Σκουριές : Όταν ο άνθρωπος χάσει την αξιοπρέπειά του...

Όταν ο άνθρωπος χάσει την αξιοπρέπειά του χρησιμοποιεί άλλα μέσα: τη ρουφιανιά,το γλύψιμο και την υποταγή.

Τελικά οι συμπολίτες των “Πολιτών Αριστοτέλη”, οι συμπαθέστατοι κατά τα άλλα μεταλλωρύχοι, ξαναμίλησαν με το δικό τους εντελώς ιδιαίτερο τρόπο.

Λίγες ώρες μετά την ανάρτηση στο διαδύκτιο από το επίσημο φερέφωνο της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός, τους “Πολίτες Αριστοτέλη”, του κειμένου ”ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΜΙΛΗΣΤΕ Ή ΚΑΘΗΣΤΕ ΣΤ΄ΑΥΓΑ ΣΑΣ…”, οι ας πούμε εργαζόμενοι εφάρμοσαν κατά γράμμα αυτά που τους έμαθε η εταιρεία τους: να απαντάνε με έργα και όχι με λόγια και φλυαρίες όπως τα λαμόγια οι οικολόγοι. Έτσι, μετά την ανακοίνωση και δημοσίευση της Προσωρινής Διαταγής Ε.Δ 308/2012 του Ε΄ τμήματος του ΣΤΕ την Πέμπτη 29/6/12, που αναστέλλει προσωρινά τις υλοτομικές δραστηριότητες στις Σκουριές και υπό την απειλή της άμεσης απόλυσης, ανέλαβαν δράση.

Για δεύτερη φορά (εννοείται ότι το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού) τους τελευταίους τρείς μήνες, λειτούργησαν ως υποχείρια και τραμπούκοι της πολυαγαπημένης τους εταιρείας – Eldorado Gold – προφασιζόμενοι το δικαίωμά τους στην εργασία. Εργασία που με βάση τη δική τους αντίληψη για το θέμα, συνίσταται στη 12ωρη αφιέρωση στο χαρτοπαίγνιο της Μπιρίμπας, την ακατάσχετη οινοποσία και το τσάμπα μεροκάματο. Προφανώς, ούτε στιγμή κατά την παραμονή και δήθεν απασχόλησή τους στο νέο εργοτάξιο των Σκουριών, δε σκέφτηκαν ή αναρωτήθηκαν σχετικά με το ρόλο που τους ανέθεσε η “Εταιρεία” στο βρώμικο παιχνίδι που κατ΄ επίφαση ονομάζεται επένδυση και μάλιστα επένδυση εθνικής σημασίας. Δεν προβληματίστηκαν καθόλου για το κοκαλάκι των 30 ευρώ (καθαρά) ημερησίως που τους πέταξε η εταιρεία για να ξεχρεώσουν τη ματαιοδοξία των νεοαποκτηθέντων πολυτελών μοτοσυκλετών και αυτοκινήτων τους. 

Συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η Eldorado Gold (που αυτοπροβάλλεται παγκοσμίως ως η εταιρεία με το χαμηλότερο κόστος παραγωγής χρυσού και άρα με υψηλό περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος), θα τους προστατέψει αυτούς και μόνο αυτούς από τη μνημονιακή λαίλαπα που έχει χτυπήσει όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Επιμένουν και ισχυρίζονται ότι το νόημα της ζωής είναι η 8ωρη λούφα και ρουφιανιά στα λαγούμια της εταιρείας και η συνεπακόλουθη ρακοκατάνυξη στα καφενεία των χωριών μας. Ετσι αυτοπαρουσιάζονται, απελπισμένοι λόγω χρεών, γιατί σίγουρα, μέσα στο οικονομικό και κοινωνικό χάλι στο οποίο συνηγόρησε τα μέγιστα το αφεντικό τους, δεν είναι μόνο οι “συμπολίτες” αυτοί που θίγονται οικονομικά κι έχουν ανάγκη για το μεροκάματο! Μ΄ αυτά τα όνειρα συγκεντρώθηκαν ”αυτοβούλως”, μετά την εσκεμμένη παύση της δεύτερης βάρδιας, ανάγνωσαν τις λίστες προγραφών για τους αντιδρώντες και αποφάσισαν να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους στην ολική καταστροφή του τόπου τους. 

Από το βράδυ της Πέμπτης άρχισαν λοιπόν να προκαλούν και να βρίζουν όποιον “αντιδρώντα” έβρισκαν μπροστά τους. Επειδή όμως όπως προαναφέρθηκε ”η Εταιρεία έχει μάθει να απαντάει με έργα και όχι με λόγια”, οι κατ΄ ευφημισμόν εργαζόμενοι και κατά κόσμον τραμπούκοι της άρχισαν να συγκεντρώνονται από το πρωί της Παρασκευής 30/6/12 στα τσιπουράδικα της Μ. Παναγίας. Ως γνωστόν η ελευθερία θέλει αρετή τόλμη και ενώ το ψευτοπαλικαριλίκι και ο ρουφιανοτσαμπουκάς μπορούν να αρκεστούν σε μερικές καλές δόσεις νοθευμένης ρακής. Αυτά τα παλικάρια, μετά από ώρες ρακοποσίας, δεκάδων προσκλητήριων τηλεφωνημάτων προς άπαντες τους συναδέλφους τους, αφιονισμού από τους εργοδοτικούς σωματειακούς εκπροσώπους τους και παρουσία του αντιδημάρχου Παναγίας, “αποφάσισαν” πως έφτασε η στιγμή να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους. 

Γύρω στις 2.30 μμ 50 περίπου ”εργαζόμενοι” ξεχύθηκαν ωρυόμενοι στους δρόμους της Μ. Παναγίας και άρχισαν να καταστρέφουν και να αποκαθηλώνουν οτιδήποτε είχε σχέση με την αντίδραση/αντίσταση στο επενδυτικό σχέδιο της Ελληνικός Χρυσός (αφίσες, πανό, μαύρες σημαίες στην είσοδο του χωριού κλπ). Η μέθη και η εκβιαστική παρότρυνση της εταιρείας τους ώθησε όπως ήταν αναμενόμενο σε πραγματικές ακρότητες. Ακρότητες όπως ο ξυλοδαρμός δύο γυναικών. Χτυπήματα και βρισιές γιατί εναντιώθηκαν στο άθλιο σύστημα που αυτοί και οι εργοδότες τους θέλουν να επιβάλλουν ως ανάπτυξη. Το μόνο παράδοξο(;) της θλιβερής αυτής ιστορίας είναι το γεγονός ότι οι παλικαράδες της εταιρείας ξυλοκόπησαν τις δυο συντρόφισσες ενώ αρκέστηκαν μόνο σε ύβρεις και σπρωξίματα προς τους άνδρες συντρόφους που συνάντησαν. Το πλέον θλιβερό της υπόθεσης παραμένει όμως η δημόσια ομολογία τους ότι προτίθενται να κάψουν το ίδιο το χωριό τους αρχής γενομένης από τα σπίτια των αντιδρώντων αν απειληθεί το ρουφιανομεροκάματό τους. Προφανώς αυτός είναι ο ''τρόπος και η ευκαιρία που ζητούσαν για να δείξουν τη στάση τους ως κοινωνία.''

Αυτό που πρέπει να αναλογιστούν είναι αυτό που καθομολογούν οι Πολίτες Αριστοτέλη στην τελευταία τους ανάρτηση, ότι η ''ζωή συνεχίζεται και για αυτό το λόγο ας είναι κι αυτοί προετοιμασμένοι για κάθε ενδεχόμενο.'' Αυτή τη φορά όμως σε μια αναγεννημένη ΒΑ Χαλκιδική χωρίς μεταλλευτική δραστηριότητα, χωρίς ψευτοπαλικαράδες, τραμπούκους και κάφρους.

Ωρύονται ακόμη γιατί τώρα πια έχουν αντιληφθεί ότι το μεταλλείο χρυσού στις Σκουριές δε θα γίνει ποτέ!

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ.

Δες και ΕΔΩ

 http://proevla.blogspot.gr/2012/07/blog-post_01.html