Το "παρών" στο μνημόσυνο του Κωνσταντίνου Καραμανλή θα δώσει σήμερα το πρωί ο Αντώνης Σαμαράς και, ευκαιρίας δοθείσης, αξίζει να θυμηθούμε τι έλεγε ο ίδιος ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας και πρωθυπουργός (ή στενοί συνεργάτες του), ποιο το κλίμα στις σχέσεις των δύο ανδρών το 1992, την εποχή που το θέμα με την ΠΓΔΜ ήταν στην κορυφή της ατζέντας.

Ήταν 13 Απριλίου 1992 όταν ο Κ. Καραμανλής συγκάλεσε σύσκεψη στο Προεδρικό Μέγαρο, στην οποία συμμετείχαν ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης και οι πολιτικοί αρχηγοί Α. Παπανδρέου, Μ. Δαμανάκη, Α. Παπαρήγα, ενώ στην αρχή παρέστη και ο υπουργός Εξωτερικών Α. Σαμαράς.
Για το τι διημείφθη, έγραψε ο Θ. Σκυλακάκης στο έργο του "Στο όνομα της Μακεδονίας", εκδοχή που υιοθετεί και το Ίδρυμα Κωνσταντίνος Καραμανλής, όπως φαίνεται και από τα εκτενή αποσπάσματα από τα ομώνυμα Αρχεία, που ακολουθούν:
Σύμφωνα, λοιπόν, με τη συγκεκριμένη αφήγηση: "Κατά τη διάρκεια της απαρίθμησης των προτάσεων ο κ. Κ. Καραμανλής δεν μπορούσε να αποκρύψει τη δυσφορία του. Διέκοψε τον κ. Σαμαρά στη μέση και, όταν ο τελευταίος έφτασε να του υποδεικνύει και τους διπλωματικούς χειρισμούς που θα έπρεπε να κάνει, ο ίδιος τότε πραγματικά εξερράγη. Κάτι το οποίο ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενο αν συνυπολογίσει κανείς τον χαρακτήρα του κ. Καραμανλή και το γεγονός ότι του έκανε υποδείξεις ένας πολιτικός με 45 χρόνια λιγότερα από πλευράς πολιτικής πείρας, για τον οποίο πίστευε ότι χρησιμοποιούσε το συγκεκριμένο θέμα για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης.
Ο κ. Καραμανλής, ο οποίος είχε ήδη επιτιμήσει με αυστηρότατο τρόπο τον κ. Σαμαρά, κατηγορώντας τον ότι, αντί για σοβαρή διπλωματική προσπάθεια, προτείνει συλλαλητήρια και ψηφίσματα, του είπε ότι δεν μπορεί να υπαγορεύει στον ίδιο και τους πολιτικούς αρχηγούς τι θα πράξουν. Ο κ. Σαμαράς αποχώρησε κατόπιν τούτου από τη σύσκεψη...".
Και πριν σπεύσει να υποστηρίξει κάποιος ότι αυτή μπορεί να ήταν μία εκδοχή, έχει ενδιαφέρον να θυμηθούμε τι έγραψε μεταγενέστερα για τα γεγονότα ο πιο στενός συνεργάτης του ιδρυτή της Ν.Δ. και γ.γ. της Προεδρίας, τότε, πρέσβης Πέτρος Μολυβιάτης -και πάλι από τα Αρχεία Καραμανλή: "Ο κ. Σαμαράς εφήρμοζε πολιτική άκαμπτης αρνητικότητος, η οποία ταχέως έφερε τη χώρα σε πλήρη απομόνωση μέσα στην ΕΟΚ. Ταυτόχρονα, επί υπουργίας Σαμαρά, σημειώθηκε μια άνευ προηγουμένου κατακόρυφη επιδείνωση των σχέσεών μας με όλους ανεξαιρέτως τους βαλκανικούς γείτονές μας".
Λίγες ημέρες, σημειωτέον, πριν από τη σύσκεψη στο Προεδρικό Μέγαρο, Α. Σαμαράς και Π. Μολυβιάτης αντήλλαξαν επιστολές. Απευθυνόμενος στον τότε ΥΠΕΞ, ο γ.γ. της Προεδρίας του γράφει: "Εάν, συνεπώς, χάθηκε πολύτιμος χρόνος -όπως γράφετε στην τελευταία επιστολή σας- δεν μπορεί να θεωρηθεί άμοιρος ευθυνών ο υπουργός Εξωτερικών (σ.σ.: εκείνος δηλαδή). Διότι, όταν ένας υπουργός πιστεύει ότι δεν υπάρχει κοινή κυβερνητική γραμμή, ή διαφωνεί με την υπάρχουσα, το πρώτο πράγμα που οφείλει να σταθμίσει είναι εάν εξακολουθεί να είναι χρήσιμη η παραμονή του στην κυβέρνηση".
Παλιές, διδακτικές ιστορίες...