Οι αποκαλύψεις για το παρασκήνιο συνωμοσίας που ενεργοποιήθηκε κατά τη σύνοδο κορυφής των Καννών, τον Οκτώβριο του 2011, στοιχειώνει την πολιτική ζωή της χώρας. Τα όσα αποκαλύπτει η βρετανική εφημερίδα Financial Times επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις ότι υπήρχαν περιθώρια διαπραγμάτευσης και αντίστασης της χώρας στα τελεσίγραφα της τρόικας, υπό την προϋπόθεση όμως ότι θα υπήρχε πολιτική ηγεσία ανεξάρτητη και με λαϊκή στήριξη. Η μνημονιακή προσήλωση της τότε κυβέρνησης Γ.Α. Παπανδρέου είχε υπονομεύσει εξ αρχής έστω και τη δειλή αυτονομία έναντι των πιστωτών. Η κυβέρνηση του ΓΑΠ, όπως και το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό του συστήματος, υπήρχαν, ελέω τρόικας, σε σύγκρουση με το λαϊκό αίσθημα.


Αυτά όμως ήταν γνωστά. Το νέο είναι ότι το ευρωπαϊκό Διευθυντήριο πάτησε το κουμπί για την τελική πτώση της κυβέρνησης ΓΑΠ, αφού νωρίτερα είχε εξασφαλίσει τη δραστήρια συνέργεια του Βενιζέλου και τη συναινετική μεταστροφή του Σαμαρά. Το ΠΑΣΟΚ είχε μπει στον δρόμο της διάλυσης. Η πτώση της κυβέρνησης ΓΑΠ και η συγκυβέρνηση με τον Σαμαρά την επέσπευσε.

Έκτοτε το φάντασμα των Καννών πλανάται στα ερείπια του πολιτικού συστήματος. Η χρεοκοπία της ιδιόρρυθμης διμερούς κυβέρνησης Μπαρόζο - Σαμαρά και Βενιζέλου είναι οριστική. Υπήρξε προϊόν πολιτικής συνωμοσίας με στόχο την υποταγή της χώρας στους πιστωτές. Το θλιβερό δίδυμο Σαμαράς - Βενιζέλος υπήρξε το σκεύος εκλογής των διεθνών πατρώνων προκειμένου να εφαρμοστεί το αντικοινωνικό Μνημόνιο και να καταστεί το "πείραμα Ελλάδα" αποικία χρέους.

Ο Βενιζέλος, με το στίγμα του "προδότη" τής πάλαι ποτέ κραταιάς παράταξής του, δικαιολογείται ότι το παρασκήνιο κυβερνητικής συνεργασίας με τον Σαμαρά είχε ξεκινήσει με πρωτοβουλία του ΓΑΠ το καλοκαίρι του 2011. Αυτό όμως είναι η μισή αλήθεια. Ό,τι δεν προχώρησε τότε, υλοποιήθηκε μετά στις Κάννες, με πλήρη επικράτηση των τροϊκανών σχεδιασμών.

Η πρόταση ΓΑΠ για δημοψήφισμα δεν ήταν μια κίνηση διεξόδου, δεν αποσκοπούσε στη λαϊκή παρέμβαση για να ματαιωθούν τα σχέδια της τρόικας. Ήταν ένα τρικ για να κερδίσει χρόνο η κυβέρνησή του. Απεδείχθη μοιραίο. Η μοναδική διέξοδος ήταν (και παραμένει σε ανάλογες καταστάσεις) η γνήσια προσφυγή στον λαό, δηλαδή οι εκλογές για την ανάδειξη νέας κυβέρνησης, που θα ανταποκρίνεται στους νέους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς. Αυτό υποστήριξε τότε (και υποστηρίζει σταθερά από τότε) ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι θύτες με κόλπα ανοίγουν τον τάφο τους. Ας το έχουν υπόψη τους όσοι αντλούν τη νομιμοποίησή τους από την εύνοια του παρασκηνίου των Καννών.

Οι αποκαλύψεις για τα διαδραματισθέντα πίσω από τις πλάτες του λαού και με στόχο να τεθεί στο περιθώριο επισημειώνουν την ανάγκη να υπάρξει κάθαρση της τραγωδίας, με προσφυγή στις εκλογές. Τώρα μάλιστα, που ομολογείται από την ίδια τη Μέρκελ, χωρίς την μπλόφα της περιβόητης Grexit. Ίσως γι' αυτό η αντίδραση του συστήματος θα είναι λυσσασμένη και απρόβλεπτη μπροστά στο ενδεχόμενο να αναδειχθεί κυβέρνηση της Αριστεράς. Ίσως και να καταστρωθεί σχέδιο μακράς "μεσοβασιλείας", με ανατροπή του σταθερού δημοκρατικού πλαισίου, με τεχνάσματα "απλής αναλογικής" ώστε να "συνετιστεί" ο λαός...

Το φάντασμα των Καννών στοιχειώνει την πολιτική και την κοινωνία. Κανείς επικοινωνιακός αντιπερισπασμός, όσο κι αν ξεχειλίζει από χυδαιότητα και φασιστική νοοτροπία, κανείς Πάγκαλος δεν πρόκειται να αλλάξει την πορεία των γεγονότων και να επηρεάσει την οργισμένη κρίση των πολιτών.