κάγκελα για την Καγκελάριο
роткая
καὶ ὄνομα μὲν διὰ τὸ μὴ ἐς ὀλίγους ἀλλ’ ἐς πλείονας οἰκεῖν δημοκρατία κέκληται*
Για μια ακόμα φορά κάθομαι να τα γράψω για να μην τα ξεχάσω, γιατί μέσα στα τελευταία δυόμιση χρόνια συμβαίνουν τόσα πολλά που κανονικά θα συνέβαιναν μέσα σε δυο δεκαετίες, τά’χουμε ξαναπεί τόσες φορές, πως στη βάση του Δόγματος του Σοκ, βρίσκεται ακριβώς αυτό που λέει το όνομά του, η πρόκληση απανωτών σοκ, η ρίψη απανωτών χαστουκιών, μέχρι που ο ασθενής να μείνει αναίσθητος, να βρεθεί σε κώμα, να μη νιώθει, ό,τι κι αν του κάνουν.
Φαντάζομαι, δεν το ξέρω και δεν θά’θελα και να το μάθω, πως αν πέσεις θύμα ομαδικού βιασμού, από ένα σημείο και μετά δε νιώθεις, χάνεις αισθήσεις και αντιληπτική ικανότητα, δεν καταλαβαίνεις καν τι είναι αυτό που σου συμβαίνει και ξαφνικά ξυπνάς μωλωπισμένος, κακοποιημένος και εκτός πραγματικότητας, σε ένα ασαφές σύννεφο θολούρας και απορίας.
Φαντάζομαι, δεν το ξέρω και δεν θά’θελα και να το μάθω, πως αν πέσεις θύμα ομαδικού βιασμού, από ένα σημείο και μετά δε νιώθεις, χάνεις αισθήσεις και αντιληπτική ικανότητα, δεν καταλαβαίνεις καν τι είναι αυτό που σου συμβαίνει και ξαφνικά ξυπνάς μωλωπισμένος, κακοποιημένος και εκτός πραγματικότητας, σε ένα ασαφές σύννεφο θολούρας και απορίας.
Φημολογείται πως στην δεκαετία του ’80, η CIA είχε προτείνει στη Θάτσερ μια σειρά από ιδέες, προκειμένου να μπορέσει να κάμψει τις λαϊκές ανιδράσεις προς τις πολιτικές που επιχειρούσε να εφαρμόσει. Τά΄χε βρει λίγο σκούρα η Μάγκι από κάτι
ανθρακωρύχοι εκεί στο Βορρά της Αγγλίας, που της έμπαιναν στη μύτη και της έκαναν μανούρες. Τελικά τους
ανθρακωρύχους τούς τσάκισε, όπως όλοι θυμόμαστε, αλλά στις προτάσεις της CIA, είχε ορθώσει το ανάστημά της, λέει ο αστικός μύθος, απαντώτας “Your suggestions are not compatible with a constitutional democracy”, οι προτάσεις σας δεν είναι συμβατές με το καθεστώς μιας συνταγματικής δημοκρατίας. Βλέπεις, την ίδια εποχή πάνω-κάτω, σε άλλα μήκη και πλάτη της Γης, εφαρμόζονταν ίδιες και χειρότερες πολιτικές με της Μάγκι, αλλά εκεί δεν ήταν συνταγματικές δημοκρατίες, εκεί ήταν συνταγματαρχικές χούντες, οπότε μερικές χιλιάδες νεκροί, αγνοούμενοι και βασανισμένοι ήταν πήνατς, ποιος νοιάζεται για τους απολίτιστους Αφρικάνους και τους υπανάπτυκτους Λατινοαμερικάνους;
Τι ακριβώς πρότεινε η CIA στη Μάγκι, σύμφωνα με τον αστικο μύθο, εγώ δεν το γνωρίζω, μπορώ όμως να το εικάσω. Για την ακρίβεια μπορώ να το εικάσω με ασφάλεια πλέον, διαπιστώνοντας με περισσή έκπληξη και φρίκη, από την ασφάλεια της μετανάστευσής μου -το ομολογώ- πως στη χώρα μου συμβαίνουν πράγματα που διόλου compatible με μια constitutional democracy δεν τα λες. Στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση (έτσι τη λένε ευγενικά την Ασφάλεια) διεξάγονται βασανιστήρια. Ναι, ναι, απ’αυτά που η χώρα έχει υποσχεθεί πως δεν θα συμβαίνουν στο έδαφός της, έχοντας υπογράψει τη Συνθήκη της Γενεύης. Υπάρχουνε, βλέπεις, και κάτι ονειροπαρμένοι, αφελείς μαλάκες που χαχαχαχαχα ακόμα κάθονται και ασχολούνται με διεθνείς συνθήκες, με το διεθνές δίκαιο, με τα ανθρώπινα δικαιώματα και ραπανάκια για την όρεξη.
Στην ίδια χώρα, αυτή που την είπαν λίκνο της δημοκρατίας -μάλλον επειδή η δημοκρατία κοιμάται τον ύπνο του δικαίου μέσα στο κουνιστό της κρεβατάκι, αλλιώς να το εξηγήσω δεν μπορώ-, η επίσκεψη ενός αρχηγού κράτους σημαίνει πως η πρωτεύουσά της μετατρέπεται εν μία νυκτί σε οχυρωμένη πόλη.
Η μισή λοιπόν πόλη καθίσταται απροσπέλαστη για τους κατοίκους της, προκειμένου να μπορέσει ο τοπικός βεζύρης να κάνει μια βολτίτσα μπροστά στον εθνικό κήπο με την τιμώμενη Σουλτάνα, να χαρεί μωρέ κι ο Άρης Πορτοσάλτε μια όμορφη εικόνα από την κατά τ’άλλα τσαλαπατειμένη ευρωπαιοσύνη μας. Οι κάτοικοι αυτής της πόλης στερούνται το δικαίωμα στην διαμαρτυρία, δεν τους επιτρέπεται να εκδηλώσουν την απαρέσκειά τους προς την υψηλή επισκέπτρια, εκτός βέβαια κι αν θέλουν να το κάνουν πίνοντας εσπρεσσάκι στο Da Capo, oh wait, όχι στο Da Capo, η πλατεία Κολωνακίου ήταν εντός της κόκκινης ζώνης.
Κι όλο αυτό το στημένο σκηνικό πολέμου σκηνοθετείται και ενορχηστρώνεται την παραμονή της άφιξης της Κοντέσσας Καγκελαρίου, με αντιφατικές πληροφορίες που διαρρέουν τεχνηέντως, για να επιβεβαιωθεί, αφού έχει διασπαρεί η οργή και ο πανικός, ότι όχι η πλατεία Συντάγματος δεν θα είναι μεν αποκλεισμένη, αλλά το μετρό θα είναι κλειστό -κι όλα αυτά βάσει του άρθρου 11 του Συντάγματος (να το θυμόμαστε πού και πού το Σύνταγμα, εκείνο το πατσαβούρι μωρέ που κάναμε χαλάκι εισόδου πλέον), όπως αυτό ερμηνεύεται από νόμο του 1971: νόμο δλδ της Χουντας. Nice.
Και ξημερώνει ο θεός την ενάτη του μηνός Οκτωβρίου, και αρχίζουν από νωρίς οι προσαγωγές και οι συλλήψεις μέσα στο μετρό, μέσα στο τράμ, στις λεωφόρους και τις οδούς που άγουν προς τα σημεία των προσυγκεντρώσεων, χωρίς καμία απολύτως λογικοφανή εξήγηση, με πειστήρια ενοχής τις χειρουργικές μάσκες, τα μααλόξ και τα ριοπάν που εντοπίζονται από τους ελέγχους στα προσωπικά είδη. Και για μια ακόμα φορά το κέντρο της Αθήνας γίνεται αρένα, τα λιοντάρια κατασπαράσσουν τους αντιρρησίες, όταν δεν τους χρησιμοποιούν σαν ασπίδες προστασίας από τον πετροπόλεμο της οργής και του μίσους. Tα άγρια αυτά θηρία έχουν εξελιγμένα γούστα, δεν κατασπαράσσουν σκέτο: το απολαμβάνουν κάνοντας το γύρο του θριάμβου, επιδεικνύοντας τα θύματά τους και περνώντας εύλγλωττα μηνύματα: you will be the next ones, κάτσε καλά, δεν αστειευόμαστε, είμαστε killers εμείς.
Κι όλοι μας μιλάμε για τις θηριωδίες, για την τρομοκρατία, για την -στην πράξη- κατάλυση της δημοκρατίας, για τη συμπόρευση του φασισμού με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Αλλά τα απανωτά σοκ, οι απανωτές ρίψεις taser που μουδιάζουν το νευρικό σύστημα και απενεργοοιούν τον εγκέφαλο και τη σκέψη, μερικές φορές μάς κάνουν να λησμονούμε το επίδικο αντικείμενο. Το δημοκρατικό πολίτευμα είναι μάλλον το άλλοθι. Η δημοκρατία είναι κενό γράμμα, κύμβαλο αλλαλάζον, χωρίς ουσιαστικό δημοκρατικό έλεγχο από τους πολίτες (τις παραγωγικές δυνάμεις αν θες, άντε να στο πω κι έτσι) στις πηγές και τα μέσα παραγωγής.
Για να στο κάνω πιο ταληράκια, πρέπει να αποδεχτείς το πλιάτσικο. Πρέπει να αποδεχτείς πως θα σου αποψιιλώσουν το δάσος, για να μπορέσει η εταιρία να εκμεταλλευτεί τα κοιτάσματα και να κάνει τη μπίζνα της, χωρίς ενοχλητικά τραβήγματα από τη νομοθεσία. Η νομοθεσία προστεύει το δάσος, αλλά ό,τι δε λύνεται κόβεται. No Martini no party – no δάσος no ground for the law to be applied, απλά πράματα, τι δεν καταλαβαίνεις; Κι αν δεν το αποδέχεσαι, αν επιμένεις να αντιδράς, φιλαράκι, η καλή η δημοκρατία ξέρει και να εκπορνεύεται από μόνη της. Γιατί η δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα κι όλες αυτές οι φιοριτούρες κι οι περικοκλάδες, απλά δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα, όταν έχουν εκλείψει τα βασικά: τα κοινωνικά δικαιώματα δλδ, η πρόσβαση στα βασικά αγαθά, το δικαίωμα στην αξιοπρεπή ζωή.
Η αξιοπρέπεια δεν καταλύεται μονάχα όταν σε ξεγυμνώνουν και σε φτύνουν οι μπάτσοι στα μπουντρούμια τους. Η αξιοπρέπεια καταλύεται επίσης όταν μένεις ένα μήνα χωρίς ρεύμα γιατί δεν έχεις λεφτά να το πληρώσεις. Η αξιοπρέπεια καταλύεται επίσης όταν οι μπάτσοι ρίχνουν χημικά μέσα σε νοσοκομείο ή εισβάλλουν σαν τα αγρίμια σε ψυχιατρικό ίδρυμα. Η αξιοπρέπεια καταλύεται όταν στοιβάζεσαι στο λεωφορείο σαν τη σαρδέλα και αυτό που σου φταίει είναι ο ξένος που πιθανά αποπειράθηκε να κλέψει.
Γιατί, αν δεν το έχεις καταλάβει, το επίδικο αντικείμενο είναι οι μπίζνες, τα φράγκα, οι πωλήσεις βρε αδερφέ. Αυτά ήρθε να διασφαλίσει η Καγκελάριος. Το θέμα είναι να πουληθεί ό,τι υπάρχει, κοψοχρονιά, αφθορί και παραχρήμα, τώρα, χτες. Όλα τα υπόλοιπα, οι δόσεις, το έλλειμμα, το χρέος, είναι αμπαλάζ, περιτύλιγμα, δικαιολογίες, κούφια επιχειρήματα.
Η όλη φάση γίνεται για να περάσουν οι ιδιωτικοποιήσεις, κι επειδή αυτές πρέπει να περάσουν πάση θυσία, αν η δημοκρατία ενοχλεί, τόσο το χειρότερο για την δημοκρατία. Κι αν δεν μπορούν να την υπερασπιστούν αυτοί που το θέλουν, τόσο το χειρότερο για κείνους. Κι αν επειχηρήσουν να μας μπουν στο μάτι, να εμποδίσουν την ομαλή διεξαγωγή του προγράμματος, να υπερασπιστούν τα αυτονόητα δικαιώματα όλων σε μια αξιοπρεπή ζωή, αν τελοσπάντων μας ζορίσουν, έρχεται και η Καγκελάριος να κάνει επίδειξη δύναμης.
Γιατί το μήνυμα εν τέλει αυτό ήταν: καθίστε καλά, κοτζάμ Καγκελάριος επιθυμεί να πουλήσετε, κι εσείς τολμάτε να λέτε όχι; Ε too bad, άμα λέτε όχι, το καλό το παληκάρι ξέρει κι από ερμηνείες άρθρων του Συντάγματος, ξέρει κι από βασανιστήρια, ξέρει κι από απενεργοποιήσεις ενοχλητικών άρθρων άμα λάχει, ξέρει και να αποψιλώνει δάση, ξέρει να ρίχνει χημικά- στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, κι αν το πρόβλημα είναι η ίδια η δημοκρατία, ε, θα την καταστήσουμε αυτή αδιέξοδη.
Με δυο κουβέντες, η αξιοπρέπεια και η δημοκρατία είναι δίδυμες αδερφές κι υπό τη σκέπη τους έχουν τα κοινωνικά και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μόνο που αυτά όλα τα όμορφα και περισπούδαστα αγαθά δεν είναι πανάκειες. Δεν τα κατακτάς μια φορά και μετά καθάρισες, άραξες κι όλα κουλ. Η κοινωνία δεν είναι μουσείο, να εκθέτεις στις προθήκες, λίγη δημοκρατία από δω, λίγη ελευθερία από κει, λίγη αξιοπρέπεια παραπέρα και μπόλικα δικαιώματα all around, να περπατάς στους διαδρόμους φουσκωμένος σα διάνος από την περηφάνεια για τις κατακτήσεις σου.
Η κοινωνία είναι δυναμική και οι δομές, η ιδιοσύστασή της, η φύση της εξαρτάται και μεταβάλλεται βάσει των συσχετισμών. Κι όσο πλασιέδες Πρωθυπουργοί μπορούν να κλείνουν τη μισή πόλη για να βολτάρουν ανενόλχητοι, α λα μπρατσέτα και ευρωπαϊκά με τους υψηλούς προσκεκλημένους τοποτηρητές τους, που ήρθαν να ελέγξουν την ποιότητα του εμπορεύματος και αν όλα βαίνουν καλώς με την διαδικασία εκποίησης, τόσο -να το ξέρεις- οι συσχετισμοί δεν είναι με το μέρος των ψεκασμένων, αλλά με το μέρος των προσκυνημένων.
Αλλά, we will always have Jakarta…
* foto πηγή demotix
*Περικλέους Επιτάφιος, παρ. 37
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου