Οι επιτήδειοι και το «λάθος»
Δυστυχώς η Ελλάδα δεν διαθέτει «πλατεία Ταξίμ». Ο κόσμος άκουσε απαθής για το «λάθος» του Μνημονίου, έβρισε πιθανώς μέσα απ' τα δόντια του και τυλίχτηκε ξανά στην απελπισία του. Ούτε ένας στους δρόμους. Καμία νύξη από κόμματα και οργανώσεις για μια σαρκαστική διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας, με αφορμή την επίσημη ομολογία για το εγκληματικό «λάθος» και την τοξικότητα του «σωτήριου» Προγράμματος. Ούτε μια λεκτική μολότοφ εναντίον αυτουργών και διεκπεραιωτών ούτε μια σπασμένη πρόσοψη -από λεκτικό πετροβόλημα- στο εξοργιστικό μηντιακό ενδιαίτημα, το οποίο στήριξε και τελικώς επέβαλε το δυναστικό Μνημόνιο.
Ομως το σώμα της χώρας θυμάται. Και κάποια στιγμή η μνήμη του θα ενεργοποιηθεί. Οι πρωταγωνιστές της θλιβερής τριετίας -στίλβοντα πολιτικά μαχαίρια και πειθήνια ντελίβερι μπόις- δεν μπορούν να κρυφτούν, όσο και αν οψίμως καταφέρονται εναντίον του ΔΝΤ και της Ενωσης ή σιωπούν αιδημόνως για το λάθος. Τα έργα και οι ημέρες τους δεν ξεχνιούνται. Αυτή η μέγιστη προσφορά της μνήμης: καμιά επιστοσύνη στα λόγια τους. Κανένα ευήκοον ους στις δηλώσεις, τις εξαγγελίες, τις παροτρύνσεις, τα σχέδια, τις επισημάνσεις, τις αναλύσεις ή στην επανάληψη της τρομώδους προπαγάνδας τους. Χλεύη και σαρκασμός απέναντι στις αισχυντηλές απόπειρες ορισμένων να επανέλθουν άμωμοι στο πολιτικό προσκήνιο με νέα πολιτικά μορφώματα ή να συμπήξουν φορείς κεντροαριστερής (!) κατευθύνσεως. Ιδού γιατί:
* Πολιτικοί και μηντιακοί πυλώνες δεν βρήκαν λέξη να πουν για το ευένδοτον και την πολιτική κακομοιριά του μοιραίου Γ. Παπανδρέου και της ολίγιστης ομάδας του, όταν βρέθηκε κάθιδρος, φοβισμένος και τελικώς άναυδος μπροστά στον αναίσχυντο εκβιασμό της ωμής Μέρκελ. Κανένας από τους επιφανείς πολιτικούς και τους σπουδαιοφανείς αναλυτές δεν τόλμησε να διανοηθεί έστω το στοιχειώδες: την επιστράτευση λογικών επιχειρημάτων απέναντι στον τιμωρητικό τυφώνα του Βερολίνου. Δέχθηκαν και νομιμοποίησαν με τα γνωστά «σοβαρά» επιχειρήματα το εξοργιστικό επιτόκιο. Σιώπησαν μπροστά στην άρνηση για επαρκή χρόνο, αναγκαίο για την αποπληρωμή χρεών αλλά και για τις επείγουσες μεταρρυθμίσεις στον κρατικό μηχανισμό. Ανέχθηκαν τη βιαιότητα στις περικοπές μισθών και συντάξεων. Φυσικά, ούτε λόγος για απομείωση του χρέους. Ούτε κουβέντα για το οφθαλμοφανές αδιέξοδο στο οποίο οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια το άθλιο Μνημόνιο (αύξηση του δημοσίου χρέους, τρομακτική ύφεση).
* Πολιτικοί και μήντια πρωτοστάτησαν στην πρωτοφανή κατασυκοφάντηση της χώρας, ώστε η ενοχή του κόσμου να καταστήσει προσπελάσιμο το εξοντωτικό Πρόγραμμα. Η γερμανική «οδηγία» βρήκε αμέτρητους προθύμους να λυσσομανούν σε κανάλια και έντυπα εναντίον των «διεφθαρμένων» και τεμπέληδων του Νότου. Περνούσε ο καιρός, ανέβαιναν τα σπρεντ, βυθιζόταν η χώρα, καθυστερούσε τραγικά η Ενωση, και εκείνοι δεν έβρισκαν ούτε ένα ψεγάδι στη συνολικά εγκληματική διαδικασία.
* Επιφανή στελέχη των μήντια παρακολουθούσαν εντατικά σεμινάρια, ώστε να προβληθεί πειστικά η αναγκαιότητα του Μνημονίου. Στο καλλιεργημένο έδαφος του φόβου και του πανικού, της χρεοκοπίας και του αφανισμού, άρχισε -άμα τη αναγγελία του Μνημονίου- να πέφτει ο σπόρος της πολιτικής και ηθικής του νομιμοποίησης. Ωμοί εκβιασμοί και ασύστολη τρομοκρατία. Συνεχώς. Από την πρώτη ημέρα εφαρμογής του και καθ' όλη τη διάρκειά του. Με τη δαμόκλειο σπάθη της δόσης να επικρέμαται μονίμως απειλητική, συνοδευόμενη από κυνικές προειδοποιήσεις για έξοδο από την Ευρωζώνη.
* Μήντια και πολιτικοί, σε αγαστή συνεργασία, γέμιζαν τον τόπο ψέματα, συκοφαντούσαν ανελέητα τους πάντες, υμνούσαν την παράδοση της δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες και εξαπέλυαν συνεχώς φωτοβολίδες εντυπώσεων. Συγκεκριμένα:
- Αντί να καταστρώσουν μεθοδικά σχέδιο για τη φοροδιαφυγή, έβγαιναν κάθε τρεις και λίγο θορυβωδώς, κραδαίνοντας λίστες φοροφυγάδων. Εύπεπτη τροφή για εντυπώσεις μικρής διάρκειας, και ουσία μηδενική. Τα μήντια πανηγύριζαν...
- Βάλθηκαν επί μήνες να πείσουν ότι το «άνοιγμα των επαγγελμάτων» θα εισφέρει ουσιαστικά στην ανάσχεση της ύφεσης, την ώρα που κατ' ουσίαν ανοιχτά επαγγέλματα (π.χ. ταξιτζήδες) φυτοζωούσαν. Τα μήντια ξιφουλκούσαν και ζητωκραύγαζαν.
- Σεσημασμένοι υποστηρικτές του δυσώνυμου «εκσυγχρονισμού» υμνούσαν τον Πάγκαλο και σπουδαιοφανώς ανέλυαν το καίριον του γελοίου και υποκριτικού αφορισμού του για τη συνενοχή της κοινωνίας στο φαγοπότι («Μαζί τα φάγαμε»).
- Ο,τιδήποτε τολμούσε να ψελλίσει «ένσταση», οποιαδήποτε αντίδραση από την κοινωνία ή αντιπολιτευόμενα κόμματα εναντίον του Μνημονίου, αντιμετώπιζε κακοήθεις, συκοφαντικές επιθέσεις. Οι «Αγανακτισμένοι» ρίχτηκαν στον Καιάδα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεχόταν βολές κατά ριπάς, οι διαδηλωτές εργαζόμενοι εντάσσονταν στους προνομιούχους που αντιδρούν γιατί χάνουν τα προνόμιά τους. Αποκορύφωμα ήταν οι απαξιωτικές και δηλητηριώδεις βολές εναντίον του πλήθους που διαδήλωνε εναντίον της Μέρκελ, όταν επισκέφθηκε την Αθήνα. Τόση εθελοδουλεία, τέτοια μυωπία, τέτοια δυσανεξία προς παν το λαϊκόν και αυθόρμητον. Το αστείο είναι ότι ώς και η Μέρκελ εξέθεσε τους εκπροσώπους του ανοηταίνοντος καθεστωτισμού, θεωρώντας φυσιολογικές τις λαϊκές αντιδράσεις, ακόμη και τις ακραίες.
- Τέλος, ουκ ολίγοι κρυπτοκαθεστωτικοί βάλθηκαν να πείσουν το πόπολο ότι δεν έχει νόημα ο βαθιά πολιτικός διαχωρισμός μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών, προσφέροντας έτσι πλήρη νομιμοποίηση στην καθεστωτική ρητορεία.
Δυστυχώς, η Ελλάδα δεν βγήκε στους δρόμους για το «λάθος». Αν ξεχάσει και τους πρωταιτίους, θα τους δώσει άφεση. Και θα 'χουν όλο το δίκιο με το μέρος τους οι θύτες να ασχημονούν εσαεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου