Οι τρεις ταφές του Ευάγγελου Βενιζέλου

imwrong

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχασε την ψυχραιμία του κατά την εκπομπή του Ν. Χατζηνικολάου στην ιστοσελίδα enikos.gr. Χτύπησε το χέρι στο τραπέζι κι άρχισε να φωνάζει γατί θίχτηκε από την αναφορά στα σκάνδαλα με τα οποία είναι συνδεδεμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ.

Θίχτηκε επειδή ο Τσουκάτος παραδέχτηκε ότι παρέδωσε την επιταγή της Siemens στο ΠΑΣΟΚ, επειδή ο Τσοχατζόπουλος πήρε για τον εαυτό του τις μίζες για τα υποβρύχια και επειδή ο Μαντέλης μετά την εμπλοκή του την έκανε για Αζερμπαϊτζάν. Έχει ένα δίκιο ο κ. Βενιζέλος: Αφενός η Siemens δεν περιόριζε την επιρροή της σε στελέχη μόνο του ΠΑΣΟΚ και αφετέρου έχει ήδη πετύχει συμφωνία βιολογικού πλυσίματος με την κυβέρνηση Παπαδήμου – της οποίας υπουργός οικονομίας ήταν ο ίδιος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Υπάρχει μια ψυχοπαθολογία που συνδέεται με τα υψηλά οφίτσια και την άσκηση εξουσίας. Ο ναρκισσισμός, η υπέρμετρη φιλοδοξία, η αποκοπή από το κοινωνικό περιβάλλον χαρακτηρίζουν ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού. Η αίσθησή τους ότι τα πάντα στην πολιτική είναι θέμα συγχρονισμού και όχι ουσίας, τους οδηγεί επίσης στην επιθετική αμετροέπεια και στο ζύγισμα του κόσμου με μέτρα και σταθμά του θεαματικού χαρακτήρα της σύγχρονης τηλεοπτικής δημοκρατίας. Έτσι, όμως, χάνουν τα ερείσματά τους στον στίβο της πραγματικότητας.

Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι η πολιτική έχει να κάνει με το πλήθος, ο χειρισμός του οποίου βρίσκεται στη βάση της άσκησης εξουσίας. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος το γνωρίζει καλά αυτό, καθώς με τους χειρισμούς του έχει προκαλέσει τις δύο πρώτες ταφές του: η πρώτη ήταν εκείνο το εκλογικό βράδυ στο Ζάππειο, που απαίτησε ο Γιώργος Παπανδρέου να εγκαταλείψει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ γιατί φοβόταν ότι θα το διαλύσει. Η δεύτερη ήταν όταν άφησε τον Γιώργο Παπανδρέου να τον στριμώξει στην καρέκλα του υπουργού οικονομικών που θα υπογράψει την εθνική καταστροφή. Η τρίτη ταφή, οριστική ελπίζουμε, των πολιτικών φιλοδοξιών του Ευάγγελου Βενιζέλου θα έρθει την Κυριακή το βράδυ, όταν αρχίσει η ροή των εκλογικών αποτελεσμάτων.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος γνωρίζει πολύ καλά το σημείο που στέκεται όταν λέει: “Έχουμε αφήσει δουλειές, έχουμε αφήσει την άνεσή μας (…) Νομίζετε ότι είναι καμιά απόλαυση να είναι κανείς σ’ αυτή την κυβέρνηση και να κάνει αυτή τη δουλειά;”. Έχει δίκιο – και βέβαια δεν είναι απόλαυση να είναι κανείς μέλος αυτής της κυβέρνησης. Μήπως, όμως, στο παρελθόν η συμμετοχή στις κυβερνήσεις συνδεόταν με κάποια μορφή απόλαυσης και ανέσεων; Γιατί επεδίωκε στο παρελθόν να συμμετάσχει σε κυβερνήσεις, παζαρεύοντας μάλιστα και τα χαρτοφυλάκια που θα του ανατίθενταν;

Για τον Ευάγγελο Βενιζέλο αυτό δεν έχει πια σημασία. Προέχει το παράπονο από την συνειδητοποίηση της ευθύνης του ίδιου και των ομοίων του για το σημερινό κατάντημά τους, προέχει το αίσθημα ότι προδόθηκε από την ίδια του τη φιλοδοξία, ότι η κατάσταση δεν είναι αναστρέψιμη γι’ αυτόν κι ότι πρέπει να βρει μια νέα ζωή ν’ ακολουθήσει. Αλλά πώς;

Ας αποχαιρετίσουμε τον πολιτικό Ευάγγελο Βενιζέλο, μετά την επερχόμενη τρίτη και οριστική ταφή του αύριο το βράδυ. Κι ας καλωσορίσουμε στις τάξεις των ανθρώπων το απολωλός πρόβατο κι ας είναι τυφλό και θυμωμένο κι απειλεί να μας τσαλαπατήσει. Γιατί ανάσταση δεν θα υπάρξει – ή, κι αν υπάρξει ξέρουμε τι συμβαίνει σε πρόβατα κι αμνοερίφια ανήμερα το Πάσχα.

 http://imwrong.wordpress.com/