Διαχρονικά ένοχοι...

Διαχρονικά ένοχοι...

Αλλη μία φορά η κυβέρνηση, αποδεχόμενη στο σύνολό τους τις απαιτήσεις της τρόικας, έφερε στη Βουλή ένα πολυνομοσχέδιο που αλλάζει πολλά από αυτά που ώς τώρα θεωρούσαμε δεδομένα -όπως την αργία της Κυριακής και την υπό όρους «προστασία» κάποιων επαγγελμάτων- και ανατρέπει ακόμη περισσότερο το ασφαλιστικό σύστημα, τσεκουρώνοντας κυριολεκτικά επικουρικές και κύριες συντάξεις.

Ούτε αυτή τη φορά οι κυβερνητικοί εταίροι θεώρησαν σκόπιμο να υπάρξει ουσιαστική συζήτηση. Ούτε τώρα -κυριολεκτικά στο παρά ένα για την ίδια την ύπαρξη της χώρας- δεν θέλησαν να δώσουν λόγο και χρόνο για εμπεριστατωμένη επιχειρηματολογία στους βουλευτές και τα κόμματα.

Για τους πολίτες και το δικαίωμά τους να ακουστούν, ούτε λόγος! Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας οι μόνοι που έχουν το χρόνο που ζητούν και (εισ)ακούγονται ακόμη κι αν δεν έχουν επιχειρήματα, ακόμη κι αν για τέταρτο χρόνο επιμένουν να συνταγογραφούν μια δολοφονική για τη χώρα και τους ανθρώπους της δολοφονική συνταγή, είναι κάποιοι... Τόμσεν, δηλαδή οι υπάλληλοι που έστειλαν οι δανειστές στην «αποικία χρέους» για να διαφεντεύουν το είναι μας, τη ζωή και το μέλλον μας.

Τα αδιέξοδα των κυβερνώντων είναι ολοφάνερα. Αδυνατούν πλέον να αντέξουν και τη... μισή διαφωνία, ένα «παρών» σε ένα άρθρο από τα δύο στα οποία «συμπυκνώθηκαν» (άλλη τροϊκανή και κυβερνητική πατέντα και αυτή!) τόσες αλλαγές και διαγράφουν όποιον τολμήσει να το πει, όπως χθες ο Νικήτας Κακλαμάνης. Προφανής στόχος, η... μούγκα στη στρούγκα!

Η χώρα μας, όμως, για να έχει αύριο, χρειάζεται ανοιχτό και ουσιαστικό διάλογο, αντιπαράθεση ουσίας επί συγκεκριμένων προτάσεων ανάπτυξης και όχι μούγκα! Διά της σιωπής, μπορεί πρόσκαιρα να κουκουλώνονται κάπως τα προβλήματα, να νομίζουν ορισμένοι ότι κερδίζουν ηγετικό μπόι, να διατηρούνται κάποιες εσωκομματικές ισορροπίες, αλλά το πραγματικό διακύβευμα, η έξοδος από τον κλοιό των δανειστών, όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε πρόσφατα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, χάνεται.

Προφανώς, όμως, όλα αυτά τα ουσιαστικά δεν απασχολούν αυτούς που έχουν σήμερα την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας. Γι' αυτό άλλωστε -με θαυμαστή ομοθυμία- έκαναν όλοι τους ότι δεν άκουσαν τις πρόσφατες προεδρικές επισημάνσεις, ίσως γιατί όπως έμαθαν κάποτε στο σχολείο στην περίπτωσή τους ισχύει το κρείττον το σιγάν.

Ο πολιτικός ορίζοντας, όμως, στενεύει για όλους όσοι θεωρούν ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα, από την με έωλα επιχειρήματα απόρριψη μιας πρότασης μομφής μέχρι τη χωρίς επιχειρήματα ανατροπή της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων, ανεμπόδιστοι. Και οι κάλπες που έρχονται θα είναι μια πρώτη απόδειξη.

 http://www.enet.gr/