της Αναστασίας Γιάμαλη
Οι gay δεν είναι μυώδεις άτριχοι άνδρες που χορεύουν μέχρι πρωίας στο Γκάζι. Οι gay δεν είναι τύποι η κινησιολογία των οποίων θυμίζει σέξυ γυναίκα που λένε "αγάπη μου". Οι gay δεν είναι όλοι νεαροί ούτε  μεσήλικες "εκμαυλιστές" με λεφτά που το μόνο που τους νοιάζει είναι το με ποιον νέο ωραίο και διαθέσιμο θα περάσουν το βράδυ. Οι gay δεν είναι κολαούζοι, φίλοι της μοντέλας, της στάρλετ ή  μάνατζερ του εκάστοτε κάποιου. Οι gay δεν ασχολούνται μόνο με το θέαμα. Οι gay δεν είναι ο Βαλλιανάτος που τη μία "είναι Χρυσαυγίτης", την άλλη σύμβουλος ΓΑΠ και όταν δεν είναι τίποτε από αυτά μας λέει πόσο καλός είναι ο νεοφιλελευθερισμός. Οι gay δεν είναι αυτοί που η κυρίαρχη ιδεολογία μας λέει πως είναι. 

Τους είδα στον Αγιασμό των Υδάτων. Πήγαν στον Πειραιά, εκεί που Μητροπολίτης είναι ένας τύπος ονόματι Σεραφείμ που απείλησε με αφορισμό όσους βουλευτές θα υπερψήφιζαν  την άρση του αποκλεισμού των ομόφυλων ζευγαριών από το Σύμφωνο Συμβίωσης. Είναι εκείνος που έχει πει ότι η ομοφυλοφιλία είναι "θανάσιμο αμάρτημα". Είναι εκείνος, που ο δήμαρχος της πόλης, Βασίλης Μιχαλολιάκος, της ακροδεξιάς συνιστώσας της ΝΔ (που είπε πως ο Πειραιάς είναι η "πρωτεύουσα της ορθοδοξίας") του επιτρέπει να παίζει το άλλων εποχών παιχνίδι του... 

Φιλήθηκαν στο στόμα. Την ώρα που έριχνε τον σταυρό στα νερά ο Σεραφείμ, ζευγάρια ανδρών και γυναικών έδωσαν το δικό τους μήνυμα φιλώντας ο ένας τον άλλον και η μία την άλλη. "Η αγάπη ΔΕΝ είναι αμαρτία" έγραφε το φυλλάδιο που μοίρασαν. 

Η απόφαση της κυβέρνησης να μην  εναρμονιστεί με την καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου γιατί "δεν είναι ώρα τώρα" αποδεικνύει το νεοσυντηρητικό μονοπάτι στο οποίο παρασύρει ολόκληρη την κοινωνία. 

Όταν είδα τους "Pustiriot", έτσι υπέγραψαν το κείμενο τους οι ομόφυλοι που έδωσαν το φιλί της διεκδίκησης, με ένα λογοπαίγνιο που από τη μία παίζει με το "pussy riot" το φεμινιστικό πανκ συγκρότημα που φυλακίστηκε για μια προσευχή κατά του Πούτιν και από την άλλη κλείνει το μάτι σε μια κοινωνία που από τη μία λέει "Α, εγώ δεν έχω πρόβλημα ας κάνουν ό,τι θέλουν στο κρεβάτι τους" και από την άλλη ψιθυρίζει "Τι λες, είναι πούστης; και δεν του φαινόταν"... δεν μπορούσα παρά να σκεφτώ πως όταν κάτι δεδομένο και καθημερινό όπως το "φιλί" γίνεται μέσο αντίστασης και αντίδρασης τότε μια κοινωνία είναι πολύ πίσω. 

Στα τέλη του Μάη που μας πέρασε, θυμάμαι εκατοντάδες ζευγάρια να φιλιούνται στην Άγκυρα, ο εκεί "Σουλτάνος" Ερντογάν είχε απαγορεύσει τα φιλιά σε δημόσιους χώρους. Ο Ερντογάν όμως έχει νεοθωμανικά σχέδια για την Τουρκία. Ο Σαμαράς τι δικαιολογία έχει για τον νεοσυντηρητισμό του; 

Aντιλαμβάνομαι πως το "τακίμιασμα" του συντηρητικού μνημονιακού στρατοπέδου με κομμάτι της Εκκλησίας έχει πολλά θετικά, θυμόμαστε όλοι άλλωστε τον Νίκο Μιχαλολιάκο να μιλά με θερμά λόγια για τον Μητροπολίτη Σπάρτης που έστειλε όλο το γηροκομείο να ψηφίσει.. Και φυσικά δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τους αρχιερείς ως "γραφικούς", πολλώ δε μάλλον την Εκκλησία.Τα θετικά παραδείγματα όπως αυτά του Μητροπολίτη Σιατίστης Παύλου δεν φτάνουν για να προσδώσουν προοδευτικό πρόσημο και να κινητοποιήσουν την Εκκλησία στην κατεύθυνση της κοινωνικής προόδου ιδίως σε μία περίοδο που ο Μεσαίωνας μας κάνει πολλά απανωτά "poke".