Οι σκάφες και τα... στεγνοκαθαριστήρια

Ο «ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ» ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΕΙΝΑΙ «ΠΑΡΤΕΡΙ» ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ

Οι σκάφες και τα... στεγνοκαθαριστήρια

Του ΘΟΔΩΡΗ ΚΟΥΒΑΚΑ

Στην απελευθερωμένη παγκόσμια αγορά του χρήματος η φοροδιαφυγή είναι νόμιμη. Αρκεί να ανοίξει κανείς μια εταιρεία σε έναν «παράδεισο», να στέλνει εκεί τα χρήματά του και να πληρώνει από ελάχιστο έως καθόλου φόρο.

Υπάρχουν πάνω από 50 τέτοια κέντρα στον πλανήτη, αλλά μόνο πέντε ή έξι μεγάλα. Σε τέτοιους παραδείσους, οι ειδικοί εκτιμούν ότι κρύβονται περί τα 20 τρισ. ευρώ. Ο τζίρος 5 ή 10 δισ. ευρώ -ας πούμε- μιας μεγάλης εταιρείας ποτών, μαζεύεται από διάφορες χώρες με υψηλή φορολογία, σε μια άλλη με αστείο φόρο.

Συχνά σε αυτές τις περιοχές οι μόνοι πολύ αυστηροί νόμοι για το χρήμα αφορούν το... τραπεζικό απόρρητο.

Η Κύπρος ήταν επί χρόνια ένας τέτοιος μικρός παράδεισος. Αφθονοι Ελληνες άνοιξαν από νωρίς εκεί εταιρείες των 500 λιρών, μεταβίβασαν ακίνητα κ.λπ., κ.λπ. Κάτι αντίστοιχο έκαναν και οι Βρετανοί ή οι Ρώσοι, με τη διαφορά ότι για εκείνους ήταν και εξαιρετικός τόπος διαμονής ή έστω παρατεταμένων διακοπών. Κάποιοι έφερναν τις ουκ ολίγες οικονομίες τους, ενώ άλλοι δεκάδες ή και περισσότερα σκοτεινά εκατομμύρια. Οσο πιο πολλά ήταν, τόσο πιο λίγο έμεναν στις κυπριακές τράπεζες, τόσο πιο μικρό κέρδος άφηναν. Ετσι έφτασε το «πρόβλημα» της Κύπρου σε περίπου 60 δισ. ευρώ. Πολλά για ένα νησάκι.

Τα «σοβαρά λεφτά»

Ας πάρουμε τώρα το Λουξεμβούργο ως ένα ακόμη παράδειγμα. Το Μεγάλο Δουκάτο έχει τη μεγαλύτερη βιομηχανία διαχείρισης κεφαλαίων στην Ευρώπη. Επισήμως αυτά ήταν 2.314 τρισ. ευρώ τον Νοέμβριο του 2012. Ολογράφως έχει άλλη βαρύτητα: 2.314.448.000.000.000 ευρώ. Δύο κόμμα τρία τετράκις εκατομμύρια! Σχεδόν 40.000 φορές το «πρόβλημα» της Κύπρου. Τα περισσότερα από τα κεφάλαια αυτά είναι πλέον νόμιμα. Εκεί είχαν όμως «ακουμπήσει» μερικά δισεκατομμύρια και άνθρωποι σαν τον Βορειοκορεάτη Κιμ Γιονγκ Ιλ, τον Σαντάμ Χουσεΐν ή τον Μουαμάρ Καντάφι, όπως υποστηρίζουν ερευνητές, ειδικοί στο ξέπλυμα χρήματος. Και χιλιάδες άλλοι από παντού.

Η Κύπρος έχει (ή είχε) μόνο δύο μεγάλες τράπεζες που μαζί δεν θα έμπαιναν ούτε καν στους μικρομεσαίους καταλόγους του Λουξεμβούργου. Από τις 143 τράπεζες του Λουξεμβούργου, σχεδόν όλες είναι μεγαλύτερες. Μόνο πέντε από αυτές είναι, όμως, εγχώριες τράπεζες. Ολες οι υπόλοιπες ανήκουν σε τράπεζες άλλων χωρών με πρώτη -φυσικά- τη Γερμανία, που έχει 39 τράπεζες στο Λουξεμβούργο.

Φυσικά δεν είναι όλοι οι πελάτες τους φοροφυγάδες, ούτε καν οι περισσότεροι. Υπάρχουν όμως πολλές εταιρείες, όπως η Amazon, που στη Βρετανία με τζίρο 3,3 δισ. λιρών πλήρωσε μόλις 2,5% φόρο, η Google που με 2,5 δισ. λίρες πλήρωσε 0,4% φόρο και η Starbucks η οποία δεν πλήρωσε ούτε μια λίρα για τζίρο 365 εκατ. λιρών. Νομίμως. Με πολύ καλούς και ακριβούς λογιστές, που εκμεταλλεύονται κάθε παραθυράκι, αλλά νομίμως. Η Amazon μάλιστα, μέσω Λουξεμβούργου.

Το Μεγάλο Δουκάτο έχει κατηγορηθεί πολλές φορές για «χαλαρότητα» στον έλεγχο των κεφαλαίων που δέχεται. Βρέθηκε στις γκρίζες λίστες του ΟΟΣΑ, αν και τα τελευταία χρόνια έκανε σοβαρές βελτιώσεις στο σύστημα ελέγχων και θεωρείται πλέον σχετικά καθαρό. Και, σε αντίθεση με την Κύπρο, το Λουξεμβούργο δεν κινδυνεύει να χρεοκοπήσει.

http://www.enet.gr/?i=news.el.8emata&id=352280