Το άκρον του μίσους
Ακρως επικίνδυνα για τη Δημοκρατία
είναι τα αλλεπάλληλα, αποκρουστικά περιστατικά ακροδεξιάς βίας από το
νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής. Βουλευτές και στελέχη της
συμπεριφέρονται ως μέλη εγκληματικών συμμοριών, συνεχίζουν ακάθεκτοι την
τραμπούκικη συμπεριφορά τους, υποκαθιστούν τις δημόσιες δομές,
καλύπτουν πολιτικά κάθε πράξη ρατσισμού, πυροδοτούν το φυλετικό μίσος
και τις διακρίσεις.
Φτάσαμε ακόμη και στο σημείο βουλευτές της όχι μόνο να
ασχημονούν και να υβρίζουν εντός του Κοινοβουλίου, αλλά και να
οπλοφορούν φανερά, να επιδεικνύουν τα όπλα τους, να επιχειρούν να
εισέλθουν με αυτά μέσα στο κτήριο της Βουλής.
Οι αντιδημοκρατικές προκλήσεις των χρυσαυγιτών αποτελούν
ουσιαστικά το DNA ύπαρξης του ελληνικού φασιστικού κόμματος, που ποτέ
δεν έκρυψε τις στενές εκλεκτικές του συγγένειες με τον Χίτλερ, τη
σβάστικα (μαίανδρο τον αποκαλούν επί το ελληνικότερον) και το ναζιστικό
χαιρετισμό του αρχηγού του.
Οι βασικές αιτίες της εκλογικής εκτόξευσης της Χρυσής Αυγής, που
από μηχανισμός ακροδεξιάς ρατσιστικής πεζοδρομιακής βίας εμφανίζεται
τώρα ως τρίτο κόμμα, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, είναι κυρίως
κοινωνικές και πολιτικές. Σχετίζονται με την κρίση, το θολό
αντισυστημικό της λόγο, την απαξίωση του πολιτικού συστήματος.
Ωστόσο, μεγάλο ρόλο έπαιξε και η επιδεικτική αδιαφορία των
διωκτικών μηχανισμών, ιδίως της Αστυνομίας (σημαντικοί θύλακοι της
οποίας, όπως έχει καταγγελθεί, συνεργάζονται στενά με τη Χρυσή Αυγή)
αλλά και της Δικαιοσύνης. Πότε παρενέβη αυτεπαγγέλτως εισαγγελέας για
τις σχεδόν καθημερινές ρατσιστικές επιθέσεις κατά αλλοδαπών-μεταναστών;
Πότε ασκήθηκε δίωξη στους κήρυκες του φυλετικού μίσους;
Ο νέος αντιρατσιστικός νόμος περιέχει διατάξεις που εμποδίζουν
τους οπαδούς της μισαλλόδοξης βίας να προπαγανδίζουν τις απόψεις τους,
υπό το πρόσχημα της ελευθερίας του λόγου. Προκαλεί όμως ταυτόχρονα και
ορισμένες σοβαρές ενστάσεις για το εύρος αυτής της απαγόρευσης, αλλά και
πολιτικό πρόβλημα στο εσωτερικό της Ν.Δ. Ετσι εξηγείται γιατί στελέχη
της, αλλά και άλλοι, αναπαράγουν την απαράδεκτη «θεωρία των δύο άκρων»,
συγκρίνοντας εντελώς ανόμοια πράγματα, για καθαρά μικροκομματικούς
λόγους. Αυτή όμως είναι μια θεωρία εξίσου επικίνδυνη για τη Δημοκρατία. Η
οποία οφείλει να είναι ανεκτική, αλλά δεν πρέπει να παραδώσει την
τήρηση της νομιμότητας στους αποδεδειγμένα καταπατητές της. Οφείλει να
αυτοπροστατευθεί πριν να είναι πολύ αργά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου