Εκφασισμός
Όχι ότι είναι
σημαντικότερη πράξη κρατικής βίας –
έχουν στο μεταξύ πληθύνει τόσο πολύ οι
εκδηλώσεις της, ώστε κινδυνεύουμε από έναν αυξανόμενο μιθριδρατισμό της απάθειας – αλλά
οι συμβολικές προεκτάσεις της είναι
που με εξοργίζουν.
Μιλάω για τα βίαια χτυπήματα
στο λαιμό και στο κεφάλι, σαν να προσπαθούν
να καταργήσουν τη σκέψη, να παραμορφώσουν
το πρόσωπο και να διαλύσουν το άτομο.
Μιλάω, ακόμη, για το
τσακισμένο ύφος των κρατουμένων, που
εκτός απ' έναν, δείχνουν τόσο λυγισμένοι, ώστε πάνω τους διακρίνω την εικονογραφία της
κρατικής επιβολής που απευθύνει
απειλητικά μηνύματα παραδειγματισμού
σε όποιον με θεμιτά ή αθέμιτα, ορθά ή
λαθεμένα μέσα επιχειρεί να την
αμφισβητήσει.
Μιλάω, τέλος, για την
πρόχειρη φωτογραφική παραποίηση, που
θα ήταν αφέλεια να την αποδώσουμε σε
λόγους ερασιτεχνισμού, αφού είναι τόσο
προφανής ώστε μόνο ως έκφραση αλαζονείας
και εμπαιγμού θα μπορούσε κανείς να την ερμηνεύσει.
Το πιο σημαντικό
απ' όλα αυτά είναι το κατρακύλισμα του
νομικού μας πολιτισμού, που πρώτα
κουρέλιασε με την εγκύκλιο για τις
διαθεσιμότητες και τις αργίες το τεκμήριο
της αθωότητας και τώρα σπεύδει να δώσει
μαθήματα κρατικού εκφασισμού.
Αλλά αν η ΝΔ αποφάσισε
για λόγους πολιτικής στρατηγικής να
απευθυνθεί τόσο απροκάλυπτα στην
εκλογική βάση της Χρυσής Αυγής, αναρωτιέμαι
αν αρκούν οι σχετικές με το συμβάν
ανακοινώσεις των πολιτικών της συνεταίρων
στην τρικομματική κυβέρνηση.
Ρητορικός και μόνο ο προβληματισμός που διατυπώνω. Ασφαλώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου