Εδώ Κωνσταντινούπολη: «Εφέντι, παραιτήσου»

Εδώ Κωνσταντινούπολη: «Εφέντι, παραιτήσου»

Αλέξης Γραμματικός

Όλα ήταν στη θέση τους. Οι μπουλντόζες στα εργοτάξια, οι τουρίστες στην Ιστικλάλ, ο Ερντογάν στα κανάλια, τα δέντρα στη ρίζα τους. Το σχέδιο «ανάπλαση Ταξίμ» προχωρούσε κανονικά. Εκτός και αν άκουγες λίγο καλύτερα τον υπόκωφο θόρυβο ανάμεσα στις προτάσεις και τις συζητήσεις. Ένα «αλλά», ένα «άρα», ή ένας μορφασμός που δεν ολοκλήρωναν τη φράση ποτέ… Λες και το νόημα υπήρχε, αλλά έψαχνε πώς να εκφραστεί.
Και μια μέρα, η αλαζονεία με περισσή σιγουριά μπήκε στην πλατεία Ταξίμ δίπλα από τα εργοτάξια για να κόψει το πρώτο δέντρο, ώστε να χτίσει έπειτα το εμπορικό κέντρο που θα πληρωθεί αδρά! Κάποιος τους είδε. Μετά κι άλλος, μετά κι άλλος… Τους σταματήσανε. Οι «ξυλοκόποι» φύγανε. Το βράδυ ήταν κιόλας μαζεμένοι χιλιάδες κάτοικοι για να εμποδίσουν την κατακρεούργηση του μοναδικού πράσινου πάρκου στο κέντρο της Πόλης.
Η αστυνομία, προ πολλού εδραιωμένη πάνω στην πλατεία, σε κάποιο πρόχειρο, άτυπο παράρτημα τύπου «κοντέινερ», με τσάι και φράχτη. Οι διαδηλωτές στήσανε σκηνές παραδίπλα κρατώντας βιβλία και μουσικά όργανα. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο. «Όχι στο εμπορικό. Ναι στο πάρκο.». Μανάδες με μωρά μέσα σε σκηνές να προσπαθούν να διασώσουν το τελευταίο ψεγάδι φύσης στο κέντρο της πόλης τους. Νέοι, γιαγιάδες, άνθρωποι ανεξαρτήτου ηλικίας και ιδεολογίας… Ο Ερντογάν αρκέστηκε να δηλώσει πως «η κυβέρνηση έχει αποφασίσει». Τι μου θυμίζει…
Στις 5 τα χαράματα της Παρασκευής γίνεται η πρώτη αστυνομική επίθεση στις σκηνές. Οι περισσότεροι κοιμούνται. Προσπαθούν να αντιδράσουν. Τρέχουν, οργανώνονται όσο μπορούν. Η αστυνομία μετά από λίγη ώρα τους έχει πετάξει έξω από το πάρκο. Είναι μόνο η αρχή. Ο κόσμος αντιδρά. Ξημερώνει. Μαζεύονται κι άλλοι. Δακρυγόνα παντού, σε όλο το κέντρο της Πόλης. Κυνηγητό στα στενά. Φτάνουν μέχρι το Μπεσίκτας. Ελικόπτερα. Σειρήνες. Τουρίστες χαμένοι. Το διεθνές CNN μεταδίδει. Το CNN Turk όχι… Κλείνουν το διαδίκτυο στην Ταξίμ. Έχει φτάσει μεσημέρι. Ο κόσμος, αντί να διαλυθεί, μαζεύεται. Η βία της αστυνομίας είναι ξεκάθαρη… Η εντολή, επίσης. Χτυπάει, κυνηγάει, τρομοκρατεί, εκπυρσοκροτεί δακρυγόνα, τραυματίζει κόσμο. Το βράδυ ακούγεται ότι είναι στους δρόμους της Πόλης ένα εκατομμύριο κόσμος. Σε Άγκυρα και Σμύρνη πορείες, αστυνομία, επεισόδια. Εκατοντάδες τραυματίες. Στο διαδίκτυο μιλάνε για τέσσερις νεκρούς. Γράφουν στα social media «όλοι στην Ιστικλάλ και στην Ταξίμ» και «η επανάσταση δεν θα μεταδοθεί τηλεοπτικά». Κατεβήκαμε το βράδυ αργά. Γυρίσαμε στις 02:45. Στις 03:00 κατέβηκε όλη η γειτονιά, μαζικά, φωνάζοντας.
Σπρέι στους τοίχους γράφουν «δολοφόνε, ΑΚΡ» (σ.σ.: κυβερνών κόμμα) και «Ταγίπ (σ.σ.: Ερντογάν) παραιτήσου». Τον αποκαλούν ειρωνικά «εφέντι» (αφέντη). Στα παράθυρα ο κόσμος χτυπάει κατσαρόλες και φωνάζει. Νιώθεις ότι υπάρχεί μια ενότητα στο πλήθος, πέραν του πολιτικού. Υπάρχει η αναζήτηση του δικαίου κάτω από την ίδια σημαία. Φαίνεται να λέει «Δεν θέλουμε το εμπορικό κέντρο στην πλατεία, όσο μεγάλο τζαμί κι αν τάζεις δίπλα του». Σαν να έσπασε ο κρίκος της τεντωμένης αλυσίδας μεταξύ δυτικής καπιταλιστικής ανάπτυξης και μουσουλμανισμού. Ο Ερντογάν με τον αυταρχισμό του, στη μετά οικονομικής κρίσης (βλ. 2002) Τουρκία, εδώ και μια δεκαετία πατούσε επιδέξια σε δύο βάρκες. Δεν είδε όμως το δέντρο…

 http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.antapokrites&id=24903