το ψάρι στο γραφείο

το ψάρι στο γραφείο

το βρακί του ντάρθ 

Είναι ένας τύπος στο γραφείο που έρχεται καθημερινά με μάσκα και αναπνευστήρα. Λέει ότι είναι ψάρι. Εκτός από αυτό φαίνεται μια χαρά τύπος. Κάθεται με το λάπτοπ στα πλακάκια της τουαλέτας και κάθε τόσο μπαίνει στη ντουζιέρα και βρέχεται. Δεν πολυμιλάει, όταν θέλει να μας πει κάτι, στέλνει email ή περνάει από τα γραφεία μας και κολλάει στις οθόνες μας κίτρινα ποστ ιτ. Ακόμη κι αν δεν τον έχουμε δει, βλέπουμε τις λιμνούλες που σχηματίζονται από το νερό δίπλα στα γραφεία μας και καταλαβαίνουμε ότι είναι τα δικά του ποστ ιτ. Μια μέρα η κυρία Ματίνα από το Λογιστήριο τον κοίταξε για δυο λεπτά συνεχόμενα και του είπε: "Δεν είσαι ψάρι. Τα ψάρια δεν έχουν λάπτοπ". Και ο τύπος της είπε: "Απλά δεν είμαι συνηθισμένο ψάρι, από αυτά που ξέρεις" και γύρισε στα πλακάκια της τουαλέτας και το λάπτοπ.

Όταν είμαι άρρωστος, με γεμάτα ιγμόρεια και δυσκολία στην αναπνοή, ξαπλώνω στον καναπέ και κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι ότι είμαι δύτης σε ελεύθερη κατάδυση με μάσκα και αναπνευστήρα. Δεν την ξέρω καλά τη θάλασσα. Γεννήθηκα στη στεριά και μεγάλωσα σε χωράφια, γύρω γύρω βουνά, χώμα, λίπασμα, βροχές εβδομάδων. Εκεί που κλείνω τα μάτια όμως ακούω την ίδια την αναπνοή μου όπως ακούγεται η αναπνοή του Νταρθ Βέιντερ ή σαν μακροβούτι του Αυγούστου.  Το μόνο που ξέρω για τη θάλασσα είναι πως αν κλείσεις τα μάτια και συγκεντρωθείς πολύ μπορείς να φέρεις όλη την υποβρύχια μοναξιά στο γραφείο σου, στο σαλόνι σου ή στο κρεβάτι σου.
Ο τύπος που λέει ότι είναι ψάρι χτές έλειπε. Ρώτησα τον θυρωρό αν τον είδε και μου είπε ότι κάποτε είχε ένα χρυσόψαρο το οποίο ερωτεύτηκε ένα καναρίνι και πήγαν στο Παρίσι και πίναν κρασί και κάπνιζαν φούντα και τέτοια. Σκέφτηκα ότι τα χρυσόψαρα δεν πίνουν κρασί ή φούντα αλλά μετά θυμήθηκα ότι, εντάξει μπορεί να μην ήταν συνηθισμένο χρυσόψαρο, από αυτά που ξέρω. "Δεν ήταν συνηθισμένο χρυσόψαρο, από αυτά που ξέρεις" είπε ο θυρωρός σαν να διάβαζε τη σκέψη μου. "Ήξερε να διαβάζει την ώρα, να πληρώνει τη ΔΕΗ και να μαγειρεύει μακαρόνια με κιμά. Μου λείπει το χρυσψαρό μου". Βγήκα ζαλισμένος στην Κηφισίας, τυλίχτηκα καλά στο μπουφάν μου και έσφιξα τις γροθιές μου.

Τα τελευταία δυο χρόνια κοιμάμαι με σφιγμένες γροθιές. Δεν το είχα προσέξει. Το παρατήρησε κάποια στιγμή μια κοπέλα και μου είπε "φοβάμαι, νιώθω σαν να κοιμάμαι με μποξέρ". Εγώ. Μποξέρ. Θα μπορούσα να είμαι ο τύπος που κουβαλάει την πετσέτα του μποξέρ, ή αυτός που του φτιάχνει το τσάι μετά τον αγώνα. Τέλος πάντων. Της ζήτησα συγγνώμη και της είπα "αν ήμουν ψάρι δεν θα είχα χέρια". Δεν ξέρω γιατί της το πα αυτό. Καμιά φορά ακόμη κι εγώ με βρίσκω περίεργο.
Το αφεντικό ρώτησε για τον τύπο που λεει ότι είναι ψάρι. Η κυρία Θεοδοσία από τις Πωλήσεις είπε πως το πρωί ήταν εδώ. Έτρωγε μια σαλάτα με γαρίδες, λέει, και είχε μια περίεργη γλοιώδη ουσία πάνω του. Είχα ένα κακό προάισθημα. Έτρεξα στην τουαλέτα και είδα ένα άδειο κοστούμι των 39,99 ευρώ πεταμένο στο πάτωμα και δίπλα τη μάσκα και τον αναπνευστήρα. Είχε ένα μικρό σημείωμα που έγραφε το ονομα μου και έλεγε "Θα τα χρειαστείς σύντομα". Το έχωσα γρήγορα στην τσέπη και φώναξα τους υπόλοιπους. Δεν μιλούσε κανένας. Η κυρία Ματίνα έκλαιγε. Μίλησα πρώτος και ρώτησα: "Λέτε να έφυγε από την λεκάνη ή απο το σιφόνι"; "Σοβαρέψου", είπε το αφεντικό, "κανείς δεν χωράει από αυτό το σιφόνι. Προφανώς έφυγε απο τη λεκάνη". Ο κόσμος σταμάτησε να μιλάει ξανά. Η κυρία Ματίνα έκλαιγε ακόμη.
"Τι θα φάμε;" ρώτησε μετά από λίγο ο Τάκης, ένας ψηλός αδύνατος τύπος από το τμήμα Δικτύων και Πολυμέσων. "Εγώ θέλω σήζαρς" είπε η Δήμητρα από τις Δημόσιες Σχέσεις. "Εγω κινέζικο" είπε η κυρία Θεοδοσία από τις Πωλήσεις. Τελικά δεν ξέρω γιατί, αλλά πήραμε πιτόγυρα. Ωραία ήταν. Ξεροψημένα και με έξτρα τζατζίκι. Μας έκαναν δώρο και μια κοκακόλα. Ήταν και γαμώ τις μέρες γενικά, όσο μαλακία πρέπει και όσο γαμάτη πρέπει.  

  το βρακί του ντάρθ