Κώστας Σημίτης: Συνένοχος ή βλαξ; *


Ανανδρανιστάκης Γιώργος
 Τα περισσότερα από τα σκάνδαλα που βλέπουν κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας συνέβησαν επί των ημερών του Κώστα Σημίτη. Ήταν, βλέπετε, οι μέρες του μεγάλου ξοδέματος, εξοπλισμοί, Siemens, Ολυμπιάδες, χρηματιστήρια, δρόμοι, αεροδρόμια, κοιλαδογέφυρες- το είδατε το μακέτο, το είδατε το μακέτο; Φαγοπότι επικών διαστάσεων, το οποίο εξέθρεψε και χρέος επικών διαστάσεων, ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο- το ξαναείδατε το μακέτο;- για την καταστροφή που ακολούθησε από το 2009 και μετά.

Επικό το φαγοπότι, επικοί και οι φαγάδες. Πολλοί φαγάδες, βρε παιδί μου, πολλά τα ονόματα. Ο Άκης, ο Γιάννος, ο Τσουκάτος, ο Μαντέλης, ο Σμπώκος, ο Κάντας, οι στρατηγοί, οι υποστράτηγοι, οι αναπληρωτές, οι παρατρεχάμενοι. Στα φόρα όλα τα ονόματα, εκτός από το όνομα του Σημίτη, που αν το πιάσεις στο στόμα σου, παθαίνεις ό, τι πάθαιναν οι αρχαίοι ισραηλίτες κάθε φορά που έπιαναν στο στόμα τους το όνομα του Γιαχβέ: Εκτελείσαι, φιλαράκο μου, και μάλιστα δια λιθοβολισμού. Ε λοιπόν, εμείς θα το πιάσουμε στο στόμα μας το απαγορευμένο όνομα κι ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω.
Συνένοχος ή βλαξ, αυτές είναι οι δύο εκδοχές για τον Κώστα Σημίτη, παντός τρίτου αποκλειομένου. Ας εξετάσουμε πρώτα την εκδοχή της συνενοχής: Συνενοχή στη διαφθορά δεν σημαίνει απαραίτητα να βάζεις χρήματα στην τσέπη σου, να αγοράζεις ακίνητα σε όλο τον πλανήτη και να έχεις εβδομήντα οφ σορ, όπως ο Άκης. Συνενοχή είναι να γνωρίζεις ότι ένα ποσοστό από τα κέρδη της διαφθοράς πηγαίνει στα ταμεία του κόμματός σου και ότι έτσι το κόμμα σου γίνεται πανίσχυρο, αγοράζει τηλεοπτικό χρόνο, αγοράζει συνειδήσεις, αγοράζει ψήφους. Το πλούσιο κόμμα σου αποκτά συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των άλλων κομμάτων κι εσύ, ο Κώστας Σημίτης, παραμένεις στην εξουσία για δέκα ολόκληρα χρόνια, χάρη και στο σύστημα της λοβιτούρας που έχει στηθεί στην αυλή σου. Εξαγορά εξουσίας, ενοχή χειρότερη κι από την εξαγορά εκατό ακινήτων στο Μαλιμπού, εσκεμμένη αλλοίωση των κανόνων λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος, μπροστά σου ο Άκης είναι ταπεινός κλεφτοκοτάς.
Η δεύτερη εκδοχή είναι εκείνη του βλακός: Από κάτω γινόταν του Κουτρούλη ο γάμος κι ο Σημίτης δεν έπαιρνε χαμπάρι, η οσμή του χρήματος δεν έφτασε ποτέ στα νεκρωμένα ρουθούνια του. Ακόμη κι έτσι η ευθύνη του είναι τεράστια, δεν ήξερε τι γινόταν γύρω του, επειδή δεν ήθελε να μάθει τι γινόταν γύρω του, δεν έκανε τίποτα για να μάθει. Άφηνε τα πράγματα να κυλούν κι όταν έφταναν σωρηδόν οι καταγγελίες για τα σκάνδαλα , απαντούσε στερεοτυπικά: «Όποιος έχει κάτι, να το πάει στον Εισαγγελέα». Τώρα που οι εισαγγελείς αποδεικνύουν ότι υπήρχε κάτι- το οποίον «κάτι» ήτανε η Άρτα ομού μετά των Ιωαννίνων- η εθελοτυφλία του Σημίτη μετατρέπεται αυτομάτως σε βαριά πολιτική ενοχή.
Αν ο Σημίτης είναι συνένοχος στη διαφθορά, πρέπει να του αποδοθούν ποινικές ευθύνες κι ας γαβγίζουν τα κανίς του καθεστώτος, ας αλυχτούν οι Πρετεντέρηδες και οι Μπίστηδες. Αν είναι βλαξ, δεν έχει μεν ποινικές ευθύνες, έχει όμως βαρύτατες πολιτικές και ηθικές. Πρέπει να ζητήσει συγγνώμη για τα δεινά που επισώρευσε ή έστω να σιωπήσει αιδημόνως. Τουλάχιστον να μην κάνει τον τιμητή, δείχνοντας με το δάκτυλο όποιον δεν αναγνωρίζει την απέραντη σοφία του και προπαντός να μην το παίζει σωτήρας, που εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα επί των 58 δορυφόρων του.
Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ ξεχωρίζουν από μακριά και τους ψευδομεσσίες και τους πώλους των όνων.
*Πρόκειται για το δίλημμα που είχαν θέσει στον Ανδρέα Παπανδρέου οι μεγαλοεκδότες της εποχής του σκανδάλου Κοσκωτά. Ο Τεγόπουλος, ο Λαμπράκης, ο Μπόμπολας, ο Βαρδινογιάννης.