 10.000 κλινών ή το κλείσιμο φορέων του υπουργείου Υγείας. Τη διάλυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, την κάνει ακόμη πιο φανερή η παραχώρηση κλινών απ’ όλα τα νοσοκομεία σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, η ελεύθερη «είσοδος» ιδιωτών γιατρών, η νομιμοποίηση της αμοιβής των χειρούργων από τους ίδιους τους ασθενείς ώστε να μειώνονται οι ημέρες αναμονής, η εν κρυπτώ εισβολή ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων στα δημόσια νοσοκομεία με το ανάλογο τίμημα, φυσικά, να καταβάλλεται από τους ασθενείς.
Το ερώτημα είναι απλό: Όταν το Κράτος υποχρεώνει τον πολίτη να πληρώσει τις εργαστηριακές του εξετάσεις, τον γιατρό που θα τον χειρουργήσει, την ιδιωτική ασφάλεια για να βρει κρεβάτι, τότε το Κράτος γιατί ζητάει φόρους από τον πολίτη; Γιατί ο πολίτης να πληρώσει φόρο στο Κράτος; Τι του εξασφαλίζει;
Όταν σε απομακρυσμένα αγροτικά ιατρεία, οι κάτοικοι πληρώνουν τα έξοδα για να τα λειτουργήσει ο γιατρός, όταν οι γονείς πληρώνουν για να αγοράσουν πετρέλαιο και αναλώσιμα για τα σχολεία των παιδιών τους, τότε γιατί ο πολίτης να πληρώσει φόρους; Αν το Κράτος δεν του εξασφαλίζει δωρεάν και αξιόπιστη Δημόσια Υγεία και Παιδεία, γιατί τον υποχρεώνει να πληρώνει χαράτσια;
Όταν ο πολίτης βλέπει να χρηματοδοτούνται οι τράπεζες και τα κόμματα, αλλά να μην έχει κρεβάτι στο νοσοκομείο, γιατί απαιτούμε να είναι «σωστός» στις υποχρεώσεις του; Όταν βλέπει να χρυσοπληρώνονται οι βουλευτές, οι υπουργοί, οι γενικοί γραμματείς, τα μεγαλοστελέχη των ΔΕΚΟ, οι διορισμένοι πρόεδροι άχρηστων Δημόσιων Οργανισμών, ενώ εκείνος είναι άνεργος αλλά φορολογείται, γιατί να μην εξοργιστεί;
Όταν φορολογείς και χαρατσώνεις αδιάκριτα βιοπαλαιστές, ενώ δίνεις 56 φοροαπαλλαγές στους εφοπλιστές, με ποια λογική περιμένεις ο πολίτης να νιώσει υποχρεωμένος στο Κράτος;
Αν το Κράτος έψαχνε ακόμη ένα τρόπο για να γίνει πιο μισητό στους πολίτες του, τα κατάφερε. Αν η κυβέρνηση αυτή έψαχνε τρόπο για να δημιουργήσει ακόμη περισσότερους φοροφυγάδες, τα κατάφερε. Μπορούμε πλέον να τελειώνουμε με αυτή τη χώρα μια ώρα νωρίτερα. Αυτό δεν ήταν το ζητούμενο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου