Ναι, να πας εσύ φυλακή, για να σωθεί η χώρα

«Κοιτάξτε, όλοι αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη η χώρα να εξακολουθήσει να εχει κυβέρνηση, (αντιλαμβανόμαστε) το φάσμα της ακυβερνησίας και (τι σημαίνει) το να πέσει. Κι εγώ θέλω να μείνει η κυβέρνηση. Αλλά όχι όμως να πάω εγώ φυλακή για να μπορέσει να διατηρηθεί η κυβέρνηση. Γιατί κάτι τέτοιο γίνεται αυτή τη στιγμή».

Του Old Boy

Πέραν από την ουσία της υπόθεσης, πέραν από το ποιός έκανε τι, ποιος αλλοίωσε περισσότερο τη λίστα, ποιός την έκρυψε σε βαθύτερο συρτάρι, ποιός έχασε το cd και ποιός το USB, ποιός έκανε τις περισσότερες κόπιες και σε τι ημερομηνίες, πέραν από τα τεκμήρια αθωότητας και τις ενδείξεις ενοχής, ας μείνουμε σε αυτήν καθαυτήν την φράση του Γιώργου Παπακωνσταντίνου στην προ ημερών συνέντευξή του στη ΝΕΤ.

Ας μείνουμε στη φράση υιοθετώντας την εκδοχή της πλήρους αθωότητάς του. Για τις ανάγκες της συζήτησης ας υποθέσουμε λοιπόν πως πράγματι δεν έχει κάνει τίποτα το ποινικά κολάσιμο, πως είναι ο «πεντακαθαρίδης» που με σκευωρία στοχοποίησαν. Από που κι ως που ισχυρίζεται ο συγκεκριμένος άνθρωπος ότι το ατομικό του συμφέρον υπερτερεί του γενικού, ότι μια άδικη φυλάκισή του είναι κάτι που θα πρέπει να ταρακουνήσει τόσο τη συνείδησή μας ώστε να πούμε, όχι, αν είναι να μπει φυλακή ένας αθώος, ας καταστραφεί η χώρα;

Το όλο μνημονιακό αφήγημα δεν είναι αυτό της ύπαρξης ενός γενικότερου καλού που δικαιολογεί κάθε θυσία, όσο άδικη κι επώδυνη κι αν είναι, κι όσο περισσότερους κι αν αφορά, αφού αν δεν γίνει η θυσία, η άλλη εναλλακτική είναι η καταστροφή, το ότι χρονικά θα πάμε εξήντα χρόνια πίσω και τοπικά θα γίνουμε Σομαλία και Αφγανιστάν; Δεν ταυτίστηκαν συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές με τη σωτηρία της χώρας; Δεν τέθηκε και ξανατέθηκε την τελευταία τριετία πριν από κάθε μνημόνιο, πριν από κάθε δόση, πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση το δίλημμα «Ή εμείς ή το χάος»;

Αυτός που βγήκε στην ανεργία, αυτός που μειώθηκε ο μισθός του ή η σύνταξή του σε επίπεδα μη βιώσιμα, αυτός που μετανάστευσε, αυτός που δεν έχει να ζήσει, αυτός που αυτοκτόνησε, πόσο περισσότερο έφταιγαν από τον -ας υποτεθεί αθώο- Γιώργο Παπακωνσταντίνου; Αυτοί γιατί κλήθηκαν να δεχθούν αγόγγυστα τη θυσία για το γενικότερο καλό;

Δεν υπάρχουν δυο ειδών Ιφιγένειες, οι πρόθυμες και οι μη πρόθυμες. Κανείς πολίτης δεν έγινε Ιφιγένεια πρόθυμα για να υπηρετήσει τις μνημονιακές προδιαγραφές. Δεν ρωτήθηκαν οι ασθενέστερες κατηγορίες πολιτών αν δέχονται να γίνουν Ιφιγένειες για να σωθεί η χώρα. Τους επιβλήθηκε.

Αν σε έχουν παγιδεύσει, Γιώργο Παπακωνσταντίνου, αν αφαίρεσαν άλλοι τους συγγενείς σου από τη λίστα, αν σύμφωνα με όσα υπονοείς «δίνουν» εσένα προκειμένου να μην πληγεί ο Βενιζέλος γιατί τότε θα πέσει η κυβέρνηση, αυτή δεν είναι μια αδικία που, αν κατεξοχήν ένας άνθρωπος οφείλει από πατριωτικό καθήκον να δεχτεί, αυτός είσαι εσύ;

Ναι, υπό νορμάλ συνθήκες μια δημοκρατική χώρα χάνει την ψυχή της και το νόημά της όταν χρησιμοποιεί τους πολίτες της ως μέσο και όταν προκειμένου να εξυπηρετήσει την οποιαδήποτε πολιτική στόχευση ισοπεδώνει με τον ένα ή τον άλλον τρόπο ζωές ανθρώπων.Ναι, το μέτρο μιας δημοκρατικής πολιτείας είναι ο κάθε μεμονωμένος πολίτης, ο πλήρης και αδιαπραγμάτευτος σεβασμός των ατομικών, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων του. Αλλά στις συνθήκες αυτές που κατ΄επανάληψη εσύ επικαλέστηκες και όταν είσαι από τους μεγάλους αρχιτέκτονες αυτής της νέας μορφής πολιτείας, κάτσε και κάνε φυλακή Γιώργο Παπακωνσταντίνου, για τον Βενιζέλο, για τη διατήρηση της κυβέρνησης, για να μην πέσει η χώρα στο χάος.

 http://www.unfollow.gr.com