Λείπει η πολιτική βούληση
Μετά από πολλές περιπέτειες, η αυθεντική λίστα Λαγκάρντ
βρίσκεται και επισήμως στα χέρια του ελληνικού κράτους. Επιτέλους. Τώρα,
σύμφωνα με την πλειονότητα των σχετικών δημοσιευμάτων και σχολιασμών
στον ηλεκτρονικό Τύπο, οι αρμόδιες υπηρεσίες μπορούν να ελέγξουν αν η
πρώτη λίστα είχε υποστεί αλλοιώσεις και, κατ' αυτόν τον τρόπο, ένα
σοβαρό απόστημα του σάπιου μεν, αναντικατάστατου δε πολιτικού συστήματος
να καθαρθεί. Το καλύτερο βεβαίως θα ήταν να μη χρειαστεί καν η κάθαρση,
να μην έχει γίνει καμιά παραποίηση και όλα να κυλήσουν ομαλώς. Ούτε
ζημιά ούτε γάτα...
Το κακό για όλους όσοι έχουν την προσδοκία τα πράγματα να συνεχίσουν
να εξελίσσονται όπως τα τελευταία πολλά χρόνια είναι ότι πλέον η γάτα
και οι ζημιές της είναι πασιφανή. Με ή χωρίς παραποίηση, η ηγεσία της
κυβέρνησης Παπανδρέου και ο υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης
Παπαδήμου εξαφάνισαν τη λίστα Λαγκάρντ επί δύο χρόνια. Ο λόγος είναι
προφανής. Αν η αρχική λίστα παραποιήθηκε, σημαίνει ότι το πρόβλημα βγήκε
από τη μέση. Αν δεν παραποιήθηκε, σημαίνει ότι παραμένει στη λίστα. Και
για όποιον δεν θέλει να κλείνει τα μάτια, ακόμη και στη λίστα που έχει
δει το φως της δημοσιότητας υπάρχουν πολλά ονόματα καταθετών στην HSBC
που συναλλάσσονται με την πολιτική εξουσία και δεν θα ήθελαν να δουν το
όνομά τους στη λίστα.
Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, υπάρχει απόκρυψη στοιχείων από τους πλέον
αρμόδιους να τα αξιοποιήσουν, βεβαίως και για φοροσυλλεκτικούς λόγους,
και αυτό πρέπει να έχει συνέπειες. Μπορεί η υπάρχουσα κοινοβουλευτική
πλειοψηφία να διαλευκάνει την υπόθεση και να την προχωρήσει ώς το τέλος;
Αναμφίβολα όχι. Όχι επειδή είναι κακοί άνθρωποι, διεφθαρμένοι ή
πασόκοι, νεοδημοκράτες κ.λπ., αλλά επειδή είναι ελεγχόμενοι οι ίδιοι, θα
πρέπει να καταδικάσουν εαυτούς, κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ στα
χρονικά. Θεωρητικά ένα κόμμα θα μπορούσε να δεχτεί τον έλεγχο, ακόμη και
την καταδίκη δύο - τριών στελεχών του, αλλά ποτέ της ηγεσίας του, διότι
σ' αυτήν την περίπτωση αυτοκαταργείται. Το ΠΑΣΟΚ, άρα, θα αμυνθεί μέχρι
τέλους, αφού εν προκειμένω εμπλέκονται και η πρώην και η νυν ηγεσία
του. Χωρίς ΠΑΣΟΚ, προφανώς δεν υπάρχει κοινοβουλευτική κυβερνητική
πλειοψηφία και αυτό δεν πρόκειται να το δεχτεί ούτε ο Αντ. Σαμαράς.
Τα ίδια πάνω-κάτω ισχύουν και στην "υπόθεση Ρουμελιώτη". Ορθότερα,
στην υπόθεση Μνημονίου. Λείπει η πολιτική βούληση από την κρατούσα
πλειοψηφία για να διερευνηθούν οι δύο υποθέσεις και να αποδοθούν
ευθύνες. Το πραγματικό ερώτημα είναι πόσο μπορεί να κρατηθεί στην
εξουσία μια κυβέρνηση που στηρίζεται στη συγκάλυψη και το ψέμα. Μάλλον
όχι για πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου