Οταν οι απειλές γίνονται νιαουρίσματα
Η «Ε» και πριν αλέκτορα φωνήσαι επιβεβαιώνεται πλήρως όταν στη σαββατιάτικη έκδοση επισήμαινε στο κύριο άρθρο της, ότι οι δανειστές-δυνάστες δεν λαμβάνουν στα σοβαρά τους λεονταρισμούς, που ακούστηκαν τις τελευταίες ημέρες -προφανώς και για εσωτερική κατανάλωση- εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης περί σκληρής διαπραγμάτευσης με στόχο να μην υπάρξουν άλλα μέτρα.
Στις Βρυξέλλες, οι περί μετωπικής σύγκρουσης με τους Ευρωπαίους διακηρύξεις της ελληνικής πλευράς πήγαν περίπατο με συνοπτικές διαδικασίες. Ο πρωθυπουργός συνάντησε κλειστές πόρτες ως προς την πιθανότητα άρνησης νέων μέτρων και με κομμένα πλέον τα φτερά η κυβέρνηση αλλάζει άρδην γραμμή πλεύσης και μιλάει για απλή διαπραγμάτευση. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ντροπιαστική και οδυνηρή στροφή 180 μοιρών.
Η κυβέρνηση άρχισε ήδη την ηπιότερη γλώσσα στους δανειστές, ελπίζοντας να καθυστερήσει τουλάχιστον τα νέα μέτρα, τα οποία μετά βεβαιότητας έρχονται την άνοιξη, με αμφίβολο, όμως, και σε αυτή την περίπτωση αποτέλεσμα. Ποιος μπορεί να διασφαλίσει ότι οι Γερμανοί δεν θα ζητήσουν νέα μέτρα άμεσα, χωρίς να χρειαστεί να περιμένουν την άνοιξη. Πολύ περισσότερο όταν γνωρίζουν ότι έχουν απέναντί τους αδύναμους διαπραγματευτές.
Η «Ε» είχε επισημάνει ότι Γερμανοί και Ευρωπαίοι δεν παίζουν, ότι είναι σαφείς σε όσα επιδιώκουν και σκληροί αν χρειαστεί να τα κερδίσουν. Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση όφειλαν να το γνωρίζουν. Οπως όφειλαν να γνωρίζουν ότι με ψευτοτσαμπουκάδες δεν ενισχύονται οι ελληνικές προτάσεις στην Ευρώπη, αλλά αντιθέτως αποδυναμώνονται. Και πως δεν αρκούν τα μεγάλα λόγια για να καμφθεί η άλλη πλευρά, που σε αυτή τη φάση εννοεί απολύτως τα όσα υποστηρίζει.
Από αυτή την παρωδία, που οδήγησε σε άτακτη υποχώρηση, δεν έχασαν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του. Εχασε ο λαός, μια και αυτός θα πληρώσει τα νέα μέτρα που θα ακολουθήσουν. Τα μόλις πέντε λεπτά συνομιλίας που η Γερμανίδα καγκελάριος παραχώρησε στον Ελληνα πρωθυπουργό, στο περιθώριο της συνόδου των Βρυξελλών, δεν τιμούν ούτε τον ίδιο ως πρωθυπουργό αλλά ούτε και τη χώρα που εκπροσωπεί στα διεθνή φόρα και δοκιμάζεται σκληρά.
Αν ο ίδιος δεν τα καταφέρνει με τη συγκυβέρνηση, υπάρχει πάντα ο άλλος δρόμος προς όφελος του ελληνικού λαού. Είτε να αλλάξει πολιτική στάση και να συσπειρώσει τα πολιτικά κόμματα σε μια αντιμνημονιακή πανστρατιά είτε να παραχωρήσει τη διακυβέρνηση σε άλλον, πιο αποτελεσματικό διαπραγματευτή. Η Δημοκρατία όλα τα μπορεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου