Αν η Χώρα του Ποτέ ήταν δημιούργημα της φαντασίας του συγγραφέα του Πήτερ Παν, Τζέιμς Μπάρι, η Χώρα του Πουθενά, είναι η εφιαλτική πραγματικότητα που ζουν εκατοντάδες χιλιάδες νέοι στα πέτρινα χρόνια των Μνημονίων. Σύμφωνα με έρευνα του ΚΑΝΕΠ της ΓΣΕΕ, το 17% των νέων 15-24 ετών έχει εκτοπιστεί στο «εκπαιδευτικό και εργασιακό πουθενά». Έχει εγκαταλείψει τα σχολικά θρανία και έχει αποκλειστεί από την αγορά εργασίας. Μάλιστα, το ποσοστό αυτό έχει διπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια και πλέον η Ελλάδα κατέχει μία από τις πρώτες θέσεις, μεταξύ των 28, στην απογραφή των απόντων νέων.

Οι νέοι αυτοί, που λέγονται NEETs (not in education, employment or training), έχουν το γνωστό ονοματεπώνυμο. Είναι κυρίως κορίτσια, έχουν χαμηλή ή μεσαία μόρφωση, είναι μετανάστες, είναι παιδιά με αναπηρία, αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα ψυχικής ή σωματικής υγείας και προέρχονται από οικογένειες με πολλές δυσκολίες. Ο υπουργός Παιδείας, Κ. Αρβανιτόπουλος, και η κυβέρνηση Σαμαρά βάζουν τα δυνατά τους, ώστε, στην επόμενη έρευνα, το ποσοστό των NEETs να είναι… πλειοψηφικό.
Οι κυβερνητικές δράσεις που θα προκαλέσουν νέο κύμα αποψίλωσης των σχολικών θρανίων είναι οι εξής:
* Το νέο Λύκειο (γενικό και τεχνολογικό) που θεσμοθετήθηκε μαζί με την έναρξη της σχολικής χρονιάς και θα εφαρμοστεί από φέτος.
* Η διάλυση της τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης.
* Οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολικών μονάδων.
* Η θεσμοθέτηση τμημάτων με 30 μαθητές και η κατάργηση κάθε υποστηρικτικού εκπαιδευτικού θεσμού.

Ένας στους τρεις κινδυνεύει με έξωση

Με το σύστημα που θέσπισε ο Κ. Αρβανιτόπουλος, ένας στους τρεις μαθητές του Γενικού Λυκείου και ένας στους δύο του Επαγγελματικού απειλούνται με έξωση από το σχολείο. Αυτή η εφιαλτική εκτίμηση βασίζεται στα πορίσματα συγκριτικής μελέτης του ΚΑΝΕΠ, σύμφωνα με τα οποία περίπου 85.000 μαθητές των Γενικών Λυκείων, δηλαδή το 35% του μαθητικού δυναμικού, εμφανίζουν «χαμηλά εκπαιδευτικά αποτελέσματα» και είτε προάγονται οριακά με μέσο όρο βαθμολογίας από 9,5 έως 11, είτε (οι λιγότεροι) επαναλαμβάνουν την τάξη. Στο Τεχνολογικό Λύκειο το ποσοστό αυτό εκτινάσσεται στο 55%.
Ο υπουργός Παιδείας δεν τους θέλει αυτούς τους μαθητές στο σχολείο. Και πριν τους κάνει NEETs τους στιγματίζει με τον λατινικό όρο «nullo labore», που σημαίνει χωρίς κόπο. «Δεν είναι παιδαγωγικώς και ηθικώς αποδεκτό να επιβραβεύεται μέσα στο σχολείο η οκνηρία και σε τελική ανάλυση δεν είναι δίκαιο ορισμένοι μαθητές nullo labore να βρίσκονται στην επόμενη τάξη με μαθησιακά κενά» τονίζεται στην αιτιολογική έκθεση του νόμου για την αναδιάρθρωση του δευτεροβάθμιου κύκλου σπουδών. Δεν είναι δίκαιο για τους ίδιους, επειδή «λόγω του ότι δεν διαθέτουν την προαπαιτούμενη γνωστική επάρκεια νιώθουν μειονεκτικά», αλλά δεν είναι δίκαιο και για τους συμμαθητές τους, διότι αυτοί, οι "nullo labore" «παρακωλύουν την απρόσκοπτη μάθηση των άλλων».
Παρακάμπτοντας τις αιτίες δημιουργίας αυτής της τεράστιας γκρίζας εκπαιδευτικής ζώνης, ο υπουργός Παιδείας φορτώνει την ευθύνη των χαμηλών εκπαιδευτικών αποτελεσμάτων στα ίδια τα παιδιά (αργότερα θα ενοχοποιήσει και τους καθηγητές) και αποφασίζει να βάλει τελεία και παύλα στο λεγόμενο μαζικό Λύκειο. Οι "nullo labore" δεν έχουν θέση στο σχολείο του Κ. Αρβανιτόπουλου και, αφού δεν φεύγουν με το καλό, θα φύγουν με το ζόρι.

Πώς τρώνε τους «nullo labore»

Πώς; Πρώτον, με την καθιέρωση ενός τριετούς εξεταστικού μαραθωνίου με εξετάσεις πανελλαδικού τύπου από την Α' Λυκείου σε όλα τα μαθήματα! Δεύτερον, με την αυστηροποίηση της βαθμολόγησης και των όρων προαγωγής και απόλυσης. Αυτά τα δύο θα πατήσουν στη δυσκολία της ύλης (επί Αρσένη κατέβηκε στο Λύκειο ύλη πανεπιστημιακού επιπέδου), στην παραβίαση της γνωστικής αλληλουχίας που δημιουργεί σύγχυση, στην έλλειψη διαλόγου μεταξύ των επιστημονικών ομάδων που έγραψαν τα βιβλία (π.χ. παρατηρείται ευρέως το φαινόμενο, και μάλιστα από το Γυμνάσιο, η Φυσική να ζητάει μαθηματικές έννοιες που δεν έχουν διδαχθεί στα Μαθηματικά), στα κακογραμμένα, δυσνόητα και ελλιπή σχολικά εγχειρίδια, στα εκτός τόπου και χρόνου αναλυτικά προγράμματα, στην απόλυτη έλλειψη σύνδεσης θεωρίας και πράξης, στην απουσία ανάδειξης του κύριου μεταξύ άχρηστων και ασύνδετων πληροφοριών.
Κι όλα αυτά μέσα σε συνθήκες με πληθωρικά τμήματα των 30 μαθητών, με καθηγητές οι οποίοι για να συμπληρώσουν ωράριο καλύπτουν μέχρι και πέντε σχολεία και χωρίς κανέναν υποστηρικτικό εκπαιδευτικό θεσμό.
Το σχολείο -κι αυτό δεν αφορά μόνο το Λύκειο, αλλά και τις άλλες βαθμίδες εκπαίδευσης δεν μιλάει ούτε στην καρδιά ούτε στο μυαλό των μαθητών του. Λειτουργεί αποκλειστικά για μια μερίδα μαθητών με υψηλή στοχοθεσία, με έντονο πολιτιστικό, μορφωτικό και οικονομικό background, για να στηρίξει «ιδιαίτερα» ή φροντιστήρια αριστείας. Είναι σαφές λοιπόν ποιους θα πλήξει η αναδιάρθρωση Αρβανιτόπουλου. Πρωτίστως, τα παιδιά των φτωχών οικογενειών, που σε μεγάλο ποσοστό αποτελούν ήδη τα πίσω θρανία των σχολικών τάξεων.
Με δεδομένη τη βαρύτατη οικονομική κρίση, προειδοποιούν οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες, το Νέο Λύκειο θα λειτουργήσει ως παγίδα για τα παιδιά των μη προνομιούχων και ως παράγοντας όξυνσης των κοινωνικών, των εκπαιδευτικών και των κοινωνικών ανισοτήτων. Εν ολίγοις, το Λύκειο του Κ. Αρβανιτόπουλου, γενικό και τεχνολογικό, γίνεται θάλαμος αερίων για το 1/3 των μαθητών και απίστευτος βραχνάς για τα άλλα παιδιά.
Τα κίνητρα του υπουργού Παιδείας είναι τόσο ιδεολογικά όσο και οικονομικά. Η Δεξιά ήθελε πάντα μια εκπαίδευση ανώτερων βαθμίδων επιλεκτική και ταξική, εκπαίδευση αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας και του συστήματος. Στην κρίση βρίσκει τη χρυσή ευκαιρία για να κάνει την αντεπίθεσή της. Την ίδια ώρα το οικονομικό όφελος είναι τεράστιο. Λιγότεροι μαθητές σημαίνει λιγότερα λύκεια, λιγότεροι λογαριασμοί και πάνω απ' όλα λιγότεροι καθηγητές.

Εκατοντάδες νέα λουκέτα

Αυτός είναι ο στόχος τους και τον ομολογούν στον προϋπολογισμό που κάνουν για τη νέα χρονιά. Ο προγραμματισμός του υπουργείου Παιδείας, όπως προκύπτει από τον προϋπολογισμό, είναι να προχωρήσει φέτος σε 1.676 νέες καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολείων! Είναι βέβαιο ότι αυτό το κύμα των συγχωνεύσεων θα σαρώσει κυρίως τεχνολογικά και γενικά λύκεια. Άλλωστε, εδώ και χρόνια, δουλεύουν την ιδέα του λεγόμενου μητροπολιτικού λυκείου, που επί της ουσίας καταργεί το λύκειο της γειτονιάς.

Μετά τις καταργήσεις…

Στην αύξηση των «απόντων» από τα σχολικά θρανία θα συμβάλει τα μάλα η διάλυση της τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης, που έχει ήδη ξεκινήσει. Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς μπήκε λουκέτο σε 102 Επαγγελματικές Σχολές. Μέσα στο καλοκαίρι καταργήθηκαν οι πιο δημοφιλείς τομείς των επαγγελματικών λυκείων και μάλιστα οι τομείς που απευθύνονταν κυρίως σε κορίτσια.
Θυμίζουμε ότι καταργήθηκαν οι τομείς υγείας και πρόνοιας, εφαρμοσμένων τεχνών, αισθητικής και κομμωτικής. Αυτό είχε αποτέλεσμα χιλιάδες μαθητές να μη βρίσκουν την ειδικότητα που είχαν επιλέξει, ενώ οι περίπου 10.000 μαθητές αυτών των ειδικοτήτων, που συνεχίζουν στην τελευταία τάξη για να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, δεν κάνουν μαθήματα μέχρι σήμερα γιατί οι καθηγητές τους έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα.
Την προηγούμενη ημέρα της αποψίλωσης είχαν εκδοθεί επαγγελματικά δικαιώματα για αρκετές από τις ειδικότητες αυτές που καταργήθηκαν στα ΕΠΑΛ και στις ΕΠΑΣ, αλλά λειτουργούν μια χαρά στις ιδιωτικές τεχνικές σχολές. Τυχαίο;
Το υπουργείο Παιδείας θέλει να αποκλείσει χιλιάδες μαθητές από την επίσημη εκπαίδευση και να τους στρέψει σε προγράμματα κατάρτισης μιας χρήσης, παρέχοντας παράλληλα στους εργοδότες που θα ανταποκριθούν φθηνό εργατικό δυναμικό στο πλαίσιο του θεσμού της μαθητείας. Ήδη ξεκίνησε ο θεσμός, με δύο προγράμματα για τον τουρισμό που λειτουργούν στην Αθήνα και την Κρήτη υπό την εποπτεία μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας. Και, όπως πάντα, όταν πρόκειται για τέτοιου είδους εγκαίνια, παρών ήταν ο υπουργός Παιδείας, που λίγους μήνες νωρίτερα είχε συγχωνεύσει όλα τα τμήματα τουριστικών επαγγελμάτων των ΤΕΙ με τις σχολές διοίκησης. Κι αυτό τυχαίο;

Photo Copyright - ΕΥΡΩΚΙΝΗΣΗ