Φωτογραφία
Θα
μπορούσα να ανεβάσω, για επετειακούς λόγους, φωτογραφίες από το χωριό
της μάνας μου, το Μεσόβουνο Πτολεμαϊδας, που κάηκε τρεις φορές από τους
Γερμανούς και τους ντόπιους συνεργάτες του.
Από τους ελάχιστους άντρες
που σώθηκαν, ο παππούς μου, έμαθα ότι κρυβόταν για μέρες σε έναν φούρνο,
αλλά δεν είχε την ίδια τύχη και ο ανάπηρος του χωριού που όταν πήγαν να
τον ξεχωρίσουν από τους άλλους προτίμησε να μείνει μαζί τους στο
εκτελεστικό απόσπασμα.
Όμως
αυτή η φωτογραφία με τη δωρική απλότητα, τη συγκαλυμμένη απελπισία και
τον απροκάλυπτο σουρεαλισμό της, νομίζω ότι τα λέει όλα.
Είναι τραβηγμένη το 1946 από τον
David Seymour και σύμφωνα με το επεξηγηματικό σχόλιο που τη συνόδευε
εικονίζει τα παιδιά που απέμειναν μετά τη φασιστική επιδρομή και τη
σφαγή του Χορτιάτη Θεσσαλονίκης να κάνουν γυμναστική μπροστά στο
ερειπωμένο (κάηκε από τους Γερμανούς) σχολείο τους.
Μπροστά στέκεται η ελπίδα, πίσω ορθώνεται ο όλεθρος. Τα
υψωμένα χεράκια βεβαιώνουν την υπέρβαση, δείχνοντας με τεντωμένους τους
αγκώνες στο μέλλον. Σ' ένα πολύ διαφορετικό όμως μέλλον απ' αυτό που
ζούμε σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου